Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  jeziora dystroficzne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania paleoekologiczne jezior humusowych (dystroficznych), wzbogacone analizami współczesnej roślinności i parametrów chemicznych wody jeziornej, prowadzono na terenie Wigierskiego Parku Narodowego. Stwierdzono niejednolitość tych tzw. sucharów wigierskich pod względem trofii. Obok typowych jezior humusowych rozpoznano jeziora eutroficzno-humusowe. Ponadto zbiorniki ewoluowały, przez co niekiedy nawet kilkakrotnie w toku ich rozwoju następowały wahania trofii. Jak wykazały dalsze badania, zmiany statusu troficznego mogły być na tyle silne, że jeziora, obecnie dysharmonijne, należały w przeszłości do ciągu harmonijnego jezior. Zanim więc nabrały cech typowych dla humotrofii, przeszły przez fazy mezotrofii i eutrofii, co stanowi całkowicie nowe spojrzenie na problematykę kształtowania się trofii w jeziorach humusowych.
Naturalne dystroficzne zbiorniki wodne (kod siedliska 3160) to specyficzne siedliska. W Polsce najczęściej występują w obszarze kontynentalnym, a jedynie dwa zbiorniki wodne zaklasyfikowano do tego typu siedliska w obszarze alpejskim: Stawek Pucołowski w Gorcach i Niżni Staw Toporowy w Rowie Podtatrzańskim. W artykule opisano stan obu dystroficznych zbiorników wodnych w oparciu o wyniki monitoringu prowadzonego na potrzeby programu Natura 2000 w 2011 roku. Szczególną uwagę zwrócono na małe organizmy (glony i zwierzęta planktonowe) stanowiące podstawę każdego ekosystemu wodnego. Liczna obecność gatunku glonu Cystodinium cornifax stwierdzonego ponad 100 lat temu i reliktowego gatunku wioślarki Daphnia lacustris (a także inne parametry biotyczne i abiotyczne) świadczą o dobrym i właściwym stanie Niżniego Stawu Toporowego. Natomiast Stawek Pucołowski z powodu silnego zarośnięcia nie może być już kwalifikowany jako jezioro
Na podstawie badań własnych przeprowadzonych w latach 2000-2007 na terenie Lasów Pilskich (RDLP Piła) i danych literaturowych przedyskutowano problemy identyfikacji siedlisk Natura 2000 – zbiorników ramienicowych (3140) i dystroficznych (3160). Zwrócono uwagę na szeroki aspekt występowania ramienic oraz kryterium florystyczne, będące podstawą identyfikacji siedlisk 3140. W przypadku zbiorników dystroficznych (3160) stwierdzono, że podstawą identyfikacji winno być kryterium hydrochemiczne i stwierdzenie zachodzenia procesu dystrofizacji, jako warunku ich funkcjonowania. Kryterium florystyczne w dla identyfikacji zbiorników dystroficznych powinno mieć charakter jedynie wstępnej diagnozy. Na przykładach z Lasów Pilskich zaprezentowano klasyczne postaci omawianych siedlisk oraz trudniejsze do identyfikacji, podlegające alloiotrofizacji, jeziora ramienicowe otoczone torfowiskami mszarnymi. Zwrócono uwagę na rzadki przykład jeziora źródliskowego z przylegającymi mszarami. Podkreślono, że omawiane siedliska są ostojami cennych roślin Natura 2000 (jak Aldrovanda vesiculosa, Elisma natans, Liparis loeselii i Najas flexilis) oraz innych rzadkich w Polsce i regionie Lasów Pilskich.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.