Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  microorganism growth
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Background. Pullulan is a water-soluble polysaccharide produced by fungi Aureobasidium pullulans. This glucan was applied for coating of food products. The aim of this study was obtaining of a pullulan coating and checking its effect on growth of microorganisms responsible for spoilage of food. Materials and methods. Pullulan produced by the white mutant A. pullulans B-1 was applied. Permeability of oxygen and carbon dioxide through film produced from 10% water solution of pullulan was checked as well as degree of inhibition of chosen microorganisms through pullulan coating formed on surface of growth‟s media. Results. Low permeability of gases through pullulan film and a considerable growth‟s limitation of all tested microorganisms were found. A total growth‟s inhibition of 21 from 36 tested strains and a partial growth‟s limitation of the remaining 15 strains was observed. The inhibitory effect was diverse and it was from 63 to 100%. Conclusions. These results proved that pullulan coating applied in these tests revealed big barrier characteristics in relation to oxygen and carbon dioxide, which had effect upon growth‟s inhibition of most of the tested microorganisms, responsible for spoilage of food
Development of female genito-urinary infections depends on many factors, such as immune system activity, virulence of microorganism and production of factors inhibiting the growth of microorganisms. Taking into account the possibility of relapses or severe complications, it is very important to appropriately diagnose and treat infections. Because of recently observed increase of microbial resistance to antibiotics, researchers are looking for alternatives. In our study we evaluated and compared the concentration of human neutrophil peptides (HNP 1-3) in cervico-vaginal lavages (CVL), obtained from women with vaginitis/cervicitis. Swabs from the posterior vaginal fornix and from the endocervical canal as well as CVL samples were obtained from 32 patients with vaginitis/cervicitis and 29 healthy women (control group). Supernatants of CVL were used for determination of concentration of HNP by ELISA. The difference between concentrations of HNP 1-3 in studied and control groups was statistically significant (p=0.018). The maximal concentration was determined in patients with mixed infections (28.41 ng/ml), and Group B Streptococci, GBS, (28.06 ng/ml), the minimal concentrations in cases of C. trachomatis (mean concentrations did not differ from those in the control group: 16.93 ng/ml and 16.39 ng/ml, respectively). Maximal correlation was determined for control-studied group with isolation of GBS (r=0.79), and very high negative correlation for group of GBS - C. trachomatis (r=-0.98).
W pracy przedstawiono obliczeniowy, biohigrotermiczny model wzrostu mikrogrzybów opracowany w Instytucie Fraunhofera Fizyki Budowli w Niemczech oraz program komputerowy o nazwie WUFI+ zbudowany przy udziale autora referatu. Program ten umożliwia obliczenie niestacjonarnego przebiegu temperatury i wilgotności na powierzchni przegród oraz oszacowanie na tej podstawie zagrożenia porażenia mikrogrzybami. Wykonano przykładowe obliczenia dla typowego budynku jednorodzinnego z wymaganą i ograniczoną, w celu zaoszczędzenia energii, wentylacją. Porównano przewidywany stopień zagrożenia mikrogrzybami dla obydwu tych przypadków.
Celem pracy było porównanie wzrostu i aktywności wybranych enzymów szczepów dermatofitów geofilnych, Microsporum gypseum i Trichophyton ajelloi, wyizolowanych z osadów ściekowych W pracy wykorzystano podłoża stałe oraz test API-ZYM®. Dermatofity miały zdolność do produkcji żelatynazy, katalazy i ureazy, nie wytwarzały celulazy, pektynazy i poligalakturonazy. Słabą aktywność amylazy i deoksyrybonukleazy stwierdzono u części badanych szczepów. Żaden szczep nie miał zdolności do hydrolizy kazeiny mleka. Dermatofíty miały zdolność do hydrolizy tributyryny, oleju rzepakowego i oleju Biodiesel, jak również wykazywały wzrost na pożywce z dodatkiem oleju napędowego. Na pożywce z tributyryną oraz na pożywkach z olejem rzepakowym i olejem Biodiesel stwierdzono odpowiednio hamowanie i stymulację wzrostu dermatofitów; olej napędowy nie miał wpływu na wzrost tych grzybów. Wzrost i aktywność enzymatyczna M. gypseum były wyższe od wzrostu i aktywności T. ajelloi. Wyższa aktywność enzymatyczna może wiązać się z patogennością M. gypseum.
Przeprowadzono próbę doboru stężenia składników podłoża sacharozowego w celu otrzymania cytrynianu i inwertazy z wykorzystaniem szczepu Y. lipolytica A-101-B56-5. Skład podłóż zaprojektowano w programie Design Expert 8. Hodowle w poszczególnych podłożach przeprowadzono systemem stacjonarnym w aparacie Bioscreen C. Najlepszy plon biomasy (OD420-580nm = 1,9) uzyskano w podłożu z dużą ilością ekstraktudrożdżowego, najwyższą aktywność inwertazy zewnątrzkomórkowej (63,9 U/l) w podłożu o najwyższym stężeniu sacharozy, natomiast najwyższe stężenie cytrynianu (0,288 g/l) w podłożu o niskim stężeniu zarówno chlorku amonu, jak i ekstraktu drożdżowego (najwyższy stosunek węgla do azotu – C:N). Wykonane badania nie pozwoliły na wybór wspólnego podłoża do jednoczesnej biosyntezy wszystkich produktów, jednakże wskazały optymalne składy podłóż, które mogą być zastosowane w procesie biosyntezy wyżej wymienionych związków w hodowlach bioreaktorowych z wykorzystaniem szczepu Y. lipolytica A-101-B56-5 i sacharozy jako taniego substratu.
Zbadano wpływ stężenia 0.5%, 0.4%, 0.3%, 0.1%, 0.075%, 0.05% i 0.025% mieszanki wielofosforanowej na wzrost Staphylococcus aureus w podłożu agarowym w temp. 37°C, oddziaływanie dodatku 0.5% tej mieszanki na przeżywalność S. aureus w bulionie w temp. 4-6°C oraz wpływ 0.5% dodatku wielofosforanów na zachowanie się S. aureus w mleku w temp. 4°C i 20°C. Stwierdzono, że wielofosforany hamują wzrost badanego szczepu S. aureus w podłożu agarowym w temp. 37°C: całkowicie - przy stężeniu 0.2% i wyższych, znacząco - przy stężeniu 0.1% i 0.075% i nieznacznie - przy 0.05% i 0.025%. Dodatek 0.5% mieszanki w niewielkim stopniu zwiększa redukcję liczby S. aureus w bulionie w temp. 4°C. Stwierdzono także, że wielofosforany w stężeniu 0.5% wykazują mało znaczący wpływ na spadek liczby. S. aureus w mleku w temp. 4°C i tylko nieznacznie hamują wzrost tych bakterii w temp. 20°C.
Z drożdży piekarskich wyizolowano i zidentyfikowano pięć szczepów bakteryjnych z rodzaju Bacillus, Micrococcus, Sarcina, Lactobacillus i Eschericha. Stwierdzono, że zahamowanie wzrostu szczepów z rodzaju Bacillus, Micrococcus, Sarcina i Lactobacillus było tym większe, im więcej magnezu znajdowało się w podłożu hodowlanym. W wypadku szczepu E. coli dopiero dodatek Mg2+ w ilości 5,0 i 10,0 g/dm3 powodował zahamowanie wzrostu badanego szczepu.
The research was carried out on farms in Kiełpin in Bory Tucholskie Landscape Park in vicinity of Tuchola over 1997-1999. The purpose was to determine of quantitative composition of Pseudomonas and Arthrobacter genera, coryneform group and total count of bacteria on roots of potato. Aster cultivar of potato was cultivated in two systems: conventional and ecological. The microbiological analysis showed that the coryneform group dominated over other investigated groups of bacteria. The greatest number of bacteria was isolated from rhizop1ane of potatoes cultivated in ecological system. The results obtained during three years of the experiment show that the number of potentially antagonistic bacteria increased along with plant vegetation. The maximum number of these bacteria inhabited roots of older plants.
Przedmiotem badań były mikrohodowle 3 gatunków grzybów Fusarium: Fusarium culmorum, F. graminearum i F. avenaceum prowadzone w zautomatyzowanym aparacie Bioscreen C. W mikrohodowlach oceniano wpływ metabolitów drożdży Geotrichum candidum pochodzących z hodowli tych drożdży z dodatkiem biomasy grzybów Fusarium na wzrost tych grzybów. W celu zróżnicowania białkowych i niebiałkowych czynników płyny pohodowlane drożdży (supernatanty), dodawano zarówno nieinaktywowowane jak i poddane inaktywacji w temp. 95ºC przez 20 min. Wykazano antagonistyczną aktywność badanych metabolitów G. candidum w stosunku do reprezentantów 2 gatunków: F. graminearum i F. culmorum, natomiast stymulującą wobec F. avenaceum. Metabolity drożdży wydłużały czas kiełkowanie zarodników grzybów (lag-fazę) nawet do 34 godz. w porównaniu z hodowlą kontrolną (bez dodatku płynów). Również plon biomasy był znacznie zmniejszony w hodowlach zawierających metabolity drożdży. Szczep stymulowany (F. avenaceum 1) w obecności metabolitów rósł znacznie szybciej (do 60%) i efektywniej (do 25%) niż w hodowli kontrolnej. Hamujące działanie płynów pohodowlanych może być wynikiem obecności w nich aktywnych metabolitów, jak i enzymów produkowanych przez drożdże.
Na rozwój metody szacowania ryzyka mikrobiologicznego (MRA) miały wpływ takie czynniki, jak: stosowanie systemu HACCP w zakładach branży spożywczej; preferowanie przez konsumentów świeżych, mniej przetworzonych produktów żywnościowych; określenie bezpiecznego okresu przechowywania różnych rodzajów produktów żywnościowych; zmiana epidemiologii zatruć i zakażeń pokarmowych ze względu na pojawienie się zagrożenia nowymi rodzajami drobnoustrojów oraz obniżona odporność u coraz większej liczby ludzi. Do analizowania wzrostu drobnoustrojów w surowcach i produktach mleczarskich można zastosować, oprócz klasycznej metody płytkowej, również zjawisko impedancji. Zasada oznaczeń z wykorzystaniem impedymetrii polega na ocenie zmiany oporności elektrycznej pożywek hodowlanych, wywołanej wzrostem różnych mikroorganizmów lub specyficznej ich grupy. Celem pracy było określenie przydatności systemu monitorującego Bactometer M 64 do analizy wzrostu i przeżywalności drobnoustrojów w modyfikowanych pożywkach mikrobiologicznych. W badaniach wykorzystano modelowe produkty uzyskane przez modyfikację pożywki (bioMerieux), stosując dodatek kwasu mlekowego, soli kuchennej i azotanu(V) sodu. Doświadczenie wykonano z udziałem gramujemnych pałeczek Escherichia coli 22. Analizy mikrobiologiczne przeprowadzono metodą z zastosowaniem impedymetrycznego systemu monitorującego. Uzyskiwane wyniki (czas detekcji) mogą być przydatne w mikrobiologii prognostycznej umożliwiając określenie reakcji mikroorganizmów na zmieniające się warunki w żywności.
Celem badań była ocena stanu mikrobiologicznego próżniowo pakowanego sera tofu oraz określenie dominujących rodzajów drobnoustrojów w zależności od temperatury przechowywania. Tofu przechowywano w temperaturze 4, 10 i 20°C. W trakcie przechowywania oznaczano ogólną liczbę drobnoustrojów z uwzględnieniem psychrotrofów oraz bakterii kwaszących. Dominujące bakterie były izolowane w celu określenia ich przynależności gatunkowej. Jakość mikrobiologiczna produktu przechowywanego chłodniczo, przez cały okres przydatności do spożycia, była właściwa. W produkcie przechowywanym w temp. 10 i 20°C zaobserwowano nadmierny wzrost liczby mikroorganizmów już podczas pierwszego tygodnia przechowywania. W produkcie zepsutym dominowały cztery gatunki bakterii Bacillus marinus, B. licheniformis, B. firmus i B. alvei.
Fruktany, podobnie jak błonnik, nie ulegają trawieniu w przewodzie pokarmowym ze względu na brak w soku żołądkowym, trzustkowym i jelitowym enzymów hydrolizujących wiązania β-(2®1) glikozydowe, jednakże ulegają one częściowej hydrolizie w środowisku kwaśnym. Celem pracy była hydroliza fruktanów w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego. Hydrolizę prowadzono w temp. 36,6–37°C, w ciągu 30–180 min, przy pH = 2, a w przypadku mączki cykoriowej z użyciem pepsyny. Badaniom poddano handlowe preparaty fruktooligosacharydów: FOS Wako Pure, Raftilose oraz preparaty otrzymane w Politechnice Łódzkiej: preparat FOS-PŁ, inulinę krystaliczną z cykorii, mączkę cykoriową, nystozę oraz sacharozę. Do oznaczenia składu preparatów przed i po hydrolizie zastosowano chromatografię cieczową HPLC. Stwierdzono, że stała szybkości hydrolizy fruktanów wyznaczona wg mechanizmu reakcji jednocząsteczkowej wynosi od 0,0006 do 0,0035. Najbardziej odporne na hydrolizę, prowadzoną w warunkach symulujących działanie soku żołądkowego, były: inulina krystaliczna, której po upływie 180 min pozostało 95% początkowej ilości oraz inulina zawarta w nisko przetworzonej mączce cykoriowej (93%). Najłatwiej ulegały hydrolizie preparaty zawierające β-fruktooligosacharydy homogenne (Raftilose) oraz oligomery o DP 3-4 (FOS Wako Pure, FOS-PŁ). Najwięcej cukrów metabolizowanych (do 30%) uwalniało się podczas hydrolizy preparatów (Wako Pure i FOS-PŁ) zawierających jako główne FOS kestozę, nystozę i fruktozylonystozę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.