Celem pracy była walidacja wybranych metod oznaczania aspartamu, którą przeprowadzono na podstawie parametrów stanowiących elementy walidacji procedur analitycznych. Spośród podstawowych kryteriów walidacji metody analitycznej wykorzystano następujące: selektywność, liniowość, precyzja (powtarzalność), niepewność pomiaru oraz dokładność. Oprócz tych elementów oceny metody zastosowano także wartość HORRAT, która coraz częściej występuje w normach. Uwzględniono sześć metod: HPLC, trzy metody spektrofotometryczne i dwie miareczkowe. Zawartość aspartamu oznaczano spektrofotometrycznie po reakcji z odczynnikami takimi, jak: N-bromoimid kwasu bursztynowego, metolsulfanilamid, kwas chloranilowy i p-chloranil. Poziom badanej substancji słodzącej w słodzikach w tabletkach był oznaczany metodami miareczkowymi, w których jako titranta używano kwasu nadchlorowego, metanolanu sodu i N-bromoimidu kwasu bursztynowego. Za najbardziej precyzyjne uznano metody HPLC oraz miareczkową z kwasem nadchlorowym. Charakteryzowały się one akceptowalnymi wartościami współczynnika zmienności i wielkości HORRAT.
W przedstawionej pracy ukazano możliwości pomiaru zawartości ciężkich izotopów w substancjach organicznych dzięki łącznej technice Chromatografia Gazowa - Spalanie - Izotopowa Spektrometria Masowa (GC-C-IRMS). Aparatura używana w tej technice zbudowana jest z chromatografu gazowego, pieca do spalań i spektrometru masowego IR. Po procesie chromatograficznym pojedyncze składniki próbki są kierowane do pieca wypełnionego tlenkiem miedzi II i platyną. CuO dostarcza tlenu koniecznego do całkowitego spalenia związku. Woda powstająca w procesie spalania jest usuwana przez wymrożenie lub w procesie membranowym, a CO2 jest przenoszony w strumieniu helu do detektora spektrometrii masowej. Najnowsze rozwiązania umożliwiają również oznaczenia izotopu l5N po usunięciu CO2, który może reagować z jonami N2+ tworząc interferujące jony CO+. Technika GC-C-MS jest obecnie używana do badań w wielu dziedzinach nauki m.in.: w badaniach przemian metabolicznych, w określaniu pochodzenia bioproduktów, medycynie, kontroli antydopingowej, itp.
Zafałszowaniu może podlegać wiele produktów spożywczych. Ponadto zafałszowanie żywności może wynikać z chęci uzyskania większych zysków lub ukrycia wad jakościowych. Omówiono różne formy zafałszowań takich produktów, jak: napoje alkoholowe, soki owocowe, aromaty, produkty mięsne, tłuszcze. Opisano wybrane metody fizykochemiczne, immunologiczne, genetyczne polegające na wykryciu zafałszowań tych produktów.