Geodezyjne urządzenia pomiarowe takie jak tachimetry i niwelatory poddawane są kontroli i w razie potrzeby – kalibracji. Takie same procedury powinny dotyczył urządzeń do pomiarów w technologii GNSS (Global Navigational Satellite System – Globalny System Nawigacji Satelitarnej). Badanie zbliżone do kalibracji względnej wykonane na dwóch antenach GNSS tego samego modelu (Trimble 5800) wykazało, że anteny różnią się od siebie a wpływ poprawek kalibracyjnych na obie anteny jest różny. Może to oznaczać konieczność stosowania indywidualnych plików kalibracyjnych przygotowanych specjalnie dla konkretnej anteny. Dzięki kalibracji anten oraz dbałości o odpowiednie ich zorientowanie podczas pomiaru możliwe jest poprawienie dokładności pomiarów statycznych GNSS.
W pracy przedstawiono propozycję metodyki opracowania statycznych obserwacji satelitarnych wykonanych przy zakładaniu punktów osnowy pomiarowej od momentu pozyskania obserwacji satelitarnych z odbiornika do uzyskania ostatecznych współrzędnych w aktualnie obowiązujących układach odniesienia. Jest to podstawowe zadanie geodezyjne, od którego zależy powodzenie wielu prac w szerokim zakresie działalności: pomiarów geodezyjnych, projektowania, realizacji obiektów inżynierskich, aktualizacji map, budowania systemów informacji przestrzennej i geograficznej. Opracowanie obserwacji rozpoczęto od przetworzenia obserwacji binarnych pochodzących bezpośrednio z odbiornika satelitarnego GNSS do obserwacji zapisanych w uniwersalnym formacie plików Rinex. W drugim etapie celem nawiązania wykonanych pomiarów osnowy do jednolitego układu odniesienia, obserwacje te uzupełniono o dane pochodzące ze stacji referencyjnych systemu ASG-EUPOS. Następnie na podstawie postprocessingu przetworzono wszystkie obserwacje satelitarne dla odpowiednich par punktów i obliczono wektory współrzędnych kartezjańskich (∆X, ∆Y, ∆Z) wraz z błędami ich wyznaczenia. W kolejnym etapie wykonano diagnostykę szczegółową wektorów dla rzeczywistej oceny jakości uzyskanego materiału obserwacyjnego dla wyeliminowania wektorów obarczonych dużymi błędami. Po tych czynnościach przeprowadzono w dwóch etapach wyrównanie wektorów sieci GPS. W ostatnim etapie wykonano transformację wyników do żądanych układów współrzędnych. Dla kontroli uzyskanych wyników przeprowadzono niezależne opracowanie obserwacji za pomocą automatycznego serwisu POZGEO w systemie ASG-EUPOS.
W pracy przedstawiono możliwości i zagrożenia związane z wykorzystaniem prostych odbiorników satelitarnych do prac geodezyjnych. Na przykładzie wielokrotnego pomiaru działki ręcznym odbiornikiem GPS pokazano błędy związane z tego typu pomiarem. Przeprowadzone rozważania wskazują na duży wpływ czynników środowiskowych i osobowych na wartości błędów popełnianych w trakcie pomiaru.
Uruchomienie testowe wielofunkcyjnego systemu precyzyjnego pozycjonowania na obszarze Polski ASG-EUPOS z początkiem czerwca 2008 roku dało możliwość realizacji prac geodezyjnych w czasie rzeczywistym RTK GNSS (serwis NAWGEO) na obszarze całego kraju. System ASG-EUPOS wprowadza jednolity w skali kraju i niezmienny układ odniesienia. Wyznaczanie pozycji poziomej punktu z wykorzystaniem poprawek serwisu NAWGEO gwarantuje (zgodnie z informacjami właściciela systemu) spełnienie wymagań stawianych dla wszystkich grup dokładnościowych. Wysokości punktów zgodnie z obowiązującymi przepisami powinny być wyznaczane w stosunku do najbliższych punktów osnowy, a kryterium dokładności dla wysokości jest błąd położenia względem najbliższych reperów nawiązania. W pracy przeprowadzono analizy sposobów wyznaczania wysokości w kontekście możliwości technicznych systemu ASG-EUPOS i uwarunkowań prawno-technicznych wynikających z obowiązujących i projektowanych standardów technicznych. Efekt końcowy stanowi propozycja metodyki pomiarów w celu określenia wysokości normalnych w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem serwisu NAWGEO systemu ASG-EUPOS z jednoczesną oceną dokładności. Ponadto wykonano analizę dostępnych modeli quasi-geoidy i sposobów ich wpasowania przy realizacji pomiarów wysokości w systemie ASG-EUPOS.