Na tle sytuacji epizootiologicznej gorączki Q w świecie omówiono mechanizmy szerzenia się oraz obraz i przebieg kliniczny gorączki Q u zwierząt i ludzi we wszystkich ogniskach tej choroby występujących w Polsce w latach 1956-1991. Wykazano, że występująca wśród owiec i bydła gorączka Q powoduje zawodowe zakażenie ludzi. Potwierdzono hipotezę o środowiskowym charakterze gorączki Q w jednym z ognisk gorączki Q w województwie olsztyńskim. Stwierdzono, że w diagnostyce różnicowej chorób odzwierzęcych ludzi, lekarze winni zawsze uwzględniać gorączkę Q, podobnie lekarze wet. w różnicowaniu ronień zwierząt. Chorzy po przebyciu ostrej fazy gorączki Q wymagają wieloletniej obserwacji ze względu na możliwość skąpoobjawowych powikłań sercowo-naczyniowych. Własne badania seroepizootiologiczne wykazały obecność przeciwciał anty C. burnetii u owiec i bydła w 11 województwach w kraju. Ogółem zanotowano w Polsce w omówionym okresie 11 ognisk epidemicznych, w tym 6 ognisk w woj. olsztyńskim. Niezbędne są dalsze badania w celu rozeznania sytuacji epizootiologicznej i epidemiologicznej gorączki Q w skali całego kraju.