Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kaszka kukurydziana
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem niniejszej pracy było określenie wpływu wilgotności mieszanek kaszki kukurydzianej oraz dodatków wytłoków lnianych na wybrane parametry jakościowe otrzymanych ekstrudatów. Zastosowano dwa poziomy wilgotności mieszanek: 12% i 16% oraz trzy poziomy ilości dodawanych wytłoków lnianych: 5%, 10% i 15%. Proces ekstruzji prowadzono z wykorzystaniem jednoślimakowego ekstrudera typu TS-45 ZMCh (Metalchem, Gliwice). Otrzymane ekstrudaty charakteryzowano pod względem zmian: barwy (w systemie CIE L*a*b*), współczynnika ekspansji promieniowej, gęstości właściwej, wytrzymałości mechanicznej oraz zawartości błonnika pokarmowego, w tym frakcji rozpuszczalnej (SDF) i nierozpuszczalnej (IDF). W toku analiz stwierdzono, że wraz ze zwiększającym się dodatkiem wytłoków zmniejszał się współczynnik ekspansji, zwiększała się gęstość i twardość ekstrudatów. Zmianie ulegała również barwa ekstrudatów. Analizując wpływ wilgotności surowca, wykazano natomiast, że chrupki wytworzone z surowca o wilgotności 16% charakteryzują się mniejszym stopniem ekspansji oraz większą gęstością niż chrupki z surowca zawierającego 12% wody. Zmiany twardości determinowane były natomiast wielkością dodatku. W ocenie konsumenckiej wyższe noty uzyskały chrupki z surowca o wilgotności 16%, szczególnie przy wyższym dodatku wytłoków. Dodatek wytłoków lnianych już na poziomie 10% umożliwia wytworzenie na drodze ekstruzji przekąsek będących źródłem błonnika pokarmowego.
W pracy porównano zawartość włókna pokarmowego (w tym pentozanów) oraz związków biologicznie czynnych, tj. polifenoli i alkilorezorcynoli w otrębach żytnich, mące żytniej i kaszce kukurydzianej oraz wyrobach ekstrudowanych typu chrupki, sporządzonych z tych surowców. Wykazano większą zawartość składników prozdrowotnych w otrzymanych ekstrudatach w porównaniu z surowcami, a mianowicie 2-krotnie większą zawartość rozpuszczalnej frakcji włókna pokarmowego i pentozanów, 2–3-krotnie mniejszą zawartość alkilorezorcynoli oraz istotnie większą: aktywność przeciwutleniającą i zawartość polifenoli.
The aim of the work was to determine the mashing efficiency during obtaining of malt extracts in brewing industry. The materials used in this study were malting worts, obtained as a result of mashing of the mixture of malt with maize (com) grits or fine grits (10-80% of charge) and 5% addition of black malt. Unmalted raw material was or wasn't gelatinized. Mashing was differently carried out: without additives or with enzymatic preparation Ultraflo L addition. The colour ability of extracts from special malts were determined and described in the previous article 161. The materials used in the second study were malting worts, obtained as a result of mashing of the mixture of malt with maize grits or fine grits (40-80% of charge). Gelatinization of unmalted raw material was differently carried out: without additives or with enzymatic preparation Termamyl SC addition, whereas mashing - without additives or with preparation of Ceremix 6X MC or Ceremix Plus MC. In both studies was calculated mashing efficiency as a function of the volume and extract content in obtained worts. Mashing efficiency at /east at the level of all malt was achieved through mashing of the mixture of Pilsner type malt with 5% addition of black malt and with up to 50% addition of maize grits or up to 40% of fine grits in the presence of Ultraflo L preparation. The greatest efficiency of mashing of the mixture of Pilsner type malt with 40-80% addition of milled maize products was achieved through the addition of maize grits and fine grits gelatinized in the presence of Termamyl SC or mashing of the mixture in the presence of Ceremix preparation.
Materiał doświadczalny stanowiły piwa wyprodukowane z brzeczek laboratoryjnych, otrzymanych ze słodu jęczmiennego typu pilzneńskiego, z 40% udziałem grysu kukurydzianego o granulacji 500–1250 μm oraz kaszek o granulacji 250–500 μm lub 250–750 μm. Punktem odniesienia było piwo wytworzone ze słodu jęczmiennego bez surowców niesłodowanych. Grys i kaszki kleikowano z 10% dodatkiem słodu w temp. 90°C przez 10 min. Brzeczki wytwarzano metodą kongresową. W trakcie chmielenia brzeczek, trwającego 70 min, zastosowano chmiel aromatyczny w postaci granulatu zawierającego 10% alfa-kwasów. Granulat (typ 90) dozowano w dwóch dawkach zapewniających zawartość alfa-kwasów na poziomie 25 mg/l piwa. Po chmieleniu przeprowadzono korektę zawartości ekstraktu brzeczki nastawnej do poziomu 12% (m/m). Użyto drożdży fermentacji dolnej (pobranych z Browaru Piastowskiego), stosując dawkę inokulum, zapewniającą stężenie komórek rzędu 30 x 106 aktywnych komórek/1ml brzeczki. Fermentacja główna, w temp. 8–9°C, trwała 10 dni. Podczas fermentacji określano zmiany zawartości ekstraktu. Kontrolowano także pH. Leżakowanie piwa w butelkach w temp. 5–6°C trwało 4 tygodnie. W piwach oznaczono: zawartość etanolu i odfermentowanie rzeczywiste. Oznaczono także: barwę, pH, pienistość oraz zawartość azotu alfa-aminowego. Piwa poddano ocenie sensorycznej metodą „Ranking Test”. Stwierdzono, że przebieg fermentacji głównej nie był zmieniony przez zastąpienie części słodu produktami przemiału ziarna kukurydzy. W odniesieniu do piwa otrzymanego bez surowców niesłodowanych, piwa wyprodukowane z użyciem produktów przemiału kukurydzy w ilości 40% charakteryzowały się słabszą pienistością i mniejszym pH. Piwa otrzymane z 40% dodatkiem grysu lub kaszek postrzegane były przez oceniających za mniej atrakcyjne niż piwo wyprodukowane ze słodu jęczmiennego bez surowców niesłodowanych.
W pracy podjęto próbę określenia wpływu częściowej substytucji słodu przetworami kukurydzianymi oraz sposobu ich kleikowania na zawartość produktów hydrolizy białek w brzeczkach laboratoryjnych. Materiałem doświadczalnym był słód jęczmienny typu pilzneńskiego oraz przetwory kukurydziane o różnym stopniu rozdrobnienia: grys o granulacji 500-1250 µm, kaszki o granulacji 250-500 µm i 250-750 µm. Surowiec niesłodowany w dawkach 10, 20, 30 i 40% poddano kleikowaniu, łącząc go z wodą w stosunku 1:5 i utrzymując temp. 90°C przez 10 min. Zastosowano trzy warianty kleikowania: bez dodatku enzymów, z 5 i 10% dodatkiem słodu. Po wstępnej obróbce surowca niesłodowanego przeprowadzono zacieranie kongresowe, a następnie w uzyskanych brzeczkach laboratoryjnych oznaczono azot α-aminowy metodą ninhydrynową i zawartość azotu ogółem metodą Kjeldahla. Obliczono też liczbę Kolbacha. Próbą stanowiącą obiekt porównawczy była brzeczka wytworzona bez dodatków niesłodowanych. Stwierdzono, że w miarę zwiększającego się procentowego udziału kukurydzy, niezależnie od stopnia rozdrobnienia oraz sposobu kleikowania, zawartość wolnych aminokwasów oraz azotu ogółem w otrzymanych brzeczkach wykazywała tendencję malejącą. Przy przekroczeniu dawki 20% surowca niesłodowanego zaobserwowano zmniejszenie zawartości azotu a-aminowego poniżej niezbędnej dla prawidłowego rozwoju drożdży wartości 140-150 mg/l.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.