Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  monitoring zywnosci
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne występują powszechnie w środowisku, a rozwój cywilizacyjny i technologiczny powoduje wzrost narażenia człowieka na te zanieczyszczenia. Poliareny są związkami chemicznie stabilnymi, o silnych właściwościach lipofilnych. Mogą zawierać od dwóch do kilkudziesięciu pierścieni benzenowych połączonych ze sobą, co decyduje o ich zróżnicowanych właściwościach fizykochemicznych i toksycznych. WWA to związki o udokumentowanym działaniu mutagennym i kancerogennym. W artykule omówiono zagadnienia związane z powstawaniem oraz właściwościami wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. Szczególną uwagę zwrócono na wyniki badań żywności w kierunku zanieczyszczenia poliarenami oraz na zmiany w obowiązujących wymaganiach prawnych. Obecność WWA została stwierdzona przez wielu badaczy w produktach mięsnych i rybnych poddanych obróbce termicznej (wędzenie, smażenie, grillowanie), produktach zbożowych, owocach morza, tłuszczach roślinnych i zwierzęcych, warzywach, roślinach strączkowych, a także w żywności dla niemowląt i małych dzieci, suplementach diety, herbacie i kawie. Oznaczenie zawartości wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych wykonuje się w żywności głównie z wykorzystaniem chromatografii cieczowej lub gazowej, metodami badawczymi poddanymi walidacji, spełniającymi kryteria zawarte w Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 836/2011. Według oceny Komisji Europejskiej niezbędne jest monitorowanie zawartości WWA w środkach spożywczych w celu stałej kontroli zagrożenia.
W pracy omówiono krajowy program monitoringu w zakresie skażeń promieniotwórczy żywności. Programy urzędowej kontroli i monitoringu zanieczyszczenia żywności, obejmujące także radionuklidy tworzone są od 2003 roku. Projekty programu opracowywane są przez Zakład Ochrony Radiologicznej i Radiobiologii NIZP-PZH, a zatwierdzane przez Głównego Inspektora Sanitarnego. Określają one między innymi zasady oraz częstotliwość poboru produktów spożywczych w poszczególnych rejonach Polski. Rezultatem tak prowadzonego monitoringu jest ocena występowania izotopu promieniotwórczego cezu ¹³⁷Cs w poszczególnych grupach produktów. Łączna liczba przebadanych w 2007 r. próbek wyniosła 471. Najwyższe stężenia cezu Cs-137 obserwowano w grzybach: dochodzące do 1276,2 Bq/kg w podgrzybkach i do 946,6 Bq/kg w borowikach. W mleku stężenie cezu ¹³⁷Cs mieściło się w zakresie 0,01-4,80 Bq/kg (średnia 0,86 Bq/l). Średnia dla warzyw i owoców była poniżej 1 Bq/kg. Dokonano również oszacowania dawki, jaką otrzymuje człowiek po spożyciu skażonej tym radionuklidem żywności.
7
72%
Akryloamid jest związkiem szkodliwym dla zdrowia, dlatego też zgodnie z zaleceniem Komisji UE nr 2007/331/WE istnieje potrzeba monitorowania jego zawartości w produktach spożywczych wysoko węglowodanowych. Celem badań było określenie zawartości akryloamidu w wybranych grupach produktów zbożowych. Oznaczenie wykonywano metodą chromatografii gazowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas, która charakteryzowała się dobrym współczynnikiem zmienności metody (RSD < 5,9 %) i granicą oznaczalności w przetworach zbożowych (z wyłączeniem pieczywa) na poziomie 37 μg/kg produktu. Największą zawartością akryloamidu wśród przebadanych przetworów zbożowych charakteryzowały się krakersy – 859 μg/kg, najmniejszą natomiast płatki owsiane – 23 μg/kg produktu.
The food policy whose objective is consumer's health (public health) is incoherent and not consolidated both in Poland and in the European Union. This results from the fact that it takes place where there meet different government departments, first of all, the Ministry of Agriculture and the Ministry of Health, and is implemented by many institutions. Attempts to reform the food and health protection policy are undertaken both at the Community and national levels. In the article, besides an analysis of the degree of cohesion and consolidation of the food policy in Poland, the author proposes rationalisation of the policy by way of establishment of the National Office for Consumer Health Monitoring and Protection.
Projekt MoniQA Noe - 6 Program Ramowy rozpoczął swoją działalność w 2007 r. i został ustanowiony na okres 5 lat. Głównym celem projektu jest integracja działań na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego żywności w łańcuchu zaopatrzenia. Cel ten realizowany jest głównie poprzez harmonizację metod analitycznych badania żywności. W Projekcie MoniQA zaangażowane są 33 instytucje z 20 krajów, 5 kontynentów. Kontynuacją działań podjętych w projekcie MoniQA zajmie się nowo utworzone stowarzyszenie „MoniQA Association”, które jest organizacją non-profit.
W trosce o zapewnienie bezpieczeństwa mikrobiologicznego żywności, producenci prowadzą monitoring mikrobiologiczny surowców, półproduktów, linii technologicznej i produktu końcowego. Konieczność wykonywania dużej liczby analiz w krótkim czasie wymusza wprowadzanie automatycznych systemów analizy mikrobiologicznej. Oprócz ogólnej charakterystyki systemów przeznaczonych dla mikrobiologii, przedstawiono dziewięć systemów najczęściej stosowanych w analizie żywności, ze szczególnym uwzględnieniem zakresu badań, zasady i rodzaju oznaczenia oraz czasu analizy jednostkowej. Podano również najważniejsze kryteria wyboru systemu do laboratorium.
W celu realizacji krajowego planu monitoringu żywności opracowano, zwalidowano i akredytowano metodę oznaczania toksyn T-2 i HT-2 w produktach zbożowych. Do analizy toksyn zastosowano metodę pojedynczej ekstrakcji i oznaczania techniką HPLC/MS-MS ESI+. Prametry skuteczności metody (odzysk, precyzja i niepewność wyniku) są zgodne z kryteriami podanymi w Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 401/2006. Granica wykrywalności metody dla toksyny T-2 wynosi 3 µg/kg, a dla toksyny HT-2 4 µg/kg. Próbki do badań były pobierane przez stacje sanitarno - epidemiologiczne z terenu całego kraju. Oznaczenia wykonano w 107 próbkach przetworów zbożowych, otrzymanych głównie z owsa. Toksyny T-2 i HT-2 stwierdzono w 43 % próbek, średni poziom zanieczyszczenia w próbkach produktów pochodzących z owsa wynosił 22,5 µg/kg (najwyższy- 109 µg/kg w płatkach owsianych), w pozostałych (płatki pszenne i jęczmienne, kasze, mąka) 7,0 µg/kg. Uzyskane dane wskazują, że wartości tolerowanego dziennego pobrania (TDI) dla toksyn T-2 i HT-2 nie są przekroczone.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.