Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 49

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  liczebnosc mikroorganizmow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Pył zawieszony, ze względu na łatwy dostęp do dróg oddechowych, stanowi poważne zagrożenie zdrowotne. Szkody może powodować skład chemiczny pyłu, ale także zaadsorbowane na jego powierzchni substancje. Wśród nich są także drobnoustroje potencjalnie wpływające na zdrowie człowieka. Badania przeprowadzono na Stacji Meteorologicznej Ursynów-SGGW. Wynika z nich, że dominantami przemieszczającymi się w powietrzu atmosferycznym wraz z PM10 są grzyby pleśniowe. Ich liczebność jest zmienna sezonowo. Najwięcej grzybów i bakterii zarejestrowano w sierpniu. W okresie zimowym liczebność drobnoustrojów znacząco spadła. Zauważono negatywny wpływ podsuszania filtrów z próbami PM10 na liczebność aktywnych cząstek biologicznych. Zbieranie prób pyłu do badań drobnoustrojów zaleca się z wykorzystaniem filtrów nitrocelulozowych.
Listeria monocytogenes to jeden z najczęściej izolowanych drobnoustrojów chorobotwórczych, zarówno z produktów spożywczych, jak i ze środowiska produkcyjnego. Liczne szczepy należące do tego gatunku są stale obecne w środowisku zakładów przetwórstwa żywności, co może wynikać z ich zdolności do tworzenia biofilmów. Celem badań była ocena dynamiki formowania biofilmu na powierzchni polipropylenu przez dwa patogenne szczepy Listeria monocytogenes w obecności drobnoustrojów Micrococcus luteus i Pseudomonas putida. Adhezja komórek Listeria monocytogenes do powierzchni polipropylenu zachodziła szybciej i efektywniej w obecności drobnoustrojów natywnych środowiska produkcji żywności niż w czystej hodowli. Liczebność poszczególnych drobnoustrojów w biofilmach mieszanych była zmienna w czasie. Przeprowadzone badania dowodzą złożoności mechanizmów oddziaływań międzygatunkowych zachodzących w czasie tworzenia i funkcjonowania biofilmów, a ich dokładne poznanie jest konieczne do opracowania strategii skutecznego zwalczania tych struktur.
Celem badań było oznaczenie liczebności drobnoustrojów o właściwościach pektynolitycznych w glebie pod uprawą ziemniaka w ekologicznym i konwencjonalnym systemie gospodarowania. Próbki glebowe do analiz mikrobiologicznych pobierano trzy- lub czterokrotnie w ciągu trzech lat. Liczbę drobnoustrojów zdolnych do hydrolizy pektyn określono metodą posiewu wgłębnego na podłożach o pH 5,2 i pH 8,0. Stwierdzono znaczne zróżnicowanie poziomu liczebności drobnoustrojów pektynolitycznych w porównywanych systemach uprawy. Liczebność mikroorganizmów hydrolizujących pektyny przez liazy pektynowe była większa w uprawie ekologicznej niż konwencjonalnej, natomiast hydrolizujących pektyny przez enzymy z grupy poligalakturonaz – nieznacznie wyższa w glebie z systemu konwencjonalnego. Istotny wpływ na rozwój drobnoustrojów miał termin pobierania próbek. Zdecydowanie mniejszą liczbę drobnoustrojów pektynoliltycznych stwierdzono na początku wegetacji roślin (I–II termin). Jednak wraz z rozwojem roślin, liczebność ich wzrastała, uzyskując najwyższy poziom w okresie dojrzałości bulw do zbioru.
Badania przeprowadzono w sezonie wegetacyjnym 2012 r. w Zakładzie Doświadczalno-Dydaktycznym Brody, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ich celem było poznanie wpływu sposobu uprawy gleby po wysiewie międzyplonu ścierniskowego (gorczyca biała i łubin + groch) pod uprawę pszenicy jarej na liczebność mikroorganizmów (bakterii i grzybów) i aktywność enzymów: dehydrogenazy, fosfatazy kwaśnej i proteazy. Próbki glebowe pobrano pięciokrotnie w trakcie sezonu wegetacyjnego (przed siewem pszenicy (BBCH 0), faza 2–3 rozkrzewień (BBCH 22-23), strzelanie w źdźbło (BBCH 30-31), koniec kłoszenia (BBCH 59) oraz po zbiorze). Analizę statystyczną wyników przeprowadzono testem Tukeya na poziomie istotności α = 0,05 z wykorzystaniem programu Statistica 8.0. Stwierdzono istotny wpływ różnych sposobów uprawy roli na liczebność analizowanych mikroorganizmów i aktywność enzymów glebowych w różnych terminach i fazach rozwojowych pszenicy jarej. Zastosowanie siewu bezpośredniego w uprawie roli zwiększyło liczebność drobnoustrojów i ich aktywność enzymatyczną (dehydrogenaza 0,07–0,90 μmol TPF·g-1s.m. gleby·(24 h)-1, fosfataza kwaśna 0,36–0,79 μmol PNP·g-1s.m.gleby·h-1 i proteaza 0,05–0,65 μg tyrozyny·g-1s.m.gleby·h-1) w stosunku do technologii tradycyjnej. Gleba pochodząca z obiektów z siewem bezpośrednim charakteryzowała się zwiększoną o 10,1% ogólną ilością bakterii i o 63,1% grzybów w porównaniu do uprawy płużnej.
Celem badań było określenie, czy dodatek do gleby zakażonej bakterią Burkholderia cepacia makuchu rzepakowego, zmielonych nasion gorczycy sarepskiej lub antagonistycznego grzyba Trichoderma harzianum wpłynie na ograniczenie liczebności tego patogena. W glebie umieszczonej w kontenerach uprawiano cebulę odmiany Grabowska (Allium cepa L.). W trakcie uprawy analizowano populacje patogenicznej bakterii B. cepacia i innych mikroorganizmów glebowych oraz oceniano plon i zdrowotność cebuli. Doświadczenia prowadzono przez trzy sezony wegetacyjne. Stwierdzono, że liczba B. cepacia w glebie zmniejszała się wraz z upływem czasu we wszystkich kombinacjach. Istotny spadek liczebności B. cepacia zaobserwowano w kombinacjach z makuchem i gorczycą, szczególnie po upływie 3 i 9 miesięcy od zaaplikowania materiałów roślinnych. W tych kombinacjach stwierdzono także istotny wzrost ogólnej liczby bakterii, bakterii przetrwalnikujących i z grupy Pseudomonas, promieniowców oraz grzybów. Istotne różnice zaobserwowano zwłaszcza po upływie 1 miesiąca od dodania materiałów roślinnych. Wzrost plonu cebuli zaobserwowano po dodaniu makuchu rzepakowego zarówno w kombinacji zakażonej B. cepacia, jak i w kombinacji bez patogena. Dodatek zmielonych nasion gorczycy sarepskiej do gleby niezakażonej pozytywnie wpływał na plon cebuli, jednakże dodatek do gleby zakażonej znacznie obniżał plon.
A pot experiment was carried out to study the effect of adenine applied at following rates: Q, 1,10 and 100 mg per 1 kg of typical brown soil on yield and chemical composition of carrot and on numbers of soil microorganisms as well as on activity of soil enzymes. Experiment was done in two series: with or without Azotobacter sp. inoculation. The favourable effect of applied adenine together with Azotobacter sp. on yield of carrot roots was observed. Adenine increased nitrogen and potassium uptake by carrot but adversely affected number of oligotrophic, macrotrophic, fixing of mineral nitrogen bacteria, ammonifers, Azotobac­ter sp. and actinomycetes. The inhibition action of this preparation on soil dehydrogenases, urease, and basic phosphatase and stimulation action on acid phosphatase have been found.
W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem benzyny bezołowiowej na wybrane grupy fizjologiczne mikroorganizmów glebowych. Próbki glebowe zanieczyszczono benzyną bezołowiową w ilości 0,01; 0,1; 1,0 i 10% Wagowych. Zanieczyszczenie gleby benzyną istotnie zmieniało liczebność podstawowych grup fizjologicznych drobnoustrojów. Pod jej wpływem znacznie wzrosła liczebności mikroorganizmów lipolitycznych, w mniejszym stopniu stymulowała drobnoustroje rozkładające białko, a najmniej korzystnie wpływała na drobnoustroje amylolityczne. Stwierdzono zdecydowanie większy wzrost mikroorganizmów (nawet o 80%) w glebie piaszczystej w przypadku mikroorganizmów rozkładających tłuszcze i skrobię, natomiast w przypadku rozkładu białka liczebność była nieznacznie większy w glebie gliniastej zanieczyszczonej tym produktem.
W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące zasolenia gleby na drobnoustroje rozkładające wybrane związki organiczne w glebie. Zastosowano zanieczyszczenie gleby NaCl w następujących stężeniach: 10, 100 i 1000 mmol·kg⁻¹. Kontrolę stanowiła gleba bez dodatku soli. Wzrost zasolenia NaCl istotnie wpływał na liczebność drobnoustrojów glebowych biorących czynny udział w przemianach węgla w środowisku. Wpływ ten był zależny od ilości wprowadzanej soli, od czasu jej oddziaływania oraz od rodzaju gleby. Najbardziej wrażliwą grupą fizjologiczną były mikroorganizmy celulolityczne oraz amylolityczne. Drobnoustroje rozkładające tłuszcze wykazywały dużą wrażliwość tylko w pierwszym okresie (15 dni) działania soli, po tym czasie następował ich intensywny przyrost w glebie. Działanie soli nasilało się w glebie gliniastej w przypadku drobnoustrojów amylo- i lipolitycznych. Mniejsze różnice pomiędzy badanymi glebami stwierdzono w ilości drobnoustrojów celulolitycznych.
Wprowadzenie. Wśród szeregu ksenobiotyków, które dostają się do środowiska, szczególnie niebezpieczne są substancje ropopochodne. Drobnoustroje uczestnicząc w rozkładzie substancji ropopochodnych, mogą być dobrym wskaźnikiem efektywności procesu biodegradacji. Cel badań. Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby olejem napędowym na zmiany liczebności podstawowych grup taksonomicznych mikroorganizmów, w tym bakterii, promieniowców i grzybów. Materiał i metoda. Badania prowadzono w dwóch glebach: piasku gliniastym i glinie piaszczystej, które poza uziarnieniem różniły się również zawartością materii organicznej. Zastosowano dwa poziomy skażenia olejem napędowym: 5% i 15% w/w na s.m. gleby. Próby gleby nieskażone paliwem pozostawiono jako obiekty kontrolne doświadczenia. Liczebność mikroorganizmów oceniano metodą automatyczną poprzez pomiar impedancji w podłożach hodowlanych z zastosowaniem analizatora BacTrac 4100. Wyniki. Najliczniejszą grupą mikroorganizmów w badanych glebach były bakterie, znacznie mniej było grzybów i promieniowców. Stwierdzono, że istotny wpływ na przesunięcia w składzie ilościowym mikrobiocenoz miała zarówno dawka skażenia, jak i rodzaj gleby. Olej napędowy w stężeniu 5% stymulował liczebność bakterii i grzybów w glebie piaszczystej. Wzrost koncentracji zanieczyszczenia na ogół wpływał niekorzystnie na mikroorganizmy, zwłaszcza w glebie gliniastej. Skażenie gleb olejem napędowym powodowało obniżenie współczynnika stopnia rozwoju mikroorganizmów (SR) - w ponad 55% w glebie piaszczystej i około 39% w glebie gliniastej, a więc miało wpływ na ich żyzność. Redukcja współczynnika SR była skorelowana ze wzrostem dawki zanieczyszczenia. Wnioski. Olej napędowy narusza równowagę biologiczną gleby i w zależności od dawki paliwa stymuluje lub redukuje liczebność poszczególnych grup drobnoustrojów. Obecność paliwa powoduje obniżenie wartości wskaźnika urodzajności gleb, proporcjonalnie do wzrostu poziomu skażenia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.