Serologiczna diagnostyka boreliozy mimo opracowania i wprowadzenia różnych metod wciąż wymaga weryfikacji. Metody przesiewowe najczęściej stosowane do oceny przeciwciał anty - Borrelia to metoda jakościowa ELFA (Enzyme Linked Fluorescent Assay, analizator Vidas), metoda immuno - fluorescencji pośredniej (IIFT) oraz metoda immunoenzymatyczna ELISA. Wszystkie wymienione metody charakteryzują się wysoką czułością. Ze względu na możliwość wystąpienia nieswoistych reakcji krzyżowych i wyników fałszywie dodatnich wskazana jest weryfikacja wyników wątpliwych i dodatnich uzyskanych metodami przesiewowymi. Weryfikacji dokonuje się testem Western biot (Wb) o wysokiej swoistości. Technika Wb pozwala na identyfikację przeciwciał dla białek wysoce specyficznych dla Borrelia burgdorferi: VIsE, p83, p39, p31 (OspA), p30, p25 (OspC), p21, p19, p17, wśród których białko VIsE jest najbardziej swoiste dla odpowiedzi w klasie IgG oraz białko OspC, którego obecność związana jest z produkcją przeciwciał IgM. Celem niniejszej pracy była analiza wyników uzyskanych metodą ELFA (z analizatorem Vidas) i metodą IIFT jako testów przesiewowych stosowanych w diagnostyce zakażeń krętkiem B. burgdorferi.
The frequency of Pneumocystis carinii occurrence in BAL of 38 HIV-infected patients was determined with three different method. BAL sediments were stained with Giemsa method, silvered according to Gomori-Grocott method and studied with indirect immunofluorescence assay. Using Giemsa method staining Pneumocystis carinii was diagnosed in 81,6% of patients, in Gomori-Grocott method - in 31,6% of patients, but results of indirect immunofluorescence assay were positive only in 23,7%. In our study staining BAL sediments with Giemsa method allowed to detect Pneumocystis carinii in the highest percentage of examined patients.