Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  phosphogypsum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Eleven isolates of sulphate-reducing bacteria (SRB) were isolated from soil contaminated with crude oil derivatives and petroleum-refining wastewaters and used to investigate the effectiveness of carbon reduction and biotransformation of phosphogypsum. One of the isolates (culture no. 10) was found to be very effective with 90% carbon reduction (measured as COD) and the simultaneous biotransformation of approximately 2.65g phosphogypsum/L in industrial petroleum-refining wastewaters.
The paper presents the activity of anaerobic bacterial communities isolated from soil polluted by aircraft fuel on distillery decoctions with phosphogypsum. The microorganisms were selected using the microcosms method, and then enriched on Postgate medium with ethanol. The isolated communities became the inoculum to establish a culture on potato and rye distillery decoctions. The obtained results show that a simultaneous removal of two industrial wastes such as phosphogypsum and distillery decoctions is possible. The introduction of a inoculation comprising a selected anaerobic bacterial community into the culture does not influence the increase of the biotransformation process efficiency.
The biotransformation of phosphogypsum in cultures of sulfate-reducing bacteria (SRB) isolated from crude petroleum-refining wastewaters or purified using activated sludge method was studied. Selection was with the microcosms method on Postgate and minimal medium with different carbon sources, Emerson medium and petroleum-refining wastewaters. Highest hydrogen sulfide production, in excess of 500 mg/L, was observed in culture of microorganisms isolated from purified petroleum-refining wastewaters in Postgate medium with phenol as sole carbon source. 76% phenol reduction with simultaneous biotransformation of 2.7g phosphogypsum/L (1350 mg SO₄/L) was obtained. The results regarding post-culture sediment indicated 66% utilization of phosphogypsum introduced into the culture (5 g/L), which reflects the active biotransformation of phosphogypsum by the community selected from the wastewaters.
The effect of zinc on the biotransformation of phosphogypsum, COD reduction and growth rate (μmax day-1) of an SRB community and Desulfotomaculum ruminis in media with sodium lactate or ethanol was examined. Depending on the form of zinc (Zn3(PO4)2 x 4H2O, ZnSO4 x7H2O, ZnCl2, Zn(NO3)2 x 6H2O) and its initial concentration (0-80 mg Zn2+/l) lower sulphate reduction and COD reduction was observed. The effect of Zn2+ also depended on the composition of the studied populations and carbon source in the medium. The lowest inhibition of specific growth rate was determined in cultures of the pure strain and in medium with zinc phosphate (with lactate or ethanol IC50=63 or 75 mg Zn2+/l, respectively) and the highest in cultures of sulphate-reducing bacterial communities in medium with zinc nitrate (with lactate or ethanol IC50= 35 or 20 mg Zn2+/l, respectively).
The utilization of pig manure as a source of nutrients for the dissimilatory reduction of sulfates present in phosphogypsum was investigated. In both types of media used (synthetic medium and raw pig manure) increased utilization of sulfates with growing COD/SO₄²⁻ ratio in the medium was observed. The percent of sulfate reduction obtained in synthetic medium was from 18 to 99%, whereas the value for cultures set up in raw liquid manure was from 12% (at COD/SO₄²⁻ of 0.3) up to as high as 98% (at COD/SO₄²⁻ equal 3.80). Even with almost complete reduction of sulfates the percent of COD reduction did not exceed 55%. Based on the results obtained it was concluded that the effectiveness of removal of sulfates and organic matter by sulfate-reducing bacteria (SRB) depends to a considerable degree on the proportion between organic matter and sulfates in the purified wastewaters. The optimal COD/SO₄²⁻ ratio for the removal of organic matter was between 0.6 and 1.2 whereas the optimal ratio for the removal of sulfates was between 2.4 and 4.8.
The possibility of using a mixed community of sulphate-reducing bacteria (SRB) for the biotransformation of phosphogypsum was examined. The greatest reduction of phosphogypsum (g/l) was determined in cultures with lactate (3.3), ethanol or casein (2.7), almost two-fold less in media with glucose or lactose and threefold less in medium with acetate. In media with lactate or ethanol growth inhibition (I = μ (μ max) was slight (I = 0.80 or 0.79) but much higher in the case of cultures with lactose (I=0.41), glucose (I=0.54), acetate or casein (I=0.62). In those cultures in which the concentration of sulphides was very high (about 600 mg HS⁻/l) and the concentration of acetic acid did not exceed 10 mg/l (e. g. in cultures with glucose), inhibition of SRB was mainly caused by H₂S. In cultures with transient low pH value (e. g. containing lactose or acetate) the factor causing stronger growth inhibition was acetic acid. A condition for obtaining high SRB activity in media with phosphogypsum and fermentable carbon sources is constant monitoring of the reaction of the medium and/or counteracting the accumulation of toxic concentrations of hydrogen sulphide and acetic acid.
Celem pracy było ustalenie fizykochemicznych warunków wiązania fluorków z fosfogipsu przez nienasycone substancje organiczne zawarte w torfie z utworzeniem biologicznie biernych wiązań C-F. Badania prowadzono metodą statyczną w szerszym zakresie pH środowiska od 2 do 11. Największy ubytek F- wynoszący 93-94% zaobserwowano dla roztworów równowagowych o pH zawartym w zakresie 4.23-4.45. Przebieg widm IR wykonanych dla osadów powstałych po odparowaniu tych roztworów świadczy o powstawaniu wiązań C-F.
Badania prowadzono w celu ustalenia optymalnych warunków roztwarzalności fosfogipsu pochodzącego z Gdańskich Zakładów Nawozów Fosforowych w wodnych roztworach: KOH, Ca(OH)2, HNO3, kwasu cytrynowego, K2CO3, KC1 i NH4Cl. Stwierdzono, że pod wpływem wodnych roztworów KOH, Ca(OH)2, K2CO3 następuje neutralizacja fosfogipsu z jednoczesnym unieruchomieniem zawartych w nim fosforanów. W przypadku KOH i K2CO3 następuje roztwarzanie głównego składnika fosfogipsu, tj. CaSO4. K2CO3 powoduje znaczny wzrost roztwarzalności fluorków zawartych w fosfogipsie.
Fluoride content and epicuticular wax condition in pedunculate oak tree leaves from a natural forest near a phosphogypsum dump and from a planted stand 2 km away from the dump (control) were investigated. The study indicated considerable differences in these parameters between the two localities. Increased fluoride content, accompanied by earlier and accelerated degradation of epicuticular crystalline wax on the stomatal rim of abaxial epidermis was observed in leaves from the first locality, and the most advanced stage of wax degradation was recorded only in the leaves from this site. The accelerated alterations are interpreted as possible negative effects of fluorides.
The influence of phosphogypsum (a waste product of phosphoric acid production), on the activity of Desulfotomaculum ruminis bacteria in a lactate medium was tested. In order to establish the optimum conditions of the reduction of sulphates present in the phosphogypsum, the influence of the concentrations of phosphogypsum, organic substrate and inoculum in the medium on the degree of conversion was studied. It has been shown that phosphogypsum present in the medium at a concentration of up to 20 g/dm3 is not toxic towards the bacteria and can be used as a source of assimilative sulphates. In the optimum conditions of the process (the concentrations of phosphogypsum 10g/dm3, lactate 20.32 g/dm3, inoculum 4%v/v) the conversion of sulphates to sulphides after 7 days reaches over 92%.
Badania prowadzono w celu wyjaśnienia wpływu fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości czterech wybranych utworów glebowych, a w tym iłu, gliny zwałowej, utworu piaszczystego i torfu. Fosfogips wprowadzano do gleb w ilościach odpowiadających 0, 4, 10, 15, 25, i 50-procentowej zawartości. Analizie fizykochemicznej poddano wodne zawiesiny badanych próbek glebowych po 24 h od chwili zmieszania z woda. Zawiesiny analizowano przy stosunku wagowym gleby do wody 1 : 2,5, a w przypadku torfu l : 4. Analiza fizykochemiczna gleb obejmowała pomiary pH, przewodnictwa właściwego - oraz potencjału redoks - Eh, i Eh7. Stwierdzono, że wprowadzenie fosfogipsu do badanych gleb jest przyczyną znacznego ich zakwaszenia oraz wzrostu przewodnictwa właściwego i potencjału redoks. Wielkość zaobserwowanych zmian fizykochemicznych parametrów, wywołana wpływem fosfogipsu, była zróżnicowana i związana z badanym utworem glebowym.
Z różnorodnych metod rekultywacji gleb zasolonych w Polsce zastosowano najbardziej odpowiednią - w naszych warunkach klimatycznych - metodę chemiczną przy użyciu fosfogipsu i siarki. Zastosowane czynniki rekultywacyjne radykalnie poprawiły chemizm gruntów, przywracając im także przepuszczalność, przewiewność i strukturę, przez co stworzone zostały warunki do rozwoju roślin uprawnych.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ różnych substancji zawierających wapń: wapno węglanowe, gips oraz fosfogips na wielkość biomasy roślin, zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin oraz na zawartość Al³⁺ w glebie i roztworze glebowym. Rośliną testową była lucerna siewna (Medicago sativa L.). Do badań została użyta gleba pochodzącej z warstwy ornej niewapnowanych poletek NK, Pola Doświadczalnego SGGW w Łyczynie. Spośród badanych substancji jedynie węglan wapnia korzystnie wpływał na odczyn gleby natomiast odpady przemysłowe: gips i fosfogips nie miały wpływu na zmianę pH gleby kwaśnej. Wraz ze wzrostem pH gleby spowodowanym jej zwapnowaniem stwierdzono spadek zawartości toksycznego dla roślin glinu wymiennego w glebie i roztworze glebowym. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem przyrostowi zawartości glinu wymiennego w glebie towarzyszył wzrost zawartości Al³⁺ w roztworze glebowym i zawężenie równoważnikowego stosunku Ca : Al. Zastosowanie wyższej dawki gipsu (6 Hh) i zastosowanie fosfogipsu (3 i 6 Hh) spowodowało wyraźny spadek plonów roślin. Spadkowi plonów towarzyszył wzrost zawartości glinu w korzeniach oraz w zielonych częściach roślin. Najwyższy plon roślin uzyskano na obiekcie z mniejszą dawką węglanu wapnia (3 Hh). Na obiektach wapnowanych stwierdzono znaczący spadek zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin.
W doświadczeniu wazonowym przebadano wpływ węglanu wapnia, gipsu i fosfogipsu na plon i skład chemiczny roślin oraz pH i zawartość Ca²⁺, Mg²⁺, K⁺ w roztworze glebowym. Do badań została użyta gleba lekka, pochodząca z warstwy ornej niewapnowanego obiektu NPK, trwałego doświadczenia nawozowego prowadzonego w Wydziałowej Stacji Doświadczalnej SGGW w Skierniewicach. Roślinami testowymi były: gorczyca biała (Sinapis alba L.) oraz koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.). Dawki wapnia w użytych substancjach wyliczono na podstawie 1,2 i 4 Hh. Największy przyrost plonów uzyskano stosując CaCO₃, natomiast użyte do nawożenia odpady na ogół zmniejszały plony uprawianych roślin. Węglan wapnia powodował wzrost zawartości Ca i Mg i spadek zawartości K w roślinach. Pobranie Ca, Mg i K przez rośliny było największe na obiektach z węglanem wapnia, mniejsze na obiektach z gipsem i najmniejsze na obiektach z fosfogipsem. Zastosowanie największych dawek odpadów było przyczyną zaburzenia gospodarki jonowej roślin w wyniku, którego dochodziło do rozszerzenia stosunku K : (Ca + Mg). Dominującym jonem roztworu glebowego gleby silnie kwaśnej był potas, deficytowym zaś magnez. Wapnowanie zwiększyło zawartość wapnia, a zmniejszyło zawartość magnezu w roztworze glebowym po zbiorze roślin. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem zawartość wszystkich badanych jonów była wielokrotnie większa niż na obiektach wapnowanych (CaCO₃), a dominującym jonem był kation wapnia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.