W doświadczeniu wykonanym na 130 świniach (podzielonych na 6 grup) stosowano w czasie tuczu (od 27 do 105 kg) mieszanki złożone z jęczmienia i żyta, zawierające zróżnicowane ilości bobiku i poekstrakcyjnej śruty rzepakowej "OO", jako zamienniki poekstrakcyjnej śruty sojowej. U tuczników w okresie wzrostu od 27 do 65 kg, żywionych mieszankami zawierającymi 15 lub 20% bobiku i 19 lub 16% poekstrakcyjnej śruty rzepakowej, stwierdzono mniejsze spożycie paszy i istotnie mniejsze przyrosty dobowe. W drugim okresie tuczu (65-105 kg), tuczniki żywione mieszankami zawierającymi nawet do 29% bobiku uzyskały przyrosty zbliżone do grupy kontrolnej. Stwierdzono, że w mieszankach przeznaczonych na pierwszy okres tuczu nie należy stosować równocześnie żyta oraz znacznych ilości bobiku i poekstrakcyjnej śruty rzepakowej.
W żywieniu tuczników porównywano efektywność stosowania 3 mieszanek pełnoporcjowych z udziałem różnych komponentów rzepakowych. Badane diety nie zawierały komponentów pochodzenia zwierzęcego. Tucz eksperymentalny przeprowadzono w chlewni doświadczalnej. Doświadczeniem objęto łącznie 36 warchlaków mieszańcowych (polska biała zwisłoucha x wielka biała polska). Utworzono 3 grupy doświadczalne, po 12 osobników w każdej (6 wieprzków i 6 loszek). Zwierzęta utrzymywane były w kojcach ściołowych, po 2 sztuki (wieprzek i loszka) w kojcu. Tuczniki żywiono sposobem dawkowanym. Tucz kończono przy masie ciała 100-102 kg. We wszystkich grupach uzyskano bardzo dobre rezultaty tuczu. Zróżnicowane żywienie, w końcowym efekcie nie wpłynęło istotnie zarówno na wyniki tuczne i rzeźne, jak i masę tarczyc, wątrób oraz nerek badanych tuczników. Badane mieszanki okazały się w pełni przydatne w żywieniu tuczników.
Celem badań było określenie różnic w wartości rzeźnej buhajków i jałówek w zależności od poziomu żywienia. Materiał stanowiło 78 buhajków i 87 jałówek mieszańców Fl po krowach cb i buhajach ras mięsnych. Ubijane w wieku 540 dni mieszańce różniły się istotnie masą ciała. Tusze buhajków znacznie przewyższały wartością cech rzeźnych tusze jałówek. Zwierzęta opasane mieszanką SOMB z dodatkiem siana, w porównaniu z opasanymi paszami gospodarskimi, charakteryzowały się istotnie wyższymi wartościami wydajności rzeźnej, otłuszczeniem i powierzchnią przekroju mld. Tusze mieszańców opasanych półintensywnie zawierały w wyrębach podstawowych istotnie więcej (o 2.11%) mięśni i mniej (o 2.65%) tłuszczu niż tusze z opasu intensywnego. Stwierdzono istotne współdziałanie płci i poziomu żywienia z masą ciała przed ubojem, długością tuszy oraz masą 5 podstawowych wyrębów.
W doświadczeniu na 600 tucznikach transportowanych do zakładów mięsnych z odległości ok. 50 lub 100 km wydzielono w magazynie żywca trzy grupy tuczników, które różnie pojono. Tuczniki z grupy pierwszej pojono roztworem melasy, z grupy drugiej - wodą, a trzeciej grupy nie pojono. Zwierzęta poddano ubojowi i określono jakość tuszy i mięsa. Badania wykazały, że pojenie tuczników roztworem melasy lub wodą podczas 20-godzinnego przetrzymywania przed ubojem spowodowało zmniejszenie ubytków masy tuczników o ok. 1% w stosunku do zwierząt niepojonych. Stwierdzono także tendencję do obniżenia wskaźnika wydajności rzeźnej w grupie zwierząt niepojonych, co świadczy o ubytkach masy tusz u tych zwierząt. Porównując tuczniki transportowe z różnej odległości można stwierdzić, że przy transporcie z dalszej odległości wykazują one większe ubytki masy w czasie przetrzymywania w magazynie żywca oraz mięso charakteryzuje się niższą zawartością suchej masy i gorszą wodochłonnością.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.