Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  przejmowanie gospodarstw
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Następstwo pokoleń w gospodarstwach chłopskich jest procesem ciągłym, jednak jego tempo ulegało silnym wahaniom w poszczególnych okresach. Lata 1988-92 charakteryzowało silne przyspieszenie tego tempa, co spowodowało zmianę osoby kierującej produkcją w co 7 gospodarstwie i wyraźne zmniejszenie odsetka osób w wieku poprodukcyjnym kierujących gospodarstwami rolnymi. Nastąpiło skrócenie czasu trwania -Fazy schyłkowej wielu gospodarstw, w których na problemy o charakterze demograficznym nakładały się problemy gospodarowania w kryzysie. Przyczyn nasilenia zmian międzypokoleniowych upatrywać można w pozytywnej reakcji rolników na zmienione zasady dysponowania ziemią w ustawie emerytalnej oraz zwiększone zainteresowanie następców wywołane przez zjawisko bezrobocia. Przyspieszenie rotacji pokoleń - także w gospodarstwach dotychczas niechętnie przejmowanych /małych, zaniedbanych, niedoinwestowanych / spowodowało wystąpienie szeregu zjawisk negatywnych tj. zahamowanie wzrostu obszaru i koncentracji ziemi w gospodarstwach przejmowanych przez następców, utrwalenie egzystencji gospodarstw bez perspektyw rozwoju, zawężenie rynku ziemi. Ы gospodarstwach przejmowanych nasiliły się takie zjawiska jak wzrost udziału rodzin o zaburzonej strukturze oraz spadek poziomu wykształcenia rolniczego osób przejmujących gospodarstwa rolne. W odniesieniu do licznej grupy gospodarstw w których dokonała się zmiana osoby kierującej produkcją uzasadniona wydaje się być teza, że silniej umotywowane było dążenie przekazującego gospodarstwo do otrzymania emerytury, aniżeli następcy do przejęcia gospodarstwa . W związku z tym nie wszystkie zmiany międzypokoleniowe, które dokonały się w gospodarstwach chłopskich w badanym okresie spełniały podstawową zasadę prakseologii, tzn. dokonały się nie dla samych zmian, a przede wszystkim dla zwiększenia ekonomiczności i skuteczności działania.
W literaturze przedmiotu oraz w strategiach polityki sektorowej zmiany generacyjne wśród osób zarządzających indywidualnymi gospodarstwami rolnymi często wiążą się z oczekiwaniami pozytywnych przeobrażeń w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Zakłada się zazwyczaj, że sukcesja jest korzystna dla gospodarstw rolnych i użytkujących je rodzin. W jej następstwie nierzadko realizowane są bowiem odmienne od dotychczasowych sposoby zarządzania, wnoszone są też nowe doświadczenia, pomysły i kwalifikacje, które mogą się przyczynić do rozwoju działalności rolniczej i poprawy jej opłacalności. Celem artykułu jest charakterystyka zmian, jakie zaszły w gospodarstwach rolnych po przejęciu ich przez następców. Z przeprowadzonych analiz wynika, że sukcesorzy przyjmowali zróżnicowane postawy wobec przejmowanego majątku produkcyjnego. W całej tej zbiorowości nie zaznaczyło się jednak zwiększone nasilenie w podejmowaniu działań na rzecz rozwoju prowadzonej działalności rolniczej. Materiał empiryczny stanowiły wyniki panelowych badań ankietowych IERiGŻ-PIB.
Podstawy prezentowanego raportu 34 wyniki badań ankietowych z 1988 i 1992 roku, przeprowadzonych w tych samych 72 wsiach położonych w różnych regionach kraju. Z badań wynika, że w latach 1988-1992 nastąpiło przyśpieszenie tempa przejmowania gospodarstw rolnych przez osoby 35-letnie i młodsze, a odsetek takich osób wśród ogółu rolników wzrósł z 19 do 23%. Szybciej przemiany pokoleniowe następowały w grupie gospodarstw małych obszarowo, wcześniej niechętnie przejmowanych przez następców. Mimo tej korzystnej tendencji, nadal najmłodszych wiekiem kierowników mamy w gospodarstwach największych obszarowo oraz na terenach środkowozachodniej i północno-wschodniej Polski. Młodzi rolnicy są znacznie lepiej wykształceni, a ich postawy zawodowe są bardziej spolaryzowane niż gospodarzy starszych wiekiem i silnie związane z obszarem gospodarstwa. Częściej również kierują się racjami ekonomicznymi w gospodarowaniu i lokują swoje nakłady pracy tam, gdzie dają one lepsze efekty. Bardziej aktywnie kształtują swój warsztat pracy i dbają o kompleksowość mechanizacji gospodarstwa. Po raz pierwszy zaobserwowano pogorszenie się struktury obszarowej gospodarstw młodych rolników. Generalnie, nadal była ona znacznie korzystniejsza niż pozostałych na wsi, a średni obszar gospodarstwa młodego rolnika był większy o 15%. Gospodarstwa młodych rolników nie różnią się zasadniczo od pozostałych intensywnością produkcji (poziomem nawożenia, obsadą zwierząt inwentarskich) oraz strukturą i poziomem produkcji towarowej z 1 ha, która w 1992 r. wynosiła odpowiednio 6,8 i 6,7 mln zł. Młodzi kierownicy dużych gospodarstw, uzyskiwali wyraźnie korzystniejsze wyniki produkcyjne niż rolnicy starsi wiekiem. Przeciętne przychody pieniężne młodych rolników były o 12% wyższe niż pozostałych, zarówno w przeliczeniu na rodzinę jak i na osobę, co ujawniło się zwłaszcza w gospodarstwach większych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.