Celem pracy było porównanie charakteru zmian barwy trzech barwników stosowanych do barwienia produktów spożywczych: ekstraktu barwnika papryki czerwonej, suszu z papryki czerwonej, ekstraktu z kurkumy. Dodatkowo zbadano zmiany barwy panieru ekstrudowanego, barwionego powyższymi barwnikami. Analizowane próbki poddano intensywnemu działaniu światła D65 o natężeniu 8000 Lux. Wyniki pomiarów zmian barwy przedstawiono w systemie pomiarowym L*a*b*. Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia stwierdzono, że barwa próbek umieszczonych w komorze świetlnej ulegała intensywnym zmianom. Najmniejszą stabilnością barwy charakteryzował się koncentrat barwnika papryki czerwonej, gdzie dynamiczne zjawiska zmiany barwy zachodziły już po upływie ok. 17 godzin naświetlania próbki. Największą stabilnością barwy charakteryzował się ekstrakt kurkumy, co może być cenną informacją dla producentów żywności podczas dodawania go do produktów o długim okresie przechowywania.
Przyprawy są znane człowiekowi od dawna, jeszcze przed pojawieniem się ludzi ich konsumentami były zwierzęta. Można zaobserwować, że zwykle mięsożerne zwierzęta np. chore psy czy koty, spożywają wybrane przez siebie gatunki roślin kierując się instynktem. Podobnie przodkowie człowieka byli obdarzeni ogromną intuicją oraz niezwykłą umiejętnością obserwacji, gdyż od wieków stosowali leki roślinne. Interesujący jest fakt, że tych samych lub blisko spokrewnionych roślin używano do leczenia podobnych dolegliwości w plemionach, które zamieszkiwały różne kontynenty oddalone od siebie tysiące kilometrów. Poszukując roślin jadalnych człowiek pierwotny natrafiał na takie, które łagodziły różne dolegliwości, przyśpieszały gojenie ran, konserwowały żywność czy barwiły tkaniny. Przez wieki ludzkość odkrywała lecznicze właściwości ziół, sposoby stosowania poszczególnych roślin lub ich różnych części. Gromadzone przez tysiąclecia wiadomości o roślinach i ich działaniu były przekazywane z pokolenia na pokolenie ustnie, a po wynalezieniu pisma, zaczęto je spisywać.