Tekst podejmuje problematykę powieści, które powstały na obszarze tzw. Ziem Odzyskanych na przełomie XX i XXI wieku i których fabuła skupia się wokół tematu niemieckiej przeszłości Gdańska, Szczecina i Wrocławia, a także przemian społeczno-kulturowych, jakie zachodziły po II wojnie światowej. Głównym tematem jest analiza wybranych utworów S. Chwina, P. Huellego, I. Iwasiów, M. Krajewskiego, A.D. Liskowackiego i O. Tokarczuk w kontekście mechanizmów kreowania przestrzeni miejskiej. Postrzegana z początku jako znana i oswojona przez polskich odbiorców, przestrzeń ta stopniowo odkrywa ślady obecności dawnych mieszkańców, co zmienia sposób, w jaki jest postrzegana przez bohaterów, a postulatywnie – także przez czytelników. W niniejszym artykule zostały pokazane proces wydobywania z niepamięci historycznego pogranicza oraz próby wytworzenia tożsamości pogranicznej. Służy temu konstrukcja fabuły osadzonej w realiach historycznych, której celem jest stworzenie protetycznych wspomnień. Według koncepcji A. Landsberg takie wspomnienia pozwalają przyjąć przeszłość bohaterów i stworzyć empatyczną więź, nie powodując jednak wyzbycia się własnej podmiotowości. Tym samym doświadczenie egzystencji w sztucznie utworzonej monokulturowej rzeczywistości zostaje wzbogacone o wysiłek spotkania z Innym i otwarcia się na niego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.