Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  piasek slabo gliniasty
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Oceniono wielkość biomasy glonów rozwijającej się na glebach odłogowanych o różnym składzie granulometrycznym (gliny, piaski gliniaste mocnne, piaski słabo gliniaste, piaski gliniaste lekkie). Badania dotyczyły powierzchni gleby i warstwy do głębokości 30 cm w czwartym roku odłogowania. Obiektem badań było pole pozostawione bez ingerencji człowieka i pole pielęgnowane corocznym koszeniem, gdzie rozdrobniony pokos roślin pozostawał na polu. W czwartym roku odłogowania rozmieszczenie glonów w glebie odłogu niekoszonego było bardzo słabo związane z uziarnieniem gleby. Silny wpływ struktury granulometrycznej zaznaczył się na odłogu pielęgnowanym. W glebie do głębokości 30 cm najwięcej glonów rozwijało się w na piaskach gliniastych mocnych i na piaskach słabo gliniastych. Również powierzchnię gleby najobficiej zasiedlały glony na piaskach słabo gliniastych, a poza tym na glinach lekkich. Natomiast skład granulometryczny gleby nie wykazał wpływu na plon roślin porastających oba odłogi. Istotne różnice w biomasie glonów i plonie roślin między odłogami wskazują, że glony nie stanowią konkurencji dla roślin w zdobywaniu biogenów i zabierają z gleby tylko to co nie zostaje wykorzystane przez rośliny. Stwierdzony został wpływ wielkości plonu roślin na biomasę glonów.
W piasku słabo gliniastym i piasku gliniastym mocnym badano przemiany wybranych związków azotu (NO₃⁻ i NH₄⁺) z wermikompostów otrzymanych na bazie osadu ściekowego i jego mieszanin z odpadowymi materiałami organicznymi (trociny, odpady z zakładów mięsnych) oraz obornika. Wermikomposty dodano do utworów glebowych w ilości 5% masy i rozpoczęto doświadczenie inkubacyjne. W 3, 7, 15, 75 i 95 dniu inkubacji oznaczono ilość jonu amonowego i azotanowego(V). W obiektach z dodatkiem wermikompostów stwierdzono więcej mineralnych związków azotu, niż z dodatkiem obornika. Największą ilość azotu w obiektach z wermikompostami stwierdzono w 15 dniu, a z obornikiem w 45 dniu inkubacji. Ilość azotu w związkach mineralnych w ciągu całego okresu (95 dni inkubacji) uzależniona była od całkowitej ilości azotu, zastosowanej w wermikompostach oraz od stosunku C : N. Stwierdzono ilościowo więcej formy amonowej niż azotanowej dla wszystkich terminów badań i stosowanych wermikompostów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.