Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plant acclimatization
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The objective of this study was to evaluate the effect of different CO2 concentrations on carbohydrate, chlorophyll contents and net photosynthetic productivity in radish (Raphanus sativus L., cv. Zara) leaves. Plants were exposed to 350, 700, 1,500 and 3,000 ppm atmospheric CO2 concentrations over ten days. Day/ night temperature was 24°C/17°C and photoperiod was 16 h. Carbohydrate (fructose, glucose, sucrose and maltose) content analysis was performed using chromatographic methods. The content of chlorophyll was evaluated spectrophotometrically. The results showed that elevated CO2 increases total carbohydrate con­tent and changes in hexoses/sucrose ratio. A significant increase in chlorophyll content was only in 1,500 ppm treatment. Differences in photosynthetic productivity rate were within error margins. There was no ef­fect on carbohydrate and chlorophyll contents in radish leaves seven days after returning plants to ambient CO2, though higher photosynthetic productivity rate was in radish, previously grown under 700 ppm CO2. In summary, leaf carbohydrate contents affect the intensity of photosynthetic pigment synthesis.
Methanolic-water extracts of wolfberry fruit (Lycii Fructus) harvested from plants cultivated in Poland have been analysed chemically to reveal compounds responsible for the biological activity of the crude drug. The potential for the scavenging of free radicals has been tested by means of a DPPH spectrophotometric assay. In the extracts several compounds with potential antioxidant properties have been detected: L-ascorbic acid, tocopherols (a, ß and y), ß-carotene, as well as phenolic acids (gallic, protocatechic, caffeic, chlorogenic, neochlorogenic). A considerable free-radical scavenging activity was confirmed by a DPPH assay, with EC50 of the extract being 24.08 mg/l.
The aim of the work was to evaluate the influence of cytokinins on in vitro propagated dahlia and their consequent effect on acclimatization. Plant material consisted of shoot tips and nodes. Among the three cytokinins, benzyladenine, kinetin and 2-isopentenyl-adenine, only BA effectively stimulated the shoot multiplication from axiliary buds. The highest multiplication rate was obtained from nodes in the presence of 0.25– 0.5 mg·dm–3 BA. Higher concentrations shortened the internodes and decreased the leaf blades and growth of callus. 1 mg·dm–3 of KIN and 2iP positively influenced the shoot growth and size of leaves. Gibberellic acid (GA3) used with BA increased the number of auxillary shoots. The best quality shoots and the highest multiplication rate were obtained when 2 mg·dm–3 BA was used with 5 mg·dm–3 GA3. Cytokinins affected the rooting and acclimatization ex vitro. Dahlia shoots multiplicated in the presence of 1 mg·dm–3 KIN or 2iP rooted faster in the soil and 100% survived in field, while those from 1 mg·dm–3 BA media rooted slowly, had shorter shoots and only 60% of them survived. Plants bloomed after 11–12 weeks in the field. Dahlia plants that had been multiplicated in the presence of KIN had larger diameter and fresh weight in the field. BA and 2iP positively influenced the flower diameter, length of flower stalk and a number of the first-order shoots.
Celem pracy było zbadanie wpływu warunków prehartowania i hartowania na aklimację aparatu fotosyntetycznego do chłodu różniących się stopniem mrozoodporności wybranych gatunków traw pastewnych. Sprawność aparatu fotosyntetycznego badano metodą fluorescencji chlorofilu. W pracy podjęto próbę powiązania fluorescencji chlorofilu ze stopniem zahartowania na mróz badanych roślin. Badania zostały przeprowadzone na roślinach Festuca pratensis (Huds.) odm. ‘Skra’, Festuca arundinacea (Schreb.) odm. ‘Kord’, Lolium multiflorum (Lamb.) odm. ‘Tur’ oraz Festulolium braunii (K. Richter) A. Camus odm. ‘Felopa’ i 'Sulino'. Siedmiotygodniowe siewki prehartowano przez 2 tygodnie w temperaturze 14/12°C (dzień/noc) i przy fotoperiodzie 10 godz./14 godz. dzień/noc, a następnie hartowano przez 3 tygodnie w stałej temperaturze 2°C przy fotoperiodzie 8 godz./16 godz. dzień/noc. Pomiary tolerancji na mróz metodą konduktometryczną, wyznaczająca współczynnik LT₅₀ oraz pomiary fluorescencji chlorofilu (potencjalna wydajność fotosystemu II Fv/Fm, fotochemiczne rozpraszanie energii qp, niefotochemiczne rozpraszanie energii NPQ oraz rzeczywista wydajność fotosystemu ϕ PS II) wykonano przed i po prehartowaniu oraz po jednym i trzech tygodniach hartowania. Konduktometryczny test mrozoodporności wykazał, że odmiany ‘Skra’, ‘Felopa’ i ‘Kord’ można uznać jako mrozoodporne, ‘Sulino’ jako średnio mrozoodporną a odmianę ‘Tur’ jako słabo odporną na mróz. Hartowanie w chłodzie generalnie obniżyło wydajność kwantową fotosystemu II - Fv/Fm. Wartość NPQ po tygodniu hartowania obniżyła się u wszystkich odmian. U Festulolium ‘Felopy’ i ‘Sulina’ po trzech tygodniach hartowania wartości qp zmniejszyły się, natomiast u pozostałych badanych odmian wartości tego współczynnika wzrosły. Aktualna wydajność kwantowa ϕ PS II stopniowo spadała w trakcie hartowania u ‘Felopy’ i ‘Sulina’. Odmiana ‘Tur’, która jest trawą wrażliwą na mróz charakteryzowała się wyższymi wartościami ϕ PS II po trzech tygodniach hartowania w porównaniu do wartości tego parametru w czasie prehartowania. Zaobserwowane zmiany wartości qp i NPQ wskazywałyby na uruchamianie cyklu ksantofilowego w warunkach chłodu u obu badanych odmian Festulolium. Na podstawie uzyskanych wyników nie stwierdzono korelacji pomiędzy fluorescencją chlorofilu a stopniem zahartowania na mróz badanych gatunków traw pastewnych.
In this study, an attempt was made to investigate in vitro morphogenetic competence of three shrub species from the Thymelaeaceae family. The studied plant material originated from Russia, Greece and China, and the effectiveness of in vitro shoot formation and rhizogenesis of Daphne caucasica, D. jasminea, and D. tangutica was verified. The multiplication coefficient was compared for different propagation media. Medium composed of WPM mineral salts, MS microelements and a set of vitamins, supplemented with 1.0 mg dm-3 2iP, 0.1 mg dm-3 NAA, and 0.65 g dm-3 calcium gluconate, was appropriate for micropropagation of the tested genotypes. Shoot propagation in medium containing B5 vitamins and microelements was not as effective as on WPM/MS medium. The rooting phase, especially in D. tangutica, needs further optimization in order to reduce the costs associated with acclimatization of microplantlets obtained to in vivo conditions. After stabilization, the plants were successfully cultivated under greenhouse conditions.
Tolerancja na stres solny związana jest między innymi ze sprawną obroną antyoksydacyjną. Zmiany aktywności enzymów glutationozależnych (GPX i GST) ogórka traktowanych 30 mM NaCl badano w dwóch układach: in vitro i in vivo aklimatyzowanych i nieaklimatyzowanych do stresu. Proces aklimatyzacji roślin ogórka i zawiesiny komórkowej 3 mM NaCl spowodował istotny (p < 0,05) wzrost aktywności peroksydazy glutationowej o blisko 90-100% w porównaniu z odpowiednimi układami nieaklimatyzowanymi do stresu solnego. Wystąpienie zasolenia (30 mM NaCl) wpłynęło istotnie (p < 0,05) na wzrost aktywności GPX o odpowiednio o 116%, 113%, 48% i 59% po 1, 3, 24 i 72 godzinach od wystąpienia stresu w stosunku do wartości kontrolnych. Aktywność peroksydazy glutationowej w liściach roślin nieaklimatyzowanych wzrosła o 42% (p < 0,05) po 24 godz. i o 99% (p < 0,01) po 72 godz. od zastosowania 30 mM NaCl. W hodowli komórkowej aklimatyzowanej do stresu, aktywność GST wykazywała istotny 20 % (p < 0,05) wzrost w odpowiedzi na zasolenie. Obecność stresu solnego spowodowała wzrost aktywności S-transferazy glutationowej w roślinach nie poddanych aklimatyzacji po 24 godz. o 111% (p < 0,01) oraz odpowiednio o 188% (p < 0,001) i 100% (p < 0,01) po 24 i 72 godz. od wystąpienia czynnika stresowego w liściach roślin aklimatyzowanych. Prezentowane wyniki dowodzą, że w procesie aklimatyzacji w obu badanych układach kluczowe znaczenie wydaje się odgrywać peroksydaza glutationowa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.