Badano przydatność włókna lignocelulozowego jako substytutu torfu wysokiego, stosowanego powszechnie do produkcji substratów. Według informacji producentów włókna technologia przetwarzania włókna drzewnego na lignocelulozowe ogranicza sorpcję biologiczną N do minimum. Stosując metodę Neubauera (testy na siewkach żyta) stwierdzono, że możliwy jest dodatek 33% włókna do podłoża torfowego, natomiast dodatek 50% powodował udowodnione ograniczenie wzrostu. Dodatkowe nawożenie NH₄NO₃ 250 mg·dm⁻³ (83,3 mg N·dm⁻³) eliminowało niedobór azotu.
W latach 2000 i 2001 w Katedrze Uprawy Roli i Nawożenia Roślin Ogrodniczych AR w Krakowie przeprowadzono badania dotyczące przydatności różnych podłoży w uprawie niecierpka nowogwinejskiego odmiany Timor. W szesnastotygodniowym doświadczeniu wazonowym oceniano właściwości fizyczne i chemiczne podłoży oraz ich wpływ na rozwój roślin. Do badań użyto podłoży sporządzonych na bazie torfu wysokiego z dodatkiem komponentów takich jak: ił głębinowy, włókna kokosowe i plewy ryżowe. W badaniach określano zasobność podłoży w składniki mineralne, pH i EC, zawartość substancji organicznej oraz sumę zasad wymiennych, kwasowość wymienną i hydrolityczną, pojemność sorpcyjną, kapilarną i pełną pojemność wodną oraz gęstość. Przeprowadzono również ocenę bonitacyjną dekoracyjności części nadziemnej, biorąc pod uwagę rozkrzewienie roślin, ulistnienie i obfitość kwitnienia (liczbę kwiatów/roślinę). Po zakończeniu doświadczenia zmniejszeniu uległy: EC, zawartość składników mineralnych w podłożu, kwasowość wymienna i hydrolityczną, pojemność sorpcyjna oraz pojemność wodna pełna i kapilarna. Wzrosły natomiast pH i gęstość podłoża oraz suma zasad wymiennych. Użyte do badań podłoża zapewniały dobre warunki wzrostu dla roślin, najlepszym z nich okazało się podłoże Blumenerde z włóknami kokosowymi.