Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  protein isolate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Background. Lentil (Lens culinaris) is an important crop in many developing countries. Usefulness of protein isolates in the human nutrition and animal feeding have been also studied. Improvement of protein precipitation and fractionation efficiency by using different flocculants was the aim of this study. Material and methods. The polyelectrolytes Magnafloc LT-22 and Magnafloc LT-25 were tested in the process of coagulation and fractionation of protein from lentil protein extracts. Proteins were extracted from flour with 0.5 M NaCl in the 50 mM Tris-HCl buffer pH 7.5 and 2 mM NaOH at ratio 1:10. Protein were coagulated at different pH (6, 5, 4, 3) using flocculants in three different concentration 0.1, 0.3 and 0.5%. Samples were analyzed by sodium dodecyl sulfate-polyacrylamide gel electrophoresis. Results. Influence of extraction medium on the yield and quality of protein was visible. In all studied cases proteins were the most effective precipitated with Magnofloc LT-25. Application of different pH condition for coagulation caused fractionation of lentil protein. Gel electrophoresis of protein of all studied samples showed different molecular weight subunit patterns ranging from 8 to 102 kDa. Conclusions. Using of flocculants as coagulating factors allows obtaining a high concentrated protein isolates, however the yields of flocculation were determined by different extraction systems, concentration of flocculants and pH condition of process
Our objective was to evaluate the influence of pH values on the microcoagulation process of whey protein concentrate and whey protein isolate, and obtaining a solid fat mimetics. Such substances were obtained in a precise pH condition. Differences in pH values at which fat mimetics can be obtained are caused by differences in composition of the WPC and the WPI, and particularly, by different lactose content. Protein in the WPC with high a content of lactose was more resistant to denaturation. At pH >3.3 for the WPI 200 g protein/kg dispersion and at pH >3.7 for the WPC 220 g protein/kg dispersion, a decrease in the stability of whey protein structure was observed. Light and transmission electron micrographs show, that at pH lower than mentioned above, microcoagulates are composed of small particles (several micrometers). Aggregation is probably restricted due to electrostatic repulsions of positively charged protein molecules.
The aim of the present study was to assess the physiological response of growing turkeys’ duodenal surface to dietary replacement of a common dietary component – soybean meal (SBM) with a soy protein isolate (SPI), as this treatment was associated with almost complete removal of α-galactosides from the diet (from 2.44 to 0.15%). Additionally, the utilization of selected dietary ingredients upon dietary treatments was recorded. Effects of raffinose-family oligosaccharides were assessed as well in low- and high-fibre dietary environment (3.5 and 5.3% of crude fibre, respectively). This study revealed that the duodenal morphological parameters were differently affected by dietary treatments at different production stages, i.e. at 4 and 8 weeks of life. Although villus height/crypt depth ratio (VCR) was insignificantly decreased by high-α-galactoside treatment in younger 4-week birds, the presence of these oligosaccharides in the diet positively influenced the VCR index in 8-week turkeys. A similar tendency was observed when calcium retention was considered. Different contents of dietary crude fibre affected the physiological action of α-galactosides, including duodenal crypts depth and phosphorus retention in the 4-week birds, as well as duodenal goblet cells number and nitrogen utilization in the older turkeys. A high content of α-galactosides in the diet resulted in increased hydration of intestinal contents, but without a significant decline in the dry matter digestibility and utilization of nitrogen, calcium and phosphorus. Having in mind the development and physiology of the GIT, it may preliminary be concluded that in later production stages, total withdrawal of soybean α-galactosides from turkeys’ diets does not seem to be nutritionally advisable.
Obesity is defined as abnormal or excessive body fat accumulation that may have negative effects on health. Healthy diet induces a balance of gut microbiota, helping in turn to combat this metabolic disorder. Amaranth is well known because of its beneficial properties on health, but its effects on microbiota profile are still unknown. The aim of this study was to analyse the changes of gut microbiota in diet-induced obese mice due to amaranth protein consumption and to compare them with the changes due to soybean protein intake. Male C57BL/6 mice were fed for 8 weeks with regular (RD) or high-fat (HF) diet, without or with complementation with amaranth or soybean protein isolates. Morphological changes in caecum ultrathin sections were measured after hematoxylin/eosin staining. Microbiota was isolated from the caecum and 16S rRNA gene was sequenced. Caecal Short Chain Fatty Acids (SCFAs) were quantified by gas chromatography. The consumption of soybean protein induced the ectopic deposition of fat in the whole intestine while amaranth proteins increased caecal crypt depth and calceiform cells number sustaining its beneficial effect on health. The count of Ruminococcacea family bacteria was increased in mice fed with HF diet, but amaranth proteins intake reduced its abundance. In turn, Lachnospiraceae bacteria abundance decreased in mice fed the Control-HF and amaranth HF diets, but increased in mice fed the soybean diets. In mice fed the RD diets, amaranth induced the abundance of Prevotellaceae, an acetate-producing bacteria. Study results indicate that the modulation of caecal microbiota could be one of the mechanisms by which amaranth exerts its beneficial effects on health.
Produkowane przez szereg zakładów suszone białko paszowe wykazuje bardzo słabe właściwości funkcjonalne związane z nadmierną denaturacją białka. Takie właściwości funkcjonalne, jak np. hydratacja czy rozpuszczalność są niezbędne, aby preparat białkowy mógł być użyty jako składnik żywności. Celem pracy było określenie wpływu acylacji izolatu białka ziemniaczanego otrzymanego w procesie koagulacji termicznej z udziałem CaCl₂ z soku pochodzącego z zakładu przemysłowego, na wybrane właściwości funkcjonalne i skład chemiczny uzyskanych modyfikatów. Otrzymany preparat białka ziemniaczanego poddano procesowi acylacji za pomocą bezwodników kwasu octowego (acetylacja) i bursztynowego (sukcynylacja), w różnych dawkach. W wyniku modyfikacji chemicznej izolatu białka ziemniaczanego poprzez acylację otrzymano preparaty zróżnicowane pod względem zawartości białka i właściwości funkcjonalnych. Zarówno acetylacja jak i sukcynylacja spowodowały zmniejszenie zawartości białka w otrzymanych preparatach. Próby acetylowanego białka ziemniaczanego charakteryzowały się znacznie większą wodochłonnością niż preparat nie poddany modyfikacji. Proces acylacji spowodował zmniejszenie olejochłonności izolatu białka ziemniaczanego, niezależnie od dawek bezwodników.
Celem pracy było wytworzenie powłok białkowych na bazie 10% izolatu białek serwatkowych i glicerolu, jako plastyfikatora w ilości 50% względem białka. Do powłok dodawano emulsję oleju rzepakowego w wodzie w ilościach 0, 10, 20, 30 i 40%. Zbadano właściwości fizykochemiczne (rozpuszczalność i pęcznienie w wodzie oraz grubość), mechaniczne (wytrzymałość na zerwanie i wydłużenie) oraz strukturę powłok przy użyciu elektronowego mikroskopu skaningowego. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że wprowadzenie emulsji tłuszczowej do powłok serwatkowych wpływa na obniżenie grubości oraz zwiększenie rozpuszczalności i pęcznienia w wodzie oraz zwiększa wytrzymałość na zerwanie i wydłużenie.
W pracy badano wpływ dodatków funkcjonalnych (κ karagenu, izolatu białka sojowego i błonnika pszennego) na właściwości technologiczne i fizykochemiczne niskotłuszczowych kiełbas drobno rozdrobnionych typu parówka. Zastosowano dwie wielkości dodatku κ karagenu (0,5% i 0,6% w stosunku do masy farszu) oraz w wybranych wariantach 2-procentowy dodatek izolatu białka sojowego lub 1-procentowy błonnika pszennego. Zastąpienie 0,5-procentowego dodatku κ karagenu łącznym dodatkiem 0,6% κ karagenu i 2% izolatu białka sojowego powodowało istotne statystycznie zmniejszenie ubytków masy kiełbas podczas przechowywania w warunkach chłodniczych. Stosowanie dodatku izolatu białka sojowego oraz błonnika pszennego do farszów zawierających κ karagen nie powodowało znacznego polepszenia jakości sensorycznej kiełbas drobno rozdrobnionych. Nie zaobserwowano też różnic pomiędzy właściwościami produktów z dodatkiem izolatu białka sojowego i błonnika pszennego.
Celem badań było określenie wpływu wielkości dodatku izolatu białka sojowego, hydrokoloidów polisacharydowych, preparatu błonnika pokarmowego oraz substancji smakowo-zapachowych na jakość napojów sojowych. Dodatek gumy guar w większym stopniu podnosił stabilność napoi sojowych niż dodatek mączki chleba świętojańskiego, przy czym wyżej oceniono cechy sensoryczne napoi zawierających mączkę chleba świętojańskiego. Pod względem właściwości fizykochemicznych i cech sensorycznych najwyżej, spośród badanych, oceniono próbkę napoju zawierającą 3,48% izolatu białka sojowego, 0,5% mączki chleba świętojańskiego oraz 0,5% błonnika. Rodzaj substancji smakowo-zapachowych miał wpływ na ogólną ocenę sensoryczną napojów. Najwyższym stopniem pożądalności konsumenckiej charakteryzował się napój o smaku malinowym.
Celem badań było określenie wpływu niskoestryfikowanej pektyny na teksturę i strukturę mieszanych żeli z koncentratu białek serwatkowych i izolatu białek serwatkowych. Zastępowano białko koncentratu i izolatu pektyną, aby zawartość pektyny w mieszaninie białko-pektyna wynosiła 3, 5, 10, 15, 20%. Dyspersje o pH 7,0 ogrzewano w łaźni wodnej o temp. 80°C przez 30 min i analizowano strukturę i teksturę powstałych żeli. Zastępowanie białek serwatkowych pektyną spowodowało spadek twardości żeli, wynikający z niekompatybilności tych dwóch składników, co zostało potwierdzone przez obraz mikrostruktury. Dodatek większych ilości pektyny do żeli z WPC, aż do stężenia 20%, nie powodował spadku twardości, co mogło być spowodowane żelowaniem pektyny pod wpływem jonów wapniowych zawartych w koncentracie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.