Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  oczka wodne srodlesne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W trakcie obserwacji terenowych prowadzonych w latach 2000–2009 stwierdzono 12 nowych stanowisk pijawki lekarskiej Hirudo medicinalis Linnaeus, 1758, zlokalizowanych w zachodniej Polsce. Bezkręgowce te zasiedlały niemal wyłącznie niewielkie (do 1 ha), śródleśne zbiorniki wodne. Gatunek ten preferuje płytkie, szybko nagrzewające się akweny o mulistym dnie i obfitej roślinności przybrzeżnej. Większość wykrytych stanowisk była izolowana, czyli rozmieszczona w znacznej odległości od siebie. Głównym zagrożeniem dla tego taksonu wydaje się zanik siedlisk, a zwłaszcza torfianek, glinianek i starorzeczy
Mid−forest ponds play a crucial role in shaping water management in micro−catchments by storing and sup− plying ground water in adjacent forest habitats. Supply of the ground water in adjacent areas by water from the ponds is particularly important during the summer half−year when forests are at full vegetation and periods of rainfall deficiency may occur.
W wyniku długotrwałego procesu zarastania śródleśnych, nieprzepływowych jezior oligo-humotroficznych, tzw. „oczek wodnych”, charakteryzujących się małą zasobnością związków pokarmowych oraz dużą zawartością substancji humusowych, wykształcają się zbiorowiska torfowisk przejściowych i wysokich z klasy Scheuchzerio-Caricetea i Oxycocco-Sphagnetea. Pomimo ubóstwa florystycznego strefy zarastania jezior oligo-humotroficznych odznaczają się dużą różnorodnością fitocenoz. Śródleśne jeziora o niskiej trofii odgrywają bardzo ważną rolę retencyjną już w inicjalnej fazie zarastania; stanowią naturalne zbiorniki wodne, a wykształcone w wyniku ich odgórnego lądowienia pło torfowcowe nasuwające się na lustro wody wykazuje bardzo duże możliwości jej magazynowania. Duże zdolności retencyjne pływający pomost roślinny zawdzięcza torfowcom. Ich listki poza komórkami chlorofilowymi zawierają duże, martwe komórki wodne, o ścianach komórkowych usianych porami, dzięki którym mogą pobierać i zatrzymywać olbrzymie ilości wody. Badania wykazały m.in.: silne uwodnienie kolejnych stref zarastania, od około 97 do 91%; wysoki poziom zalegania wody, przy czym w inicjalnej strefie zarastania woda występuje już w warstwie przypowierzchniowej; olbrzymie zdolności retencyjne pła torfowiskowego – niewielki płat mszaru przygiełkowego z inicjalnej strefy zarastania o powierzchni 1 ara i miąższości zaledwie 10 cm jest w stanie zmagazynować aż około 10 000 litrów wody; istotną rolę przygiełki białej Rhynchospora alba w procesie zarastania jezior oligo-humotroficznych, której obfite występowanie oraz silnie rozwinięte systemy kłączowo-korzeniowe utrwalają pło torfowcowe. Śródleśne jeziora humotroficzne wraz z zarastającymi je zbiorowiskami torfowiskowymi pełnią zatem ważną rolę retencyjną. Wyniki badań wskazują, iż w warunkach braku antropopresji śródleśne kompleksy wodno-torfowiskowe są systemami względnie stabilnymi i zachowują swój naturalny charakter. Specyficzne czynniki hydrogeologiczne sprawiają, iż największym zagrożeniem dla tych cennych, śródleśnych siedlisk stanowią melioracje odwadniające i obniżenie poziomu wód gruntowych w zlewni.
W pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w różniących się pod względem sumy opadów latach hydrologicznych: 2000/2001, 2002/2003 i 2006/2007 w zlewniach czterech śródleśnych oczek wodnych nr 1, 3, 5 i 6 usytuowanych na terenie Leśnego Zakładu Doświadczalnego Siemianice Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Stwierdzono, że maksymalne stany wody w omawianych śródleśnych oczkach wodnych występowały na końcu półroczy zimowych analizowanych lat, a minimalne stany wody w badanych oczkach występowały pod koniec półroczy letnich. Zasadniczy wpływ na kształtowanie się stanów wody w oczkach, w omawianych półroczach, miał przebieg warunków meteorologicznych, a zwłaszcza wielkość sum opadów i parowanie z wolnej powierzchni wody. Istotny wpływ na zmiany stanów wody miał także charakter oczek (odpływowe, bezodpływowe) oraz ich powierzchnie. W oczkach bezodpływowych nr 1 i 3, o najmniejszych powierzchniach, zmiany stanów wody w badanych latach były największe.
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w dwóch małych zlewniach (Hutka i Potaszka) zlokalizowanych na obszarze Parku Krajobrazowego Puszczy Zielonka oraz w zlewni śródleśnego oczka wodnego nr 1 zlokalizowanej na terenie Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasy Rychtalskie, w Leśnictwie Wielisławice. Przeprowadzone w zróżnicowanych warunkach siedliskowych tych zlewni, w zimowych i letnich półroczach hydrologicznych badania wykazały, że największe amplitudy wahań stanów wód gruntowych, wystąpiły w siedlisku lasu mieszanego wilgotnego a najmniejsze w siedlisku boru mieszanego świeżego.
W pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w średnio suchym, średnim i mokrym roku hydrologicznym w zlewni śródleśnego oczka wodnego nr 1 usytuowanej na terenie Leśnego Zakładu Doświadczalnego Siemianice. Uzyskane wyniki badań wykazały istotne powiązanie zmian retencji w oczku ze zmianami retencji w przyległych siedliskach leśnych. Stwierdzono, że w przypadku przyrostów retencji wywołanych wyższymi sumami opadów, jak i ubytków wywołanych w głównej mierze wysokim parowaniem zmiany retencji w oczku były większe niż zmiany retencji w glebach przyległych siedlisk leśnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.