Wyniki wyszukiwania

1

Wiadomości uczniów na temat kultury fizycznej

100%

Umiastowska D.

Zeszyty Naukowe. Prace Instytutu Kultury Fizycznej. Uniwersytet Szczeciński

|

2004

|

nr 19(376)

2

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Miejsce turystyki sportowej w kulturze fizycznej

100%

Poczta J., Malchrowicz-Mosko E.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna

|

2016

|

tom 15

|

nr 2

Celem artykułu jest określenie miejsca turystyki sportowej w kulturze fizycznej. Tekst prezentuje analizę literatury z zakresu teorii kultury fizycznej i turystyki sportowej. Podstawy teoretyczne kultury fizycznej odniesiono do najważniejszych definicji turystyki sportowej i wykazano ich wzajemne powiązania. Przedstawiono związki między kulturą fizyczną, szczególnie jej składowymi – sportem i rekreacją fizyczną – a turystyką sportową. Uznano, że na tle omówionych form uczestnictwa w kulturze fizycznej duże znaczenie odgrywa wychowanie fizyczne, które nie tylko zaspokaja doraźne potrzeby dzieci i młodzieży w zakresie fizycznego rozwoju, ale także przygotowuje do dbałości o ciało po ustaniu procesu wychowawczego. Jest zatem przygotowaniem do korzystania z pozostałych form uczestnictwa w kulturze fizycznej, jakimi są rekreacja fizyczna i sport oraz turystyka sportowa. Turysta sportowy jest więc osobą, która została przygotowana do uczestnictwa w kulturze fizycznej, wychowana do kultury fizycznej i rekreacji ruchowej. Analiza teoretyczna wykazała, że przy założeniu, że sport i turystyka są integralną częścią kultury fizycznej, jest nią również turystyka sportowa. Ta forma podróżowania najbardziej wpisuje się obecnie w zakres kultury fizycznej ze wszystkich współczesnych rodzajów turystyki (które często, przyjmując postać produktów turystycznych, z których turyści korzystają w sposób bierny, nie mają wiele wspólnego z celami kultury fizycznej). Efektem wykonanych prac jest graficzne przedstawienie wzajemnych zależności pomiędzy kulturą fizyczną a turystyką sportową.

3

Wklad prof. zw. dr. hab. Bohdana Kielczewskiego do nauk o kulturze fizycznej

100%

Rychlewski T.

Prace Komisji Nauk Rolniczych i Komisji Nauk Leśnych. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk

|

1998

|

tom 86

35-37

4

Turystyka aktywna i specjalistyczna a przepisy o kulturze fizycznej

88%

Diakowska K.

Wiadomości Rolnicze. Wojewódzki Podlaski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Szepietowie

|

2004

|

nr 11

29

5

Ćwiczenia ruchowe jako składnik diety według Tomasza z Wrocławia (1297–1378)

88%

Kowalska B.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2019

|

tom 02

|

nr 2

Według teologów średniowiecznych w dualistycznym postrzeganiu człowieka najważniejszy był rozwój duszy. Wśród elit intelektualnych byli jednak przedstawiciele uniwersyteckiej medycyny, którzy przyjrzeli się potrzebom deprecjonowanego ciała. Ich myśli zapłodnione zostały przez arabskich lekarzy, przywoływanych jako auctoritas. Tomasz z Wrocławia (1297–1378), lekarz, autor traktatu Regimen sanitatis, przekonywał, że dieta to nie tylko jadło i napój, ale także ruch, co dziś rozumieć należy jako styl życia. Ruch określił jako exercitium, czyli ćwiczenie, które jest korzystne dla ludzi zdrowych. Chorzy zaś powinni stosować ćwiczenia uszczuplone, co należy pojmować jako ćwiczenia dostosowane do indywidualnych potrzeb. To nowoczesna, jak na tamte czasy, myśl, stanowiąca dziś podstawy rehabilitacji medycznej. W skład primum exercitium wchodzi także nacieranie ciała, by otwierały się pory, oraz czesanie głowy. Peeling i masaż, tak współcześnie nazwalibyśmy te zabiegi. Ich zalecanie w średniowieczu świadczy o świadomości autora znaczenia skóry w ogólnej kondycji człowieka. Według Tomasza konieczne są także umiarkowane zabawy ruchowe – spacer lub przejażdżka konna, co autor określił mianem exercitium secundum. Przekaz Tomasza z Wrocławia to kolejny dowód złożoności epoki, gdyż zaświadcza, że i wtedy, mimo współczesnych sądów o degradacji kultury fizycznej w tych czasach, zalecano dbałość o zachowanie sprawności cielesnej.

6

Model nauczyciela akademickiego w kreowaniu postaw wobec uczestnictwa studentów w kulturze fizycznej

88%

Umiastowska D.

Zeszyty Naukowe. Prace Instytutu Kultury Fizycznej. Uniwersytet Szczeciński

|

2009

|

nr 26(583)

7

Perspektywy rozwoju turystyki zdrowotnej w rejonie sudeckim

75%

Jedrzejczyk I.

Problemy Zagospodarowania Ziem Górskich

|

1993

|

tom 36

143-152

8

Aktywność ruchowa uczniów Pomorza Zachodniego

75%

Umiastowska D., Plawinska L., Wegrzyn E.

Zeszyty Naukowe. Prace Instytutu Kultury Fizycznej. Uniwersytet Szczeciński

|

1999

|

nr 16(279)

9

Tenis stołowy w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej (Akademickie Mistrzostwa Świata)

75%

Pieta W.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2020

|

tom 03

|

nr 1

10

[rec.] M. Łuczak, Szermierka w Koninie w XX i XXI wieku (1966–2016), Konin 2016, ss. 375

75%

Chmiel A.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna

|

2018

|

tom 17

|

nr 2

11

Rekreacja ruchowa jako czynnik zdrowia rodziny

75%

Wolanska T.

Wiadomości Zielarskie

|

1996

|

tom 38

|

nr 01

18-19

12

Stalinizacja sportu w województwie łódzkim w latach 1949-1956

75%

Jaroszewski J.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna

|

2018

|

tom 17

|

nr 2

Pod koniec 1948 r. monopartyjne rządy PZPR rozpoczęły bezkrytyczne przeszczepianie na polski grunt sowieckiego modelu państwa. Zmiany objęły także kulturę fizyczną. Wytyczne do nowego modelu zarządzania sportem i wychowaniem fizycznym nadała uchwała Biura Politycznego KC PZPR z 28 września 1949 r. Realizację zadań powierzono Głównemu Komitetowi Kultury Fizycznej. W województwie łódzkim nadzór nad reorganizacją sportu spoczywał na Wojewódzkim Urzędzie Kultury Fizycznej, następnie Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej i Łódzkim Komitecie Kultury Fizycznej. Dużym utrudnieniem dla reform był brak kadr. Czystek wśród przedwojennych działaczy nie kompensowały próby zastąpienia ich aktywistami Związku Młodzieży Polskiej. W wyniku wrześniowej uchwały związki sportowe przekształcono w sekcje sportowe, a kluby sportowe utraciły osobowość prawną i tradycyjne nazwy. Włączenie zadań z kultury fizycznej do planu 6-letniego zabezpieczyło środki finansowe na ich realizację. Poziom kultury fizycznej wyznaczały: zasięg kultury fizycznej, imprezy masowe oraz odznaka „Sprawny do Pracy i Obrony”.

13

Ocena budowy ciala i rozwoju fizycznego uczniow ze szkoly zabrzanskiej o zroznicowanym programie wychowania fizycznego

75%

Pawlinska R.

Archiwum Ochrony Środowiska

|

1993

|

nr 3-4

261-270

14

Czy przejawy kultury fizycznej człowieka mozna uznać także za kryterium jego zdrowia? (Studium teoretyczne)

75%

Umiastowska D.

Zeszyty Naukowe. Prace Instytutu Kultury Fizycznej. Uniwersytet Szczeciński

|

1999

|

nr 16(279)

15

Wkład Powszechnej Organizacji „Służba Polsce” w rozwój kultury fizycznej na Pomorzu Zachodnim w latach 1948-1955

75%

Stefanik R., Zawadzki M.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2019

|

tom 02

|

nr 4

16

Aktywność ruchowa a wiadomości i sprawność fizyczna uczniów Zespołu Szkół Ekonomicznych nr 1 w Szczecinie

75%

Wegrzyn E., Lukasiewicz P.

Aktywność Ruchowa Ludzi w Różnym Wieku

|

2005

|

tom 09

17

Postawy wobec kultury fizycznej studentów Uniwersytetu Szczecińskiego

75%

Sroka R.

Zeszyty Naukowe. Prace Instytutu Kultury Fizycznej. Uniwersytet Szczeciński

|

2010

|

nr 27

18

Kultura fizyczna w programach Łódzkiego Oddziału Związku Młodzieży Chrześcijańskiej (YMCA) w latach 1920-2002

63%

Jaroszewski J., Luczak M.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna

|

2014

|

tom 13

|

nr 2

Idee głoszone przez YMCA w połowie XIX wieku szybko znalazły zwolenników w Europie i Stanach Zjednoczonych. W Polsce pojawiły się dzięki gen. Jozefowi Hallerowi. Po wojnie z Rosją Radziecką w 1920 r. organizację tę przekształcono w Związek Młodzieży Chrześcijańskiej „Polska YMCA”. Związek funkcjonował w niepodległej Polsce do II wojny światowej, następnie w czasie wojny światowej oraz w latach 1945–1952, po wprowadzeniu zmian ustrojowych po 1989 roku reaktywował działalność. We wszystkich tych okresach programy „Polskiej YMCA” skierowane były na kształtowanie obywatela przez równomierny rozwój cech charakteru, wiedzy i ciała. Szczególne miejsce w programach zajmowało wychowanie fizyczne, sport i rekreacja. Poprzez szkolenie kadry, prowadzenie zajęć sportowych, użyczanie własnych obiektów sportowych oraz organizowanie wypoczynku tworzono korzystne warunki do poprawy stanu zdrowia mieszkańców miasta Łodzi. Szczególnie ważnym dla Związku i łódzkiej kultury fizycznej było posiadanie własnych obiektów sportowych. Sale sportowe, basen kryty, łaźnie oraz przychodnia lekarska stały się miejscem chętnie odwiedzanym przez mieszkańców Łodzi. W salach Łódzkiego Oddziału mieszkańcy Łodzi mieli okazję zetknąć się z nowymi dyscyplinami sportowymi, jak: koszykówka, siatkówka, boks. Osiągnięty poziom sportowy sprzyjał zdobywaniu tytułów mistrzów Polski: w siatkówce mężczyzn (w 1929 roku) i koszykówce mężczyzn (w 1948 roku). W późniejszych okresach oferty uczestnictwa w życiu sportowo-rekreacyjnym dostosowywano do indywidualnych zainteresowań ludności. W sezonie wakacyjnym działalność programowa YMCA koncentrowała się na akcji obozowej. We własnych obozowiskach wypoczywający uczestniczyli w zajęciach sportowych, kulturalnych i pracach ręcznych. Propagowanie aktywnych form spędzania czasu wolnego pod okiem wykwalifikowanej kadry i w dobrych warunkach lokalowych korzystnie wpływało na stan zdrowia mieszkańców Łodzi.

19

Sport masowy na Ziemi Gdańskiej w latach 1945–1989

63%

Polaniecka A., Jaroszewski J.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2020

|

tom 03

|

nr 1

20

Preferencje konsumentów produktów turystycznych wzbogaconych elementami kultury fizycznej - w świetle badań opinii krakowskich studentów

63%

Szczechowicz B.

Turystyka i Rekreacja. Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie

|

2009

|

tom 05

Ograniczanie wyników

Wiadomości uczniów na temat kultury fizycznej

Miejsce turystyki sportowej w kulturze fizycznej

Wklad prof. zw. dr. hab. Bohdana Kielczewskiego do nauk o kulturze fizycznej

Turystyka aktywna i specjalistyczna a przepisy o kulturze fizycznej

Ćwiczenia ruchowe jako składnik diety według Tomasza z Wrocławia (1297–1378)

Model nauczyciela akademickiego w kreowaniu postaw wobec uczestnictwa studentów w kulturze fizycznej

Perspektywy rozwoju turystyki zdrowotnej w rejonie sudeckim

Aktywność ruchowa uczniów Pomorza Zachodniego

Tenis stołowy w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej (Akademickie Mistrzostwa Świata)

[rec.] M. Łuczak, Szermierka w Koninie w XX i XXI wieku (1966–2016), Konin 2016, ss. 375

Rekreacja ruchowa jako czynnik zdrowia rodziny

Stalinizacja sportu w województwie łódzkim w latach 1949-1956

Ocena budowy ciala i rozwoju fizycznego uczniow ze szkoly zabrzanskiej o zroznicowanym programie wychowania fizycznego

Czy przejawy kultury fizycznej człowieka mozna uznać także za kryterium jego zdrowia? (Studium teoretyczne)

Wkład Powszechnej Organizacji „Służba Polsce” w rozwój kultury fizycznej na Pomorzu Zachodnim w latach 1948-1955

Aktywność ruchowa a wiadomości i sprawność fizyczna uczniów Zespołu Szkół Ekonomicznych nr 1 w Szczecinie

Postawy wobec kultury fizycznej studentów Uniwersytetu Szczecińskiego

Kultura fizyczna w programach Łódzkiego Oddziału Związku Młodzieży Chrześcijańskiej (YMCA) w latach 1920-2002

Sport masowy na Ziemi Gdańskiej w latach 1945–1989

Preferencje konsumentów produktów turystycznych wzbogaconych elementami kultury fizycznej - w świetle badań opinii krakowskich studentów