Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  klimatyczny bilans wodny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
This paper presents the analysis of the climatic water balance (KBW) in Góry Opawskie Landscpe Park, situated in the southern part of Poland. The research concerned Norway spruce forest stability disturbances against the rainfall conditions in the lower montane zone of the Jesioniki Massif. The data comes from weather measurements in years 1981−2018, which were collected at the three IMGW−PIB and one ČHMÚ meteorological stations. Detailed analysis concerned vegetation season from April to October. Multiannual average value of KBW index in whole vegetation period totalled to +220.5 mm (±175 mm). The lowest values were recorded in April (+20.3 mm on average), while the highest ones in July (+41.0 mm). The average ratio of the number of months with a positive climatic water balance to months with a negative balance equaled to 3.7. The probability of a month with a negative value of the climatic water balance is 20%. In the investigated period, months with negative values of climatic water balances occurred in almost 21% of the cases. In the analysed vegetation period the climatic water balance reached values below zero in years 1992, 1993, 2003, 2004 and 2015, which turned to be the lowest result (–129.7 mm, i.e. 159% below the climatic norm). Due to the high variability (σ2=2794.7 mm) of the climatic water balance and long−term periods with precipitation deficits in recent years, the phytoclimatic conditions do not promote the development of spruce forest vegetation in this area.
Zmienność opadów atmosferycznych, parowanie i wynikający z tych wielkości klimatyczny bilans wodny ma szczególnie w okresie wegetacji wpływ na wielkość plonowania i jakość płodów rolnych. Szczegółowe wartości tych elementów dotyczące konkretnych lat, miesięcy, a nawet w ujęciu dekadowym są niezbędne do wyznaczania terminów i norm nawodnień, najlepszego wykorzystania zasobów wodnych gleby, opracowań z zakresu hydroenergetyki oraz zaopatrzenia w wodę. Na podstawie zgromadzonego materiału dotyczącego opadów atmosferycznych, niedosytu wilgotności powietrza i średniej prędkości wiatru obliczono wartości klimatycznego bilansu wodnego. Do określenia wielkości parowania wykorzystano wzór Schmucka. Wartość klimatycznego bilansu wodnego określono jako różnicę pomiędzy opadami atmosferycznymi i obliczoną wielkością parowania. Badania przeprowadzono w układzie miesięcznym dla ciepłej pory roku (IV–IX) i 20-letniego okresu (1981–2000), analizując dane pomiarowe z 16 stacji meteorologicznych rozmieszczonych równomiernie na terenie Polski. Uzyskane wyniki przedstawiono w formie graficznej, ilustrując na mapach klimatyczny bilans wodny i jego składowe, opady atmosferyczne i wielkość parowania. Analiza klimatycznego bilansu wodnego w omawianym wieloleciu wykazuje, że najwyższy niedobór wody występował kolejno w sierpniu, lipcu i maju, najniższe wartości niedoboru wystąpiły we wrześniu, gdzie we wschodniej części kraju notowano wartości dodatnie. Skala niedoboru deficytu wodnego w tych miesiącach była bardzo zróżnicowana w poszczególnych rejonach kraju. Uzyskane wyniki dla całego okresu wegetacji wskazują na najwyższy deficyt w rejonie Niziny Wielkopolskiej, do – 269 mm, a najniższe w rejonie Pogórza Karpackiego, około – 20 mm. Przedstawione mapy rozkładu klimatycznego bilansu wodnego pozwalają na przestrzenną ocenę stosunków wodnych na terenie Polski.
7
72%
W literaturze światowej i polskiej znaleźć można wiele charakterystyk oraz wskaźników opisu suszy i innych mówiących o potrzebach wodnych. Ich zastosowanie zależy głównie od celu oraz dostępności danych. Przedstawiane są one w różnych skalach przestrzennych i czasowych, od skali regionalnej do globalnej. Często służą one do podejmowania decyzji w rolnictwie i gospodarce. Takie zastosowanie narzuca podejście metodyczne tzn. otrzymane wyniki powinny być porównywalne dla różnych obszarów. W związku z powyższym wskaźniki suszy najczęściej wyrażone są jako pojedyncza wartość odnoszona do wybranego obszaru, czy zlewni. Niektóre wskaźniki, najprostsze do określenia, mówią o różnicy sumy opadu z analizowanego przedziału czasowego i norm ustalonych ma podstawie materiału historycznego. Inne wykorzystują więcej informacji np. o temperaturze, pokrywie śnieżnej, zasilaniu wodami powierzchniowymi i podziemnymi itp. Mimo, że trudno ocenić, który wskaźnik jest najlepszy, dla każdego obszaru można znaleźć taki, który lepiej opisuje dane warunki przyrodnicze i klimatyczne. W pracy zamieszczono przegląd wskaźników opisu suszy szeroko stosowanych na świecie i w Polsce oraz przedstawiono wyniki zastosowania wybranych wskaźników dla obszaru zlewni Nysy Kłodzkiej.
Celem badań była analiza zmian wartości klimatycznego bilansu wodnego P–Eo (gdzie: P – opady atmosferyczne, Eo – ewapotranspiracja) w sezonie wegetacji ziemniaka w regionie północnego Mazowsza, w okresie 40 lat, z zaznaczeniem tendencji zmian bilansu w czasie oraz sklasyfikowanie lat pod względem niedoboru lub nadmiaru opadów. Przeciętny bilans wodny w sezonie wegetacyjnym ziemniaka (IV–IX) wynosił –50,4 mm. Największymi ujemnymi wartościami P–Eo wyróżniły się miesiące maj (–22,3 mm) oraz kwiecień (–21,2 mm). Najbardziej niekorzystne pod względem niedoborów wody (–280 do –200 mm) dla wegetacji ziemniaka były lata w kolejności malejącego niedoboru wody: 2003, 2002, 1988, 1983 i 2000, a pod względem nadmiaru (119 do 280 mm) lata: 2007, 2011, 1980, 2010, 1977 uszeregowane w kolejności wzrastającego nadmiaru. Ze względu na poziom opadów wyodrębniono 7 klas dla warunków wegetacji: bardzo suche, suche, umiarkowanie suche, normalne, umiarkowanie wilgotne, mokre i bardzo mokre. Analiza regresji P–Eo wykazała tendencję zmniejszania się niedoboru wody w latach 1973–2012, ale ryzyko wystąpienia roku bardzo suchego jest dwa razy większe (12,5%) niż bardzo mokrego (5%).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.