Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  leaf necrosis
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W roku 2008, z liści pomidora z objawami nekroz, rosnącego w szklarni w województwie wielkopolskim, wyizolowano wirusa, którego oznaczono jako CM1. Wirus posiada cząstki sferyczne o średnicy około 30 nm i genom w postaci jednoniciowego RNA, o wielkości 3700 nukleotydów. Wirus przeniesiony mechanicznie na rośliny testowe porażał szeroki zakres różnych gatunków roślin, na których powodował objawy lokalne z wyjątkiem Nicotiana benthamiana i N occidentalis, które porażał także systemicznie. RT-PCR ze starterami wiążącymi się niespecyficznie do matrycy (ang. random hexamer primers) oraz sekwencjonowanie uzyskanych produktów pozwoliły na wstępną identyfikację utajonego wirusa oliwki 1 (Olive latent virus 1, OLV-1). Na podstawie sekwencji OLV-1 dostępnych w Banku Genów zaprojektowano startery amplifikujące gen kodujący białko płaszcza (CP) wirusa. Porównanie uzyskanych sekwencji CP potwierdziło identyfikację i wykazało istotne różnice pomiędzy izolatami z pomidora a pozostałymi, i tak: podobieństwo z sekwencją izolatu OLV-1 z tulipana wynosiło 92,5%, z izolatem z oliwki 91,8% i z drzewa cytrusowego 89,5%. Jest to zarówno pierwsza identyfikacja OLV-1 w Polsce, jak i stwierdzenie nowego jego gospodarza jakim jest pomidor.
Badania prowadzono na 16 taksonach różaneczników w prywatnej kolekcji na Pogórzu Wielickim. Celem badań była identyfikacja grzybów mogących powodować nekrozy liści, wybranych do prac hodowlanych, różaneczników zawsze zielonych (Rhododendron L.) Z liści z objawami nekroz wyodrębniono 983 kolonie grzybów, należące do 45 gatunków. Wśród nich dominowały: Pestalotia sydowiana, Alternaria alternata i Epicoccum purpurascens, stanowiące ponad 77% ogółu wyodrębnionych kolonii. W mniejszej liczbie wyodrębniono: Penicillium verrucosum v. cyclopium, Trichoderma viride, Sordaria fimicola, Humicola fuscoatra v. fuscoatra, Humicola grisea v. grisea, Mortierella isabellina i Trichoderma pseudokoningii. Wykazano, że najgorszą zdrowotnością cechowały się: ‘Mikkeli’, ‘Peter Tigerstedt’, ‘Nippon’ oraz R. aureum x R. brachycarpum. Najlepsza zdrowotność liści charakteryzowała taksony: ‘Haaga’, ‘Koichiro Wada’, ‘Koichiro Wada’ x ‘R. aureum’, ‘Belkanto’ x ‘R. aureum’, R. maximum x R. aureum, co wskazuje na możliwości ich wykorzystania w dalszych pracach hodowlanych, jako cennych form rodzicielskich.
W pracy oceniano skuteczność nawożenia żelazem i manganem różanecznika Rhododendron ‘Silberwolke’ w poprawie wzrostu i kwitnienia oraz zapobieganiu występowania chlorozy i nekrozy liści roślin rosnących w podłożu o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 6,8). Różaneczniki uprawiano na stołach zalewowych przez dwa sezony wegetacyjne. Do fertygacji stosowano pożywkę przygotowaną z nawozu Kristalon Błękitny (20-5-10-2+mikroelementy, stężenie 0,1%) przeznaczonego dla roślin wrzosowatych. TENSO Fe - nawóz zawierający żelazo w formie chelatu (EDDHMA, Fe 6%) stosowano dolistnie (stężenie 0,05%) lub dodawano do pożywki (0,001%). Nawóz MnSO4 stosowano tylko dolistnie (stężenie 0,2%). Różaneczniki w każdym sezonie wegetacyjnym były dziesięciokrotnie opryskane nawozami TENSO Fe lub MnSO4. Rośliny kontrolne nie były dokarmiane mikroelementami. TENSO Fe stosowany dolistnie i dodany do pożywki nie wpłynął istotnie na wzrost, kwitnienie oraz na poprawę zaopatrzenia różaneczników w Fe, jak również nie likwidował objawów chlorozy liści. Natomiast dolistne stosowanie MnSO4 znacznie poprawiło zaopatrzenie różaneczników w Mn, zmniejszyło występowanie chlorozy i nekrotycznych uszkodzeń liści, poprawiło kwitnienie i istotnie usprawniło przebieg procesu fotosyntezy, wyrażonej wzrostem wartości Fv/Fm fluorescencji chlorofilu a.
Phytophthora citrophthora wyizolowano z różaneczników wykazujących objawy zamierania liści oraz części wierzchołkowej łodyg. Obok tego gatunku izolowano również P. citricola. Izolaty obu gatunków powodowały nekrozę liści 13 odmian i 3 gatunków różanecznika. Inokulacja liści i części łodyg izolatami P. citrophthora z różnych gatunków roślin i z wody powodowała zróżnicowany rozwój nekrozy na tych organach, przy czym rozwijała się ona najszybciej na organach zainokulowanych izolatami z berberysu, bukszpanu, fortegilli i jarząbu. W doświadczeniu szklarniowym gatunek P. citrophthora spowodował zamieranie większości roślin odmian ‘Cunningham White’ i ‘University of Helsinki’. Na roślinach rosnących w podłożu zakażonym przez P. cinnamomi i P citricola fytoftoroza rozwijała się znacznie wolniej lub sporadycznie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.