Oceniono niektóre właściwości fizyczne i chemiczne nieorganicznych (siarczany) i organicznych (Biopleksy) połączeń cynku, miedzi i manganu. Dla wybranych związków tych mikroelementów określono strukturę - metodą analizy rent- genograficznej, uziarnienie na sitach o różnej średnicy oczek oraz rozpuszczalność w żwaczu (in vivo) i płynie żwacza (in vitro). Uzyskane wyniki badań wskazują na wyraźne różnice w zakresie fizykochemicznych właściwości organicznych i nieorganicznych związków Zn, Cu i Mn. Formy metalo-organiczne w porównaniu do form siarczanowych charakteryzowały się drobniejszymi i bardziej regularnymi kryształami. Ponadto zawierały najwięcej cząstek o średnicy od 0,120 do 0,060 mm, a ich udział wynosił dla Biopleksu cynku - 69,2%, Biopleksu miedzi - 68,99% i Biopleksu manganu - 40,59%. Natomiast nieorganiczne połączenia miedzi i manganu zawierały najwięcej cząstek o średnicy od 0,385 do 0,150 mm odpowiednio: 69,34 i 54,18%, siarczan cynku odznaczał się największym procentowym udziałem cząstek o średnicy od 1,020 do 0,430-91,93%. Biopleksy cynku i miedzi charakteryzowały się niższą rozpuszczalnością niż formy nieorganiczne tych pierwiastków zarówno w warunkach in vivo, jak i in vitro, jedynie Biopleks i siarczan manganu wykazywały podobną rozpuszczalność.