The article covers French aspects of the Cinchona Tree. Mention is made of Louis XIV’s role in introducing medicines with the bark of the Cinchona Tree. The article discusses the description of the Cinchona Tree by the French scientific expedition by Charles-Marie de La Condamine (1701–1744) and Joseph de Jussieu (1704–1779). It mentions the discovery and isolation of quinine by Pierre-Joseph Pelletier (1788–1842) and Joseph Caventou (1795–1877). It also covers French efforts to acclimatise the Cinchona Tree in the colonies.
Muflony Ovis aries naturalnie występują w Azji, gdzie obecnie uznane są za narażone na wymarcie. Muflon jest przodkiem owcy domowej. Udomowione muflony sprowadzono 6000 lat p.n.e. na wyspy śródziemnomorskie, gdzie uciekły z hodowli i zdziczały lub były celowo wsiedlone. Wykształciły się dwie odmiany: cypryjska i europejska, klasyfikowane obecnie jako rasy owcy domowej. W obecnych granicach Polski sprowadzono muflony europejskie na początku XX wieku, by wzbogacić ofertę zwierząt łownych. Obecnie wiadomo, że muflon jest gatunkiem nieprzystosowanym do naszego klimatu - bez pomocy człowieka zimą głoduje, ulega degeneracji genetycznej i negatywnie wpływa na cenne, rodzime siedliska. Przyczynia się do ubożenia runa, zaniku wyspecjalizowanych gatunków leśnych i naskalnych, osłabienia naturalnego odnowienia lasu i uruchomienia procesów erozji stokowej. W polskich Sudetach obserwowano niszczenie i zanik siedlisk naskalnych chronionych w ramach sieci Natura 2000 (kody siedlisk: 6110, 8150, 8160, 8220, 8230) oraz dewastację specyficznej ciepłolubnej postaci lasu lipowo-klonowego (9180, siedlisko priorytetowe Natura 2000). Ustawa o prawie łowieckim (1995), mająca na celu m.in. zachowanie populacji zwierząt łownych, jest w kilku kwestiach sprzeczna z ustawą o ochronie przyrody (2004, 2008) i Dyrektywą Siedliskową UE (1992), zakazujących introdukcji gatunków obcych do naturalnych siedlisk, zwłaszcza tzw. taksonów szkodliwych.