W związku z rozwojem przemysłu spożywczego, farmaceutycznego oraz chemii gospodarczej wzrasta zainteresowanie chemikaliami używanymi w czasie procesu produkcyjnego, które mogą potencjalnie stwarzać zagrożenie dla środowiska, w tym zdrowia ludzi. Do związków tych zalicza się m in. ftalany, bisfenol A oraz parabeny, stosowane jako składniki tworzyw sztucznych, konserwanty oraz środki ochrony roślin. Ze względu na ich właściwości lipofilne związki te łatwo przenikają i akumulują się w tkankach, ponadto mogą przedostawać się przez łożysko oraz do mleka matki, stanowiąc zagrożenie dla prawidłowego rozwoju potomstwa. Szkodliwość tych substancji wynika przede wszystkim z ich zdolności do modulowania aktywności hormonalnej organizmu, dlatego są one określane mianem związków endokrynnie czynnych (EDC - ang. Endocrine Disrupting Compounds). Najlepiej poznane efekty EDC są związane z modulacją aktywności endogennych hormonów płciowych i hormonów tarczycy, z czego wynika ich udział w etiologii chorób cywilizacyjnych, takich jak zaburzenia płodności, nowotwory hormonozależne, cukrzyca, otyłość. W ostatnim czasie zainteresowanie wzbudza także wpływ ekspozycji na te substancje na rozwój i funkcjonowanie układu nerwowego.