Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pathological anatomy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badanie przeprowadzono na 40 indykach rasy WAMA-1, które podzielono na 4 grupy. Zwierzęta żywiono mieszankami pełno porcjowymi z dodatkiem śruty rzepakowej, oleju rzepakowego lub paszowego tłuszczu sypkiego ERAFET. U pta­ków, które w diecie otrzymywały śrutę poekstrakcyjną i olej rzepaku polskiej odmiany dwuzerowej „Jantar", w mięśniu sercowym stwierdzono liczne włókna pozbawione poprzecznego prążkowania, rozpad ziarnisty niewielkich odcinków włó­kien oraz ogniska nacieku komórek jednojądrzastych. W wątrobie tych ptaków stwierdzono zwyrodnienie miąższowe komórek wątrobowych, rozplem tkanki łącznej, przekrwienie zastoinowe oraz liczne ogniska martwicy skrzepowej komórek wąt­robowych. W mięśniu piersiowym stwierdzono nieliczne odcinki włókien z zanikiem poprzecznego prążkowania, rozpadem grudkowym sarkoplazmy i naciekiem komórek fagocytarnych.
Przeprowadzono badania nad powstawaniem zmian patologicznych u kogutków zatruwanych chlorkiem rtęci i następnie metylobromfenwinfosem. Cztery grupy ptaków, każda zawierająca 25 szt., otrzymywały wodę do picia zawierającą 300 ppm chlorku rtęci w grupie A i В przez 4 tygodnie. Po miesięcznej intoksykacji grupie В i С podano doustnie jedną dawkę 240 ppm metуlobromfenwinfosu (preparat IPO 63). Grupa D stanowiła grupę kontrolną. Następnie po 3 ptaki z każdej grupy poddawano ubojowi po 6, 12 h w 1., 3., 7., 14. i 21. dniu od podania insektycydu. U kogutków zatruwanych chlorkiem rtęci i związkiem fosforoorganicznym stwierdzono charakterystyczne zmiany histopatologiczne, jak: martwicę skrzepową, nacieki eozynofilne wokół rozrosłych przewodów żółciowych, wyraźne cechy zwyrodnienia wodniczkowego i zwłóknienie tkanki łącznej w nerkach. Komórki nerwowe były zwyrodniałe i otoczone zwiększoną liczbą komórek glejowych. W mięśniu sercowym występowały ogniska martwicze i nacieki komórek eozynofilnych. W jądrach stwierdzono zanik kanalików nasiennych, lizę komórek nabłonka nasieniotwórczego, w śledzionie zaś wpochwienia torebki śledzionowej do miąższu. W torbie Fabrycjusza powstawały cysty, nacieki komórek eozynofilnych. W przewodzie pokarmowym na błonie śluzowej zwiększała się ilość mucyn kwaśnych, a komórki kubkowe były pobudzone do produkcji śluzu. Poczynione obserwacje sugerują, że zatrucie ptaków chlorkiem rtęci i związkiem fosforoorganicznym przyczynia się do pogłębienia zmian histopatologicznych w tkankach.
Badania dotyczyły zmian patologicznych u kogutów w przebiegu podostrego zatrucia chlorkiem kadmu w interakcji z metylobromfenwinfosem (IPO 63). Utworzono 4 równe grupy ptaków po 25 szt. Grupie A i В podawano z wodą do picia 100 ppm chlorku kadmu. Po miesięcznej intoksykacji podano grupie В i С jednorazową dawkę 240 mg/kg masy ciała preparatu IPO 63. Grupa D stanowiła grupę kontrolną. Po 6, 12 h i w 1., 3., 7., 14. i 21 dniu od zatrucia metylobromfenwinfosem ubijano po 3 ptaki z grupy. Pod wpływem zatrucia chlorkiem kadmu powstały typowe objawy kliniczno-patologiczne, jak np. spadek masy ciała od 2 do 4 tygodnia intoksykacji. Zawartość kadmu w wątrobie i nerkach wzrastała liniowo w zależności od ilości wypitej wody. U kogutów zatruwanych chlorkiem kadmu i związkiem fosforoorganicznym za pomocą badania histopatologicznego stwierdzono zmiany mar­twicowe w wątrobie, nerkach, mózgu, sercu, śledzionie, jądrach oraz obecność torbieli w torbie Fabrycjusza. Badanie pod skaningowym mikroskopem elektronowym wykazało znaczne uszkodzenie kosmków dwunastnicy w grupie zatruwanej kadmem i pestycydem.
Badania przeprowadzono na 500 kurczętach brojlerach Astra В (C89 X W74), podzielonych na 5 grup po 100 szt., które żywiono paszą zawierającą poekstrakcyjną śrutę sojową (grupa kontrolna), poekstrakcyjną śrutę rzepakową z odmiany dwuzerowej Jantar z nasion surowych (gr. II), parowanych (gr. III), oraz toastowaną (gr. IV). W grupie V zastosowano śrutę rzepakową toastowaną z kanadyjskiej odmiany Canola. Przeprowadzone badania patomorfologiczne i histochemiczne tarczyc i wątrób wykazały największe uszkodzenie tarczyc u ptaków z gr. II i IV oraz wątrób - w gr. II. Obraz tarczyc w gr. III i V był zbliżony, co potwierdza celowość parowania całych nasion rzepakowych przed rozpoczęciem procesów technologicznych pozyskiwania tłuszczu.
Badania przeprowadzono na 96 buhajach rasy czarno-białej w wieku 18 mie­sięcy, podzielonych na 16 grup, które żywiono paszą z dodatkiem związków cynku, miedzi, molibdenu i siarki. Po upływie trzech miesięcy zwierzęta poddano ubojowi, w trakcie którego pobrano krew i tkanki do badania chemicznego, histopatologicz­nego i histochemicznego. U zwierząt żywionych paszą bez dodatków mineralnych stwierdzono w surowicy niedobór miedzi, cynku i siarki. W badanych narządach stwierdzono zmiany wsteczne w wątrobie i nerkach. W wyniku badania histochemicznego stwierdzono mniejszą aktywność dehydrogenazy bursztynianowej i mleczanowej w wątrobie. U zwierząt otrzymujących dodatki mineralne aktywność dehydrogenaz była znacznie większa, ponadto nie stwierdzono zmian morfologicznych w wątrobie i nerkach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.