Na podstawie wyników doświadczeń polowych przeprowadzonych w latach 1996–1998, na glebach kompleksów pszennych, dokonano waloryzacji odmian grochu z punktu widzenia ich przydatności do uprawy w mieszankach z pszenżytem jarym. Uwzględniono 16 odmian grochu jako komponentów mieszanek z pszenżytem jarym odmiany Migo. Wielokryteriową ocenę przydatności odmian grochu do uprawy współrzędnej z pszenżytem jarym przeprowadzono w oparciu o 6 następujących cech mieszanek: plon, wierność plonu, plon nasion danej odmiany grochu, wierność plonowania grochu, odporność mieszanki na wyleganie, jednoczesność dojrzewania pszenżyta i grochu. Badane odmiany, służące jako komponent pszenżyta w mieszankach, wykazały zarówno cechy korzystne jak i niekorzystne. Dlatego w wielokryteriowej ocenie stwierdzono stosunkowo małe zróżnicowanie ich przydatności do mieszanek. Względnie najlepszymi okazały się odmiany: Piast, Perła, Agra i Kama, o różnym typie morfologiczno-użytkowym. Do mniej przydatnych zaliczono odmiany: Grapis, Kwestor, Dawo, Tegma, Sol, Rubin.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.