Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  naftaleny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Polychlorinated biphenyls (PCBs), terphenyls (PCTs) and naphtalens (PCNs) are widely applied in various areas. They are mainly used as dielectric fluids and substances (electric insulation) in transformers, capacitators, and other electromagnetic devices. Damaging this equipment may lead to environmental contamination. Fire or explosion would generate extremely toxic dioxins and furans. It is because of these properties, that limitations on the applications of these substances or the total ban on their production have been introduced in a number of countries. The author presents the EU legislation on phasing out these substances.
Wpływ oleju napędowego i naftalenu na początkowy wzrost i rozwój kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L. ssp. commutata). Celem badań było określenie wpływu oleju napędowego (ON) na początkowy wzrost i rozwój Festuca rubra L. ssp. commutata odmiany Musica oraz naftalenu (Nf) na te same cechy odmiany Nimba. Stwierdzono m.in., że badane parametry istotnie różniły się w stosunku do kontroli, ale w większości przypadków brak było różnic między nimi. Naftalen spowodował w większym stopniu ograniczenie wzrostu korzenia zarodkowego, ale w mniejszym niż olej napędowy hamował wzrost części nadziemnych. Zdolności kiełkowania badanych odmian były podobne i wynosiły: dla odmiany Musica i ON 23 i 21% odpowiednio do dawek, a dla odmiany Nimba i Nf – 25 i 23%.
Przedstawiono wyniki badań składu i stężenia chloronaftalenów w planktonie, pierwszym ogniwie w pelagicznym łańcuchu zależności troficznych, z czterech różnych rejonów w części południowej Morza Bałtyckiego. Próbki planktonu pobrano podczas rejsu r/v ,.Oceania" we wrześniu 1992 r. Polichlorowane naftaleny oznaczano techniką wysokorozdzielczej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC-HRMS), po oczyszczeniu próbek metodą niedestrukcyjną i wydzieleniu związków planarnych na kolumnie z węglem aktywowanym. Wszystkie zbadane próbki planktonu zawierały wykrywalne ilości wielu kongenerów PCNs w stężeniu ogółem od 140 do 210 pg/g masy mokrej i od 7500 do 20000 pg/g masy lipidów.
Stosując metodę specyficzną dla poszczególnych kongenerów polichloronaftalenów (PCNs) określono skład i stężenie pozostałości tych ksenobiotyków w storniach (flądrach) złowionych w trzech różnych miejscach w Zatoce Gdańskiej w 1992 r. Wykazano różnice w przestrzennym rozmieszczeniu chloronaftalenów w storniach z Zatoki Gdańskiej.
Obecność chloronaftalenów (PCNs) wykazano w podskórnej tkance tłuszczowej morświnów Phocoena phocoena, które zginęły przypadkowo zaplątane w sieci rybackie u polskiego wybrzeża Bałtyku w 1992 r. Spośród wszystkich 48 teoretycznie możliwych tetra-, penta-, heksa- i heptachloronaftalenów w ciele morświnów wykryto i zidentyfikowano większość kongenerów. Chloronaftaleny rozdzielano techniką kapilarnej chromatografii gazowej na kolumnie z fazą Rtx-5, a identyfikację i oznaczenia ilościowe przeprowadzono techniką wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/HRMS).
Po raz pierwszy niemal kompletnie określono skład i stężenie kongenerów PCNs nagromadzanych w organizmach żywych. W tej pracy przedstawiono dane dla ryb z Zatoki Gdańskiej. W rybach z Zatoki Gdańskiej zidentyfikowano większość spośród łącznie 48 teoretycznie możliwych tetra-, penta-, heksa- i heptachloronaftalenów. Chloronaftaleny rozdzielano, identyfikowano i oznaczano ilościowo techniką wysoko- sprawnej chromatografii gazowej w połączeniu z wysokorozdzielczą spektrometrią mas ( HRGC/HRMS) po oddzieleniu od związków od związków non-planarnych na kolumnie z węglem aktywowanym techniką wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC).
Obecność persystentnych związków chloroorganicznych w środowisku naturalnym jest efektem działalności człowieka - zamierzonej (np. produkcja pestycydów, rozpuszczalników, dielektryków, płynów hydraulicznych itp.) jak i niezamierzonej (np.przy produkcji pulpy celulozowej, dezynfekcji chlorem wody do picia, spalaniu odpadów, itp.). Są one szczególnie niebezpieczne ze względu na zjawisko biokumulacji w poszczególnych ogniwach łańcucha pokarmowego oraz działanie toksyczne. W artykule przedstawiono współczesne poglądy dotyczące przemian tych związków w środowisku pod wpływem czynników abiotycznych (fotoliza, hydroliza) oraz biotycznych (biotransformacja przez mikroorganizmy i przemiany w organizmach wyższych).
W pracy omówiono ważniejsze grupy związków chloroorganicznych występujące w środowisku generalnym jako zanieczyszczenia, ich pochodzenie, losy w środowisku i organizmie oraz efekty ich toksycznego działania. Zwrócono uwagę na zmiany układowe i odległe skutki narażenia. Przedstawiono niektóre mechanizmy toksycznego działania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.