Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mikrobiologia lekarska
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wśród szczepów Staphylococcus aureus izolowanych w latach 1993 - 2001 poszukiwano szczepów VISA i hetero-VISA. Wykazano obecność takich szczepów. Zastosowano różne modyfikacje oryginalnej metody i analizowano ich przydatność.
Do niedawna przeważał pogląd, że tylko sporulujące komórki Clostridium perfringens typu A zdolne są do wytwarzania enterotoksyny (CPE). Obecnie pojawia się coraz więcej doniesień wskazujących na rozłączność procesów sporulacji oraz syntezy białka CPE. Celem pracy było określenie w jakim stopniu synteza białka CPE związana jest z formowaniem spor. Enterotoksynę wykrywano po indukowaniu sporulacji metodą serologiczną z wykorzystaniem testu RPLA oraz metodami opartymi na amplifikacji na poziomie DNA oraz mRNA. Uzyskane wyniki wskazują, że sporulacja nie jest niezbędnym czynnikiem ekspresji genu cpe a wpływa jedynie na znaczny wzrost poziomu wytwarzania toksyny.
Hydrofobowe właściwości powierzchni komórki bakteryjnej (cell surface hydrophobicity, CSH) należą do najważniejszych nieswoistych czynników adhezji, która jest pierwszym etapem kolonizacji i zakażenia. W niniejszej pracy wykazano wpływ warunków hodowli, tj. rodzaju podłoża, czasu i temperatury inkubacji na zmianę hydrofobowych właściwości powierzchni komórek Pseudomonas aeruginosa.
Wykazano znaczne różnice w częstości występowania wielolekoopornych szczepów Staphylococcus aureus w dwóch szpitalach warszawskich. Różnice te dotyczyły nie tylko odsetka szczepów MRSA, ale także szczepów MSSA o różnym spektrum lekooporności.
Lipopolisacharydy (LPS) trzech szczepów B. thetaiotaomicron i czterech szczepów B. fragilis wyekstrahowano metodą fenolowo-wodną oraz oczyszczono za pomocą enzymów nukleolitycznych i ultrawirowania. Kwasy tłuszczowe lipopolisacharydów przeprowadzono w estry metylowe i analizowano metodą chromatografii gazowo-cieczowej sprzężonej ze spektrometrią masową (GLC-MS). Stwierdzono, że w LPS B. thetaiotaomicron i B. fragilis dominują długołańcuchowe kwasy tłuszczowe o 15-17 atomach węgla. Głównym kwasem tłuszczowym jest kwas 3-hydroksy-heksadekanowy (3OH C16:0). Zaobserwowano także występowanie kilku innych 3-hydroksy- kwasów tłuszczowych, co jest unikatową cechą lipopolisacharydów pałeczek z rodzaju Bacteroides.
W badaniach epidemiologicznych nad paciorkowcami grupy B, jako metoda różnicowania szczepów, najczęściej wykorzystywane jest typowanie serologiczne. Podstawową przeszkodą w wykonaniu tego badania jest konieczność przygotowania we własnym zakresie surowic, odpowiadających poszczególnym serotypom. W obecnej pracy podjęto próbę zastosowania typowania biochemicznego do różnicowania paciorkowców grupy B. Uzyskane wyniki porównano z wynikami typowania serologicznego.
Określono lekooporność szczepów gronkowców izolowanych w latach 1999 - 2000 od chorych leczonych ambulatoryjnie z terenu miasta Poznania. Określono też częstość występowania gronkowców metycylinoopornych, oraz zdolność wytwarzania ß-laktamaz.
Przewlekły proces zapalny w naczyniach limfatycznych, uszkodzonych pierwotnie przez filarie, nasila destrukcję tkanek i pogłębia zastój chłonki. Udział bakterii w tym procesie był przedmiotem naszych poprzednich badań. W pracy analizowano znaczenie grzybów kolonizujących skórę kończyn dolnych w postępującym procesie zapalnym naczyń limfatycznych. Materiał do badań mykologicznych pobierano od pacjentów ze skóry kończyn.
Zbadano adhezję ludzkich granulocytów i limfocytów T do komórek śródbłonka naczyniowego linii HMEC-1 stymulowanych za pomocą endotoksyny (LPS) i enterotoksyny (BFT) B. fragilis. Stwierdzono przyleganie granulocytów oraz limfocytów T spoczynkowych i aktywowanych PMA do komórek endotelialnych po stymulacji endotoksyną i enterotoksyną B. fragilis. Aktywność obu toksyn B. fragilis w procesie stymulacji adhezji leukocytów do śródbłonka naczyniowego jest mniejsza od aktywności LPS E. coli O55:B5.
Określano wrażliwość Staphylococcus intermedius oraz 14 różnych gatunków gronkowców koagulazo-ujemnych na bakteriofagi Staphylococcus aureus konwertujące pozytywnie enterotoksynę A (SEA). Badano także możliwość międzygatunkowego przeniesienia bakteriofagów S. aureus niosących gen enterotoksyny A (sea) do genomu innych gatunków gronkowców.
Pojęto próbę oceny wpływu warunków hodowli na ekspresję białek powierzchniowych pięciu gatunków gronkowców koagulazoujemnych. Badania przeprowadzone na 31 szczepach gronkowców pochodzących od nowo#rodków hospitalizowanych na Oddziale Intensywnej Terapii pozwoliły na analizę podobieństw tych białek w obrębie danego szczepu hodowanego na różnych podłożach.
W przedstawionej pracy badano wpływ metronidazolu na stymulację ekspresji cząsteczek adhezyjnych: ICAM-1, VCAM-1 i E-selektyny na komórkach śródbłonka naczyniowego linii HMEC-1 przez lipopolisacharydy izolowane z jednego nieenterotoksynotwórczego (NTBF) i trzech enterotoksynotwórczych (ETBF) szczepów Bacteroides fragilis oraz enterotoksynę (fragilizynę) wytworzoną przez szczep B. fragilis ATCC 43858. Stwierdzono, że metronidazol wpływa na ekspresję cząsteczek adhezyjnych na komórkach linii HMEC-1. Komórki śródbłonka stymulowane przy pomocy preparatów LPS i enterotoksyny szczepów B. fragilis wykazują nieznacznie wyższą ekspresję ICAM-1 niż te, na które podziałano preparatami LPS i metronidazolem. Metronidazol podwyższa ekspresję VCAM-1 na komórkach linii HMEC-1 stymulowanej przez LPS i enterotoksynę B. fragilis. Wpływ metronidazolu i preparatów bakteryjnych na indukcję selektyny E jest zróżnicowany.
Do porównania szczepów Clostridium difficile z delecją w genie kodującym toksynę A zastosowano metodę AP-PCR, rybotypowania (PCR-ribotyping) oraz elektroforezy pulsacyjnej (PFGE). Zbadano dziewięć szczepów, które nie wytwarzają toksyny A a wytwarzają toksynę В [tox A(-) tox B(+)]. Szczepy wyhodowano z próbek kału pobranych od pacjentów z biegunką poantybiotykową, leczonych w różnych oddziałach szpitalnych i w różnym czasie. Z przeprowadzonych badań wynika, że szczepy C. difficile z delecją w genie toksyny A, izolowane w Polsce, stanowią homogenną pod względem genetycznym grupę szczepów.
Z próbek materiału klinicznego wyosobniono 260 szczepów Gram-ujemnych pałeczek, które zidentyfikowano jako ESBL-dodatnie metodą dwóch krążków (DDST). Wszystkie szczepy oznaczono za pomocą nowej metody (DD) służącej do wykrywania beta-laktamaz o rozszerzonym spektrum substratowym z użyciem krążka z cefpodoksymem oraz krążka diagnostycznego z cefpodoksymem i kwasem klawulanowym (CD 01). Zgodność wyników oznaczeń dla obu metod dotyczyła 60,4% badanych szczepów.
Przebadano 186 szczepów MRSA pochodzących z różnych ośrodków regionu gdańskiego. Określono obecność genów nuc, mec A i coa metodą PCR. Wykryto 14 szczepów defektywnych, które nie wytwarzały koagulazy (7,25%) oraz 7 szczepów nie posiadających czynnika CF (3,76%). W celu scharakteryzowania szczepów defektywnych określono ich wzory restrykcyjne genu koagulazy (coa) metodą PCR-RFLP oraz wzór fagowy i lekooporność. Wzór restrykcyjny B był charakterystyczny dla koagulazoujemnych MRSA, podczas gdy wzór A był bardziej rozpowszechniony i występował zarówno wśród CF-ujemnych jak i CF-dodatnich MRSA.
Badano florę bakteryjną płynu pęcherzykowo-oskrzelowego oraz próbki surowicy na obecność przeciwciał klasy IgG i IgA dla C. pneumoniae u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POCHP). Porównano poziomy przeciwciał klasy IgG i IgA dla C. pneumoniae u osób chorych i zdrowych krwiodawców z grupy kontrolnej. Stwierdzono obecność licznych gatunków bakterii tlenowych i beztlenowych w popłuczynach oskrzelowo- pęcherzykowych ludzi chorych na POCHP, a także wykazano, że wykładniki immunologiczne przetrwałego zakażenia C. pneumoniae występowały statystycznie częściej u chorych niż w grupie kontrolnej.
Nowadays, it is known that mast cells, numerously appearing in all organs and being a source of a wide range of mediators and cytokines, are involved both in physiological and pathological processes. The aim of our study was to examine whether vaginal bacteria, especially those participating in Bacterial vaginosis, are able to activate mast cells to mediators secretion. The study was done on rat peritoneal mast cells. The mast cells were incubated in vitro with suspensions ot Bacteroides capillosus, Actinomyces naeslundii (2 strains), Peptostreptococcus spp., Lactobacillus fermentum (2 strains), Mycoplasma hominis or Ureaplasma urealyticum killed by temperature. Activation of mast cells was estimated on the basis of histamine release. It was established that M. hominis, U. urealyticum and B. capillosus strongly stimulated rat mast cells to histamine secretion (histamine release 53,0%, 17.4% and 10.0%, respectively). Histamine release induced by Peptostreptacoccus spp., A. naeslundii und L. fermentum was lower (at a range of 2.4%-8.2%). The obtained results can suggest that presumably interactions between vaginal bacteria and placental mast cells could influence the course of pregnancy.
Przedmiot badań stanowiły lipopolisacharydy wyekstrahowane z ośmiu referencyjnych i dwóch klinicznych szczepów grupy B. fragilis (BFG). Biolo#giczną aktywność preparatów LPS oznaczono przy użyciu fotometrycznego testu BET (poprzednio LAL). Aktywność lipopolisacharydów pochodzących z pałeczek rodzaju Bacteroides porównano z aktywnością LPS E. coli O55:B5. Największy aktywnością w reakcji z odczynnikiem LAL odznaczały się lipopolisacharydy tych gatunków pałeczek BFG, które są ważne z klinicznego punktu widzenia - B. fragilis i B. thetaiotaomicron.
Do niedawna szczepy Clostridium difficile nie wytwarząjące toksyny A, a wytwarząjące tylko toksynę B [tox A (-) tox B (+)] uznawano za szczepy niepatogenne, które nie wywołują biegunki u ludzi. W ostatnich latach wykazano, że szczepy wytwarząjące tylko toksynę B mogą być etiologicznym czynnikiem biegunki poantybiotykowej (AAD-antibiotic associated diarrhoea). W przedstawionej pracy udowodniono udział szczepów C. difficile nie wytwarząjących toksyny A a wytwarzających tylko toksynę B w etiologii biegunki poantybiotykowej w Polsce. Zastosowanie reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) z użyciem starterów NK91NKV011 swoistych dla sekwencji powtarząjących się genu A (repeating sequences) udowodniło obecność delecji w genie kodującym toksynę A dziewięciu szczepów C. difficile izolowanych od chorych z AAD.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.