Następstwo pokoleń w gospodarstwach chłopskich jest procesem ciągłym, jednak jego tempo ulegało silnym wahaniom w poszczególnych okresach. Lata 1988-92 charakteryzowało silne przyspieszenie tego tempa, co spowodowało zmianę osoby kierującej produkcją w co 7 gospodarstwie i wyraźne zmniejszenie odsetka osób w wieku poprodukcyjnym kierujących gospodarstwami rolnymi. Nastąpiło skrócenie czasu trwania -Fazy schyłkowej wielu gospodarstw, w których na problemy o charakterze demograficznym nakładały się problemy gospodarowania w kryzysie. Przyczyn nasilenia zmian międzypokoleniowych upatrywać można w pozytywnej reakcji rolników na zmienione zasady dysponowania ziemią w ustawie emerytalnej oraz zwiększone zainteresowanie następców wywołane przez zjawisko bezrobocia. Przyspieszenie rotacji pokoleń - także w gospodarstwach dotychczas niechętnie przejmowanych /małych, zaniedbanych, niedoinwestowanych / spowodowało wystąpienie szeregu zjawisk negatywnych tj. zahamowanie wzrostu obszaru i koncentracji ziemi w gospodarstwach przejmowanych przez następców, utrwalenie egzystencji gospodarstw bez perspektyw rozwoju, zawężenie rynku ziemi. Ы gospodarstwach przejmowanych nasiliły się takie zjawiska jak wzrost udziału rodzin o zaburzonej strukturze oraz spadek poziomu wykształcenia rolniczego osób przejmujących gospodarstwa rolne. W odniesieniu do licznej grupy gospodarstw w których dokonała się zmiana osoby kierującej produkcją uzasadniona wydaje się być teza, że silniej umotywowane było dążenie przekazującego gospodarstwo do otrzymania emerytury, aniżeli następcy do przejęcia gospodarstwa . W związku z tym nie wszystkie zmiany międzypokoleniowe, które dokonały się w gospodarstwach chłopskich w badanym okresie spełniały podstawową zasadę prakseologii, tzn. dokonały się nie dla samych zmian, a przede wszystkim dla zwiększenia ekonomiczności i skuteczności działania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.