Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 32

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  physical trait
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
100%
Celem pracy było określenie wybranych cech fizycznych ziarniaków żyta i przetrwalników sporyszu, prowadzone pod kątem wyznaczenia parametrów procesu ich rozdzielania. Materiał badawczy stanowiło ziarno żyta odmiany Dańkowskie Złote nadmiernie zanieczyszczone przetrwalnikami sporyszu (udział masowy ok. 0,2%). Określono prędkość krytyczną unoszenia, grubość, szerokość, długość, kąt tarcia ślizgowego (po stali, płótnie i gumie) oraz masę ziarniaków żyta i przetrwalników sporyszu, a także wyznaczono dla nich współczynniki kształtu, pole przekroju poprzecznego, objętość i gęstość. Porównano te cechy między sobą i wyznaczono między nimi współzależności, wykorzystując analizę wariancji z klasyfikacją pojedynczą, analizę korelacji oraz analizę regresji z procedurą krokowej eliminacji zmiennych niezależnych. Przy planowaniu procesu rozdzielczego wyznaczono wskaźniki podzielności mieszaniny, skuteczność wydzielania przetrwalników sporyszu, dopuszczalną czystość surowca oraz poziom strat ziarniaków żyta. Ziarniaki żyta w stosunku do przetrwalników sporyszu mają większą średnią prędkość krytyczną unoszenia, grubość, współczynnik kształtu β i gęstość, a mniejszą – długość, kąty tarcia ślizgowego po stali oraz gumie, masę, współczynnik kształtu α i objętość. Pomimo występowania statystycznie istotnych różnic między wartościami średnimi analizowanych cech obliczone wskaźniki podzielności mieszaniny przyjmują bardzo małe wartości, co świadczy o dużym stopniu pokrywania się rozkładów cech tych składników. Potencjalnie najlepsze efekty wydzielania przetrwalników sporyszu z ziarna żyta uzyskano w wyniku zastosowania jako cech rozdzielczych ich szerokości i długości. Proces taki jest realizowany w trzech etapach, w których do odpadu kierowane są drobne cząstki z przesiewacza sitowego oraz najdłuższe i najkrótsze cząstki z tryjera. Dla uzyskania produktu zgodnego z normą i przy realizowaniu procesu z dopuszczalnymi stratami na poziomie 10%, zawartość przetrwalników sporyszu w surowcu nie powinna przekraczać 0,17%.
The aim of the study was to evaluate physical traits and fatty acids profile of ostrich meat enriched in n3 fatty acids as affected by refrigerated storage (for 14 days) and type of packaging (VAC vs. skin-packaging – SP). During refrigerated storage time drip loss after 7 days was significantly (P<0.001) higher in VAC as compared to SP samples. No significant differences in the SFA content in meat during storage in both types of packaging types recorded. Although there were no significant differences (P=0.067), a tendency for higher MUFA values was observed during storage in VAC packed meat. A significant decrease (P<0.05) in the content of PUFA after 7 and 14 days of storage was also observed in VAC packed meat as compared to fresh meat, whereas, when skin packaging was used, no differences in the PUFA concentration were found. Considering this, the SP can be recommended packaging for ostrich meat industry.
Four tomato cultivars Macarena F₁, Faustine F₁, Cathy F₁ and Fanny F₁ were used in the study. Transplants were grown in a greenhouse. Seeds were sown at the end of March. The plants were grafted on Maxifort F₁ rootstock on April 5, 6 and 21 in the years 2006, 2007, 2008 without the use of biostimulators. In the case of the other combinations each year the following treatments with biostimulators were performed: watering with Goteo 0.1% solution (twice – 4 and 2 weeks before planting and three times after planting at three-week intervals), spraying with BM 86 0.1% solution (four times every three weeks starting at the blooming of the first cluster). In the control combination plants were untreated with biostimulators and were not grafted. Physical properties were determined and sensory analysis of tomato fruit was performed. The results showed that there was no significant influence of the applied preparations on the a*/b* value of fruits which depended mostly on the cultivars. The highest fruit firmness was obtained with BM preparation and in Faustine F₁ and Cathy F₁ cultivars. There was no significant influence of the preparations on sensory quality of fruits. Variability in sensory quality of fruits rather depended on the analyzed cultivars than on the investigated combination.
Badano ziarno czterech odmian pszenżyta ozimego i trzech odmian pszenżyta jarego pochodzących z trzech miejsc uprawy z lat 1996–1998. Stwierdzono znaczne zróżnicowanie ocenianych prób pszenżyta zarówno pod względem cech fizycznych, chemicznych, jak i przemia­łowych ziarna. Szczególny wpływ na te wyróżniki wywarły warunki glebowo-pogodowe, a w mniejszym stopniu czynnik odmianowy. Zaznaczyło się to głównie w masie 1000 ziaren, szklistości i grubości ziarna. Pszenżyto ozime w porównaniu do jarego charakteryzowało się lepiej wykształconym ziarnem oraz niższą zawartością białka i składników mineralnych. Z ziarna form ozimych pszenżyta uzyskiwano przeciętnie więcej mąki. Z ocenianych odmian najlepszymi właściwościami przemiałowymi charakteryzowały się Presto i Vero.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów wybranych cech fizycznych i tekstury ekstrudowanych przekąsek z dodatkiem modyfikowanych skrobi. Skrobię kukurydzianą i ziemniaczaną modyfikowano metodą ciśnieniowo-termiczną z zastosowaniem dwuślimakowego ekstrudera w temperaturze 140oC przy wilgotności 25%. Przekąski z dodatkiem 5, 10 i 15% modyfikatów wytwarzano w jednoślimakowym ekstruderze TS-45 w dwóch konfiguracjach układu plastyfikującego: w wersji L/D = 16:1 do otrzymania chrupek kukurydzianych (120 obr·min-1) oraz L/D = 18:1 do wy-tworzenia pelletów ziemniaczanych (80 obr.min-1), poddawanych następnie smażeniu. W otrzymanych przekąskach wyznaczano wskaźnik ekspandowania, gęstość usypową, siłę cięcia w teście cięcia nożem Warner-Bratzlera, twardość w teście podwójnego ściskania w komorze Kramera oraz cechy sensoryczne (kształt, barwę, smak, zapach i kruchość) w 5-cio punktowej skali. Zwiększanie ilości skrobi modyfikowanej w mieszance surowcowej powodowało wzrost wartości współczynnika ekspandowania przekąsek i obniżanie gęstości usypowej. Dodatek skrobi modyfikowanej zwiększył twardość uzyskanych chrupek kukurydzianych i smażonych prażynek oraz obniżył ich ocenę sensoryczną.
Z doniesień literaturowych wynika, że na tempo i efektywność kiełkowania nasion w dużym stopniu wpływa ich masa. Jednak ze względu na trudność przeprowadzenia na dużą skalę kalibracji nasion pod względem ich masy poszukuje się cech silnie z nią powiązanych, które w zastępstwie można wykorzystać przy separacji materiału nasiennego. W związku z tym celem pracy jest wyznaczenie zakresu zmienności podstawowych cech fizycznych nasion jodły pospolitej oraz określenie współzależności między tymi cechami w aspekcie wykorzystania uzyskanych informacji przy planowaniu i realizacji procesów sortowania nasion tego gatunku. Badaniami objęto 5 partii nasion, które pozyskano z polskich drzewostanów w regionie nasiennym Jd62. Dokonano pomiarów prędkości krytycznej unoszenia, grubości, szerokości, długości, kąta tarcia zewnętrznego i masy każdego nasiona. Na podstawie tych cech obliczono geometryczną średnicę zastępczą, wskaźnik proporcji wymiarów, wskaźnik sferyczności oraz gęstość nasion. Stwierdzono, że cechami rozdzielczymi, które można wykorzystać przy kalibracji nasion jodły pospolitej pod względem ich masy w kolejności malejącego związku korelacyjnego są: grubość, długość, prędkość krytyczna unoszenia, szerokość, gęstość oraz kąt tarcia zewnętrznego. W procesie uszlachetniania analizowanego materiału nasiennego powinno się stosować przede wszystkim separatory sitowe z sitami o otworach podłużnych, wyposażone w przynajmniej dwa sita: o wymiarze roboczym ≠3,5 mm i ≠2,25 mm. Dzięki takiemu zestawowi sit z materiału nasiennego będzie można wyodrębnić nasiona bezwartościowe oraz wydzielić frakcję nasion najbardziej dorodnych, którą ze względu na potencjalnie najwyższą zdolność kiełkowania można przeznaczyć do prowadzenia siewu punktowego lub obsiewania pojedynczych kaset i bloków styropianowych przy produkcji tzw. sadzonek z bryłką.
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2007-2008 w hali wegetacyjnej IUNG-PIB w Puławach posługując się wazonami Mitscherlicha (o poj. 7 kg gleby). Badano reakcję różnych odmian pszenicy jarej: Katoda, Łagwa, Ostka Smolicka oraz Waluta na 3 poziomy nawożenia azotem: 1,2; 2,4 i 3,6 g N·wazon-1. Stwierdzono, że badane odmiany pszenicy wykazywały podobną reakcję na zastosowane w doświadczeniu dawki azotu. Istotny wzrost plonowania ziarna następował do dawki 3,6 g N·wazon-1. Masa 1000 ziaren, szklistość (za wyjątkiem odmiany Ostka Smolicka), twardość, zawartość białka ogółem oraz wartości wskaźnika sedymentacyjnego SDS zwiększały się znacząco tylko do dawki 2,4 g N·wazon-1. Ilość wymywanego z ziarna glutenu wzrastała znacząco do dawki 3,6 g N·wazon-1, ale jednocześnie nastąpiło pogorszenie jego jakości. Poziom nawożenia azotem nie miał wpływu na aktywność enzymów amylolitycznych.
Użycie wycierki ziemniaczanej jako składnika smażonych chrupek ziemniaczanych przyczyniło się niezależnie od zastosowanej receptury peletów, do polepszenia wszystkich cech fizycznych i organoleptycznych wyrobów gotowych. Oddziaływanie wycierki okazało się szczególnie korzystne w próbach z około 40% dodatkiem płatków ziemniaczanych. Chrupki ze znacznym (około 20%) dodatkiem wycierki ziemniaczanej, odznaczały się w porównaniu do pozostałych wyrobów bardziej chrupką i mniej twardą teksturą, większym stopniem ekspansji, mniejszą gęstością i masą nasypową, nieznacznie większą zawartością tłuszczu oraz jaśniejszą barwą z mniejszym udziałem barwy czerwonej i żółtej.
Określono wpływ dodatku środka spulchniającego na jakość ciastek kruchych, w zależności od rodzaju zastosowanego tłuszczu. Zbadano skład kwasowy 6 tłuszczów i określono właściwości fizyczne i sensoryczne otrzymanych z ich udziałem ciastek kruchych. Stwierdzono, że dodatek NaHCO3 powodował istotny statystycznie wzrost objętości ciastek otrzymanych z udziałem tłuszczów: palmowego, palmowo-kokosowego i rzepaku uwodornionego. W ocenie sensorycznej produkty kruche z dodatkiem kwaśnego węglanu sodu uzyskały niższe noty. Generalnie dodatek NaHCO3 nie miał istotnego statystycznie wpływu na fizyczne cechy produktów otrzymanych z udziałem masła, powodował natomiast obniżenie ich jakości sensorycznej. W związku z tym dodatek spulchniacza do tradycyjnych, wysokotłuszczowych wyrobów kruchych nie jest konieczny.
W latach 2006-2008 przeprowadzono badania dotyczące wpływu systemów uprawy roli oraz międzyplonów na właściwości fizyczne ziarna pszenicy jarej określone aparatem SKCS (Single Kernel Characterization System). Jednocześnie oceniono zawartość popiołu, włókna i tłuszczu w ziarnie. W obiektach uprawy płużnej masa i średnica zastępcza ziarniaków oceniane komputerowym systemem charakterystyki pojedynczych ziarniaków (SKCS) były istotnie większe niż w konserwujących wariantach uprawy roli. Indeks twardości był większy w obiektach uprawy konserwującej w porównaniu z płużną. Największą wilgotność oraz zawartość popiołu i włókna w ziarnie pszenicy jarej stwierdzono w obiektach konserwującego wariantu uprawy roli z wiosennym talerzowaniem międzyplonów. Zawartość tłuszczu w ziarnie w obiektach uprawy konserwującej bez mulczu była największa. Masa oraz średnica zastępcza ziarna w obiektach z życicą westerwoldzką była istotnie mniejsza niż w obiektach z międzyplonami ścierniskowymi facelii błękitnej i gorczycy białej. Natomiast wilgotność ziarna na poletkach z życicą westerwoldzką była większa w odniesieniu do pozostałych obiektów z międzyplonami. Największą zawartość popiołu w ziarnie stwierdzono w obiekcie kontrolnym oraz z życicą westerwoldzką. Zawartość włókna w ziarnie pszenicy jarej w obiektach z gorczycą białą była największa, a z koniczyną czerwoną najmniejsza. W obiektach z międzyplonami ścierniskowymi facelii błękitnej i gorczycy białej zawartość tłuszczu w ziarnie pszenicy była największa, natomiast na poletkach z koniczyną czerwoną najmniejsza.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.