Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  metoda przegladowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W krajach Unii Europejskiej Ramowa Dyrektywa Wodna (RDW) przewiduje monitoring wód powierzchniowych z dokonaniem m.in. oceny ich stanu ekologicznego. Uwzględnia ona wskaźniki morfometryczne, hydrograficzne i fizjocenotyczne cieku. W Wielkopolsce w latach 1992-1996 wypracowano optymalną metodykę hydromorfologicznej waloryzacji cieków wodnych. Prace zrealizowano na 27 kilometrowym odcinku Warty, zlokalizowanym między mostami w Śremie i Mosinie. W badaniach zastosowano po dwa warianty metody przeglądowej i szczegółowej. Artykuł przedstawia wyniki zastosowania różnych metod waloryzacji tego samego odcinka Warty oraz prezentuje ich zalety i wady. Mimo wysokiej pracochłonności najlepszą okazała się metoda szczegółowa, której wyniki prezentują wieloaspektową ocenę cieku. Wykorzystanie statku na dużych ciekach może zredukować jej czasochłonność. Zwiększa jednak nakłady finansowe. Metoda przeglądowa, która uniezależnienia od warunków pogodowych także nie jest tania, a jej wadą są trudności w opisie koryta.
Celem pracy było przeprowadzenie oceny stanu hydromorfologicznego Kanału Mosińskiego metoda przeglądową oraz porównanie jej z wynikami badan terenowych. Realizując główny cel, do oceny stanu hydromorfologicznego cieku wybrano niemiecka, przeglądową metodę LAWA z 2002 roku. Poddany ocenie odcinek kanału długości 15,9 km leGy pomiędzy mostem na drodze Głuchowo-Stęszew, a ujściem cieku do Warty. W pracy wskazano podobieństwa i różnice w ocenie cieku metodami przeglądową i terenowa oraz ich przyczyny. Obie metody przeanalizowano pod katem założeń teoretycznych, dokładności oraz możliwości prowadzenia monitoringu hydromorfologicznego wód płynących. Pomimo różnic w ocenie cząstkowej, ocena końcowa w obu przypadkach klasyfikuje ciek do tej samej IV kategorii naturalności.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.