Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 213

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 11 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  powiaty
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 11 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ustawowym celem działania samorządów lokalnych jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców. Coraz bardziej powszechny staje się pogląd, że w warunkach samorządności terytorialnej i gospodarki rynkowej wysoką jakość życia mieszkańców można osiągnąć poprzez budowanie konkurencyjnej pozycji lokalnej gospodarki. Sprzyjać temu powinno zarządzanie strategiczne jednostką terytorialną, oparte zwłaszcza na strategii konkurencyjnej. Autorzy prac poświęconych zagadnieniom konkurencyjności miast i gmin różnie definiują pojęcie konkurencyjności i przedstawiają różne czynniki (wyznaczniki) konkurencyjności. Analiza wielu definicji skłania do rozróżnienia trzech podstawowych pojęć: konkurencja, konkurencyjność, atrakcyjność. Konkurencja to zjawisko ubiegania się przez samorządy lokalne o inwestycje i kapitał w celu rozwoju społeczno-gospodarczego wspólnoty, gwarantującego wysoki standard życia mieszkańców. Konkurencyjność oznacza zdolność mieszkańców samorządu lokalnego do uczestniczenia w konkurencji (umiejętność konkurowania), natomiast atrakcyjność - zdolność lokalnej jednostki terytorialnej do bycia postrzeganą jako konkurencyjna (jako rywal). Czynniki decydujące o atrakcyjności i konkurencyjności lokalnych jednostek terytorialnych wynikają z cech ich zasobów i produktów oraz z relacji z otoczeniem. W literaturze wyróżniane są czynniki zewnętrzne, wynikające z relacji z otoczeniem (m. in. stan i jakość komunikacyjnych powiązań zewnętrznych, położenie w sieci osadniczej) oraz czynniki wewnętrzne, związane z lokalnymi zasobami (ich potencjał, struktura, dostępność) oraz działalnością władz lokalnych (umiejętność zarządzania zasobami, przedsiębiorczość, innowacyjność). Czynniki zewnętrzne mogą być też pogrupowane na makroekonomiczne (na które władza lokalna nie ma wpływu) i mikroekonomiczne (na które władza lokalna ma znaczny wpływ) lub aprzestrzenne (jednakowe na terenie całego kraju) i przestrzenne (zróżnicowane regionalnie lub lokalnie). Czynniki wewnętrzne są dzielone przez różnych autorów na: materialne i niematerialne, ilościowe i jakościowe, twarde i miękkie, ogólne i unikatowe. Autorzy artykułu proponują przyjąć dla celów badawczych* następującą listę czynników decydujących o atrakcyjności gmin dla inwestorów (punkty 1-8) i ich konkurencyjności (punkt 9): 1. dostępność komunikacyjna 2. dostępność usług komunalnych (telefon, woda, kanalizacja, energia, ciepło, oczyszczanie) 3. dostępność nieruchomości na cele rozwoju działalności gospodarczej i budownictwa mieszkaniowego 4. dostępność instytucji z „otoczenia biznesu" 5. jakość rynku pracy 6. chłonność rynku lokalnego 7. warunki życia 8. skuteczność dotychczasowej transformacji ekonomicznej 9. sposób zarządzania gminą przez samorząd. W odniesieniu do wymienionych czynników przedstawiono w artykule najważniejsze mierniki.
Zagadnienie rozwoju społeczno-gospodarczego to zjawisko o charakterze złożonym, wielokryteriowym. Związane jest zarówno z aspektem ekonomicznym, demograficznym jak i przyrodniczym. Rozwój wiąże się bezpośrednio ze wzrostem liczby inwestycji, z zainteresowaniem turystycznym, z rozbudową infrastruktury technicznej oraz społecznej. Nie można także zapomnieć o kapitale ludzkim. Dodatkowy odpływ ludności z terenów słabo zaludnionych powoduje bowiem regres w rozwoju społeczno- gospodarczym. Przemiany społeczno-gospodarcze po 1990 roku były bezpośrednią przyczyną reorganizacji struktury przestrzennej kraju oraz powiązań regionalnych. Województwa tzw. „ściany wschodniej” są postrzegane jako obszary rolnicze, słabiej rozwinięte. Wciąż aktualne pozostaje pytanie czy należy podejmować próby hamowania niekorzystnych procesów na obszarach słabiej rozwiniętych (rolniczych), wspierać je i dążyć do ich rozwoju, czy może wspierać te obszary, które same posiadają już zdolności rozwojowe. Artykuł przedstawia analizę i próbę oceny warunków rozwoju społeczno-gospodarczego województwa podkarpackiego, przyjmując jako pole podstawowej oceny powiat. Na potrzeby oceny zróżnicowania przestrzennego badanego województwa zastosowano metodę taksonomii wrocławskiej. Materiały źródłowe stanowiące podstawę badań dotyczyły stanu na 2011 r. Dane pochodzą ze źródeł statystyki publicznej Głównego Urzędu Statystycznego. W wyniku przeprowadzonych analiz wydzielono typy przestrzenne warunków rozwoju społeczno-gospodarczego w województwie podkarpackim oraz dokonano ich charakterystyki.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 11 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.