Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  neutralization
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Background. Alcohols are the most commonly used active substances in preparations for quick hand disinfection. They should be bactericidal in very short contact time. PN-EN 13727 + A2: 2015-12 standard, for testing hygienic and surgical handrub disinfection preparations, provides mandatory test conditions of disinfectants in contact times with the range of 30 s to 60 s (hygienic handrub disinfection) and 60 s to 5 min (surgical handrub disinfection). A short contact times for hand hygiene products require a short time of neutralization process. For contact times less than or equal to 10 minutes, the estimated neutralization time is 10 s ± 1 s. Neutralization is a process that abolishes the action of disinfectants. Correct application of this process allows for proper use of disinfectants in practice and its biocidal effect. Objectives. Verification of the effectiveness of 10-second neutralization time of alcohol based preparations for hygienic handrub disinfection. Materials and Method. Neutralization of two products with different ethanol content (89% and 70%) for hygienic handrub disinfection according to PN-EN 13727 + A2: 2015-12 was investigated. The effectiveness of the neutralizer was assessed by determining toxicity of neutralizer, activity of residual effects of the tested products and their derivatives produced during neutralization (10 s) for test organisms (Staphylococcus aureus ATCC 6538; Pseudomonas aeruginosa ATCC 15442; Enterococcus hirae ATCC 10541; Escherichia coli K12 NCTC 10538). Results. The 10-second neutralization time was sufficient to eliminate the residual activity of products for hygienic handrub disinfection with differentiated ethanol concentration. The neutralizer used did not show toxicity to bacteria and did not produce toxic products with tested preparations after neutralization. Conclusions. The use of 10-second neutralization time allows in a precise way designate the contact times for hygienic handrub disinfection products.
This paper describes chromium recovery from sludge generated while neutralising chromic wastewater. Chromium(III) hydroxide is the main component of these sludges. The recovery method is based on the transformation of chromium(III) hydroxide to chromium(VI) and was developed in our department. The method includes precipitation of the chromium(III) hydroxide and its dissolution, oxidation of chromium (III) to chromium(VI), solvent extraction and reextraction of chromium(VI). The chromium recovery yield of each procedure stage was in the range of 92 to 99%. Overall chromium recovery yield was about 90%.
The chemical composition and solubility of acid whey powders obtained from nanofltered and neutralised wheys were studied. The change in the composition and acidity of acid whey powders caused by nanofiltration and neutralisation significantly influenced their solubility. With a decrease in ash content and acidity, the solubility was observed to increase. The correlation was found between ash content (r=0.843) and acidity to insolubility index (r=0.709). The study showed that the location of neutralisation in the technological process of acid whey powder had a significant influence on its properties. More favourable would be to apply acid whey neutralisation after nanofiltration. Diafiltered acid whey powders were characterised by the best properties, even better than those of the control sweet whey powder.
Rozwój nauk rolniczych oraz potrzeba istotnego zwiększania produkcji żywności od połowy XX wieku zaowocowała tym, że wiele państw ukierunkowało się na działania skupiające się na intensyfikacji produkcji rolniczej. Rolnicy widząc ogromne korzyści wynikające z ochrony swoich plantacji za pomocą środków chemicznych, zaczęli je coraz częściej stosować. Zabiegi chemiczne w rolnictwie stały się szybko bardzo powszechne, a niejednokrotnie stałym elementem agrotechniki. Przeprowadzano je schematycznie, według faz fenologicznych rozwoju rośliny, bez względu na występowanie i zagrożenie ze strony szkodników, czasami niepotrzebnie. Z obecnego punktu widzenia były to działania bezmyślne, jak również bardzo szkodliwe dla środowiska naturalnego, wynikające jednak głównie z niewiedzy. Pomimo tego, że prace związane z minimalizacją wykorzystywania środków ochrony roślin i poszukiwaniem nowych metod ochrony roślin w rolnictwie są znacznie bardziej zawansowane w stosunku do lat minionych, to niemożliwa jest całkowita rezygnacja z ich stosowania, bowiem jak podają różne źródła naukowe pozwalają one na zwiększenie wysokości plonów roślin o 25 do 30%, a w przypadku niektórych upraw nawet o 50% do 80%. Dało to podstawę do masowego wzrostu produkcji chemicznych środków ochrony roślin oraz szerokiego rozwoju tej gałęzi przemysłu. W prezentowanym opracowaniu autor ukazuje obraz polskiego przemysłu pestycydowego, dzięki informacjom zebranym w formie ankiety w polskich zakładach zajmujących się produkcją pestycydów.
Badania prowadzono w celu ustalenia optymalnych warunków roztwarzalności fosfogipsu pochodzącego z Gdańskich Zakładów Nawozów Fosforowych w wodnych roztworach: KOH, Ca(OH)2, HNO3, kwasu cytrynowego, K2CO3, KC1 i NH4Cl. Stwierdzono, że pod wpływem wodnych roztworów KOH, Ca(OH)2, K2CO3 następuje neutralizacja fosfogipsu z jednoczesnym unieruchomieniem zawartych w nim fosforanów. W przypadku KOH i K2CO3 następuje roztwarzanie głównego składnika fosfogipsu, tj. CaSO4. K2CO3 powoduje znaczny wzrost roztwarzalności fluorków zawartych w fosfogipsie.
W celu zmniejszenia ilości zanieczyszczeń w trudno dostępnych miejscach, pod istniejącą już zabudową stosuje się często połączone systemy oczyszczania gruntów i/lub wód gruntowych, aby zoptymalizować proces remediacji oraz dostosować metodę do warunków gruntowo-wodnych oraz rodzaju zastanego zanieczyszczenia. Metody oczyszczania gruntów in situ charakteryzują się ponoszeniem mniejszych kosztów w porównaniu do metod ex situ. Oczyszczanie na miejscu stosowane jest przy zanieczyszczeniu dużych powierzchni. Jednakże stosowanie ich pod istniejącą zabudową wiąże się ze zwiększonymi kosztami oczyszczania gruntu. Metody in situ można stosować na terenach zurbanizowanych, przemysłowych czy komunikacyjnych oraz pod obiektami budowlanymi w gęstej zabudowie itp., a nawet gdy w zanieczyszczonej warstwie gruntu występują instalacje infrastrukturalne. Skuteczność remediacji zależy od właściwego doboru metody, którego należy dokonać, uwzględniając ilości i rodzaj zanieczyszczeń występujących na badanym terenie, budowę geologiczną terenu, położenie warstw wodonośnych i kierunek przepływu wód gruntowych. Celem artykułu jest przedstawienie tych metod remediacji gruntów in situ, które ze względu na dużą skuteczność neutralizacji najczęściej spotykanych rodzajów zanieczyszczeń stosuje się pod istniejącą już zabudową i infrastrukturą, tak aby nie naruszyć stateczności obiektu. W artykule przedstawiono dwie metody oczyszczania gruntów in situ, których dobór uwarunkowany był rodzajem substancji zanieczyszczającej zalegającej w gruncie. Podwyższone zawartości w warstwie przypowierzchniowej terenu substancji ropopochodnych zneutralizowano poprzez zastosowanie metody bioremediacji, a w przypadku wykrycia na placu budowy podwyższonych zawartości metali ciężkich w postaci arszeniku zaprojektowano metodę stabilizacji. Dzięki odpowiednio przeprowadzonemu rozpoznaniu terenu przed rozpoczęciem prac, a także prowadzeniu monitoringu przebiegu procesu oczyszczania można było w sposób kontrolowany obserwować zachodzącą neutralizację substancji zanieczyszczających.
Określono oddziaływania zanieczyszczenia gleby benzyną i olejem napędowym w dawkach 0; 2,5; 5 i 10 cm³·kg⁻¹ na zawartość N-NH₄⁺ i N-NO₃⁻ w glebie. Do neutralizacji prawdopodobnego ujemnego wpływu tych substancji zastosowano kompost, bentonit i wapno. Olej napędowy działał zdecydowanie silniej na zawartość azotanów(V) niż benzyna, przy czym istotne zwiększenie zawartości N-NO₃⁻ w glebie wykazano do dawki 5 cm³·kg⁻¹, podczas gdy benzyna wpływała w analogiczny sposób przy najmniejszej dawce (2,5 cm³·kg⁻¹). Wyższe dawki substancji ropopochodnych nie wywoływały istotnych zmian (benzyna) lub działały ujemnie (olej napędowy) na zawartość azotanów(V) w glebie. Bentonit i wapno oraz kompost (tylko w obiektach z olejem napędowym) spowodowały istotne zmniejszenie zawartości N-NH₄⁺ w glebie, należy przy tym zaznaczyć, że działanie to było większe w wazonach z olejem napędowym niż w obiektach z benzyną. Wszystkie zastosowane dodatki sprzyjały nagromadzaniu się N-NO₃⁻ w glebie w obiektach z benzyną, a bentonit i wapno w wazonach z olejem napędowym. Aplikacja substancji ropopochodnych oraz kompostu, bentonitu i wapna zwiększyła udział N-NO₃⁻ w N mineralnym gleby. Zawartość mineralnych form azotu wykazywała uzależnienie od niektórych innych właściwości gleby.
W oborze na 120 stanowisk o przeciętnej wydajności mleka ponad 4000 kg od krowy określono nasilenie radiacji wodnej (Rw). Ocena została dokonana przez dwa niezależnie od siebie działające zespoły radiestetów, metodami biofizycznymi, za pomocą rezonatorów drgań oraz różdżek dwu- i jednoramiennych. Przyjmując 10-stopniową skalę biotroniczną Rw, wyodrębniono 4 strefy wpływu radiacji wodnej, w tym szczególnie szkodliwe 10°, 9° i 5° Rw i grupę kontrolną - 1° Rw. Analizowano wydajność mleka i tłuszczu oraz brakowanie krów. Stwierdzono, że krowy przebywające na stanowiskach o silnej radiacji wodnej charakteryzowały się istotnie niższą produkcją mleka i tłuszczu. Po roku badań i obserwacji dokonano neutralizacji oddziaływania radiacji wodnej stosując bioaktywne odpromienniki radiestezyjne AQ-300. Wykazano, że zainstalowanie odpromienników korzystnie wpłynęło na analizowane wskaźniki mleczności. Wyraźnie zmniejszyła się również liczba brakowanych krów. Wydajność mleka i tłuszczu w grupie krów utrzymywanych na stanowiskach o szczególnym - przed neutralizacją - stopniu zadrażnień (10° Rw) okazała się nawet wyższa niż w grupie kontrolnej (1° Rw).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.