Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  jelen szlachetny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem przeprowadzonych badań było porównanie jakości mięsa byków jeleni szlachetnych (Cervus elaphus L.) pozyskanych przez myśliwych na terenie Węgier (10 szt.) i północno-wschodniej Polski (10 szt.). Badaniami objęto zwierzęta w wieku od 3 do 5 lat, odstrzelone w tym samym sezonie łowieckim. Z tusz wykrojono cztery zasadnicze części: comber, przodek, łopatkę i udziec. Mięso z każdego elementu rozdrobniono i po wymieszaniu pobrano z niego próbkę średnią dla danego elementu (ok. 300 g). Wykonano oznaczenia składu chemicznego oraz właściwości fizykochemicznych mięsa. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że mięso jeleni z łowisk polskich charakteryzowało się większą (p ≤ 0,05) zawartością suchej masy, tłuszczu i składników mineralnych oznaczonych w postaci popiołu. Ponadto, jego barwa była ciemniejsza (p ≤ 0,01) oraz odznaczała się mniejszym (p ≤ 0,01) udziałem barwy żółtej (b*) i czerwonej (a*), a w konsekwencji również mniejszym (p ≤ 0,01) nasyceniem (C*). Z kolei mięso byków jeleni z Węgier charakteryzowało się wyższą (p ≤ 0,01) średnią wartością pH. Po przeanalizowaniu jakości mięsa czterech podstawowych elementów tuszy jeleni stwierdzono, że największą zawartością suchej masy charakteryzowało się mięso z combra, a najmniejszą – z łopatki i karkówki (różnice potwierdzone statystycznie). Najniższy procentowy udział białka ogólnego stwierdzono w mięsie z łopatki i był on istotnie mniejszy od stwierdzonego w mięsie z combra (p ≤ 0,01) i udźca (p ≤ 0,05). Mięso z combra i udźca charakteryzowało się niższymi (p ≤0,01) średnimi wartościami pH, a także większą (różnice potwierdzone statystycznie) wodochłonnością i mniejszym (p ≤ 0,01) wyciekiem termicznym w porównaniu z mięsem z karkówki i łopatki. Najciemniejszą barwą (p ≤ 0,01) odznaczało się mięso z combra, natomiast najjaśniejszą (p ≤ 0,01) mięso z karkówki oraz łopatki. Zdecydowanie największym (p ≤ 0,01) nasyceniem barwy (C*) charakteryzowało się mięso z karkówki, natomiast najmniejsze wartości parametru C* stwierdzono w mięsie z combra i udźca, co było konsekwencją różnic w udziale składowej czerwonej i żółtej w barwie badanego mięsa.
W serii artykułów poświęconych historii gospodarczej Rzeczypospolitej Obojga Narodów autorka zajmuje się opisem pożytków pochodzących od zwierząt łownych, wykorzystywanych w gospodarstwie domowym do sporządzania leków i kosmetyków, a także przedstawia ich zastosowanie gospodarcze. Źródłem są staropolskie poradniki medyczne, zielniki i inne oryginalne dzieła historyczne, które zawierają wzmianki o zwierzętach i ich wykorzystaniu w Polsce od XVI do końca XVIII wieku.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.