Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  initial material
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Materialy wyjsciowe dla hodowli ziemniaka

100%
Ziemniak Polski
|
2004
|
tom 14
|
nr 3
5-7
In 1996 at the Plant Breeding and Acclimatization Institute, Research Division Młochów breeding of improved parental lines started in order to accelerate the development of potato cultivars suitable for processing. Parental lines were derived from specific hybridizations between West-European or North-American cultivars with a high processing quality and our own genotypes with an increased dry matter content, light colour of fried product and multiply virus resistance (PVX, PVY, PVM, PLRV). Among eleven parental lines that were supplied to Polish breeders in 1999-2005, nine are „cold chipping” type with a light colour of fried product after a cold storage at 4-5ºC. A high potential advance of the released parental lines by selection for chip colour was expressed by the estimates of: genetic variance (δ²g), heritability (h²), progressin chip colour (R) and the presence of positive effects of general combining ability in pilot progenies. The valuable feature of the released parental lines in comparison with the leading foreign cultivars used in processing industry in Poland is their higher resistance to a common and necrotic strain of PVY.
Przeprowadzono przedsiewną stymulację nasion życicy trwałej w polu elektrycznych wyładowań koronowych (EPWK). Określono jej wpływ na wydajność paszową i produktywność nasion stymulowanego materiału. Ustalono, że taka obróbka może służyć jako fizyczny mutagen w procesie hodowli traw wieloletnich. Przeprowadzono badanie zmutowanych form dwóch odmian życicy trwałej w drugim pokoleniu. Otrzymane rezultaty dają podstawę, by twierdzić, że przedsiewna obróbka nasion życicy trwałej w polu elektrycznych wyładowań koronowych jest efektywna w nasiennictwie jako środek podwyższania wartości siewnych nasion już w drugim pokoleniu. Może także służyć jako perspektywiczna metoda hodowlana przy pozyskiwaniu materiału wyjściowego w celu wyprodukowania nowych intensywnych odmian danego gatunku. Udowodniono, że optymalnym reżimem stymulacji elektrycznej nasion dla materiału selekcyjnego życicy trwałej jest natężenie pola elektrycznego Е = 3,3 kW.cm-1, ekspozycja te = 30 s i czas leżakowania tl = 5 dni. To umożliwia rozszerzenie spektrów i częstotliwości indukowanej zmienności mutacyjnej w następnych pokoleniach według cech użytkowych w sensie gospodarczym i podwyższanie efektywności doboru form cennych w sensie hodowlanym. Na podstawie rezultatów badań ustalono, że natężenie pola elektrycznego, ekspozycja i czas leżakowania nasion we wszystkich wariantach przyczyni się do wzrostu heterogenności populacji polowych w następnych pokoleniach.
W pracy scharakteryzowano zawartość alkaloidów w nasionach gatunków uprawnych łubinu: białego, żółtego i wąskolistnego. Nasiona pochodziły z materiałów kolekcyjnych. Alkaloidy oznaczono za pomocą kapilarnej chromatografii gazowej. Gatunki uprawne łubinu różnią się pomiędzy sobą ogólną zawartością alkaloidów. Najwyższą zawartość tych związków zaobserwowano u odmian łubinu białego, natomiast najniższą u odmian łubinu wąskolistnego. Każdy gatunek posiada charakterystyczne alkaloidy główne. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż w obrębie gatunku udział poszczególnych alkaloidów jest zmienny. Niektóre odmiany wykazywały brak alkaloidów głównych, natomiast stwierdzono stosunkowo dużą zawartość niektórych alkaloidów podrzędnych. Dlatego, oprócz ogólnej zawartości alkaloidów, bardzo ważne jest uwzględnienie ich składu jakościowego.
The set consisting of 42 forms of Triticum tauschii (syn. Aegilops squarrosa) Coss. gathered in the National Small Grains Collection (USA) and 4 forms from the collection of the Institute of Plant Genetics PAS was investigated in terms of resistance to powdery mildew (Erysiphe graminis f. sp. tritici) under the artificial inoculation conditions. Out of all studied forms, 21 collection forms (45.6%) expressed resistance at the seedling stage and at the stage of vegetative development, but only in 12 forms (26%) resistance was expressed at the fully developed stage. Resistant forms formed clusters in terms of their origin from specific geographical regions. Under the infection promoting conditions, hexaploid wheat cultivars Igna, Omega and Tercja were already distinctly infected at the early development stages and were strongly infected at the fully developed stage. Two completely resistant forms of T. tauschii Coss. (151 PI, 152 PI) were crossed with a susceptible wheat cultivar Igna to introduce genetic material directly from genome Dt carrying resistance genes (omitting the generation of a synthetic hexaploid). The previously described crossing efficiency using T. tauschii Coss. as a maternal form was confirmed. Embryos from the non-endospermic hybrid cary-opses were cultured in vitro. The character limiting the potential of generating F₁ plants was high susceptibility of embryos to callus formation even at their considerably advanced developmental stages. Out of the produced F₁ plants as a result of the colchicine treatment allooctoploid genotypes were generated with the ABBDDDtDt genome, which may be used as bridging forms for the introgression of resistance genes into selected wheat cultivars.
Choroba zbóż wywołana przez kompleks wirusów BaYMV/BaMMV rozpowszechniona w Europie Zachodniej, ma również duże znaczenie w Polsce. Obecnie zmapowanych jest 17 genów odporności na kompleks tych wirusów. Uwzględniając rozmieszczenie genów odporności w genomie jęczmienia możliwa jest celowa kumulacja tych genów w nowych odmianach. Celem badań było określenie zmienności allelicznej w loci Hv-eIF4E i Rym11 w materiałach hodowlanych i odmianach jęczmienia ozimego. W wyniku testowania 748 genotypów wykorzystywanych przez polskie firmy hodowli jęczmienia ozimego stwierdzono, że ważny gospodarczo gen rym5 nie jest wykorzystywany w hodowli głównie z uwagi na ograniczenia jego występowania w materiałach wyjściowych, natomiast gen rym4 występuje w formie homozygotycznej w 36% badanych genotypów. Częstotliwość występowania genotypów o układzie alleli zgodnym z linią referencyjną ‘Russia’ (rym11) wynosi 16%. Układ alleli wskazujący na występowanie genu rym11 występował u odmian Bartosz, Carola, Rosita oraz w linii L02611/1. Równoczesne wprowadzenie do odmian efektywnych kombinacji genów odporności, a w szczególności nagromadzenie wybranych alleli rym4/rym5 i ryml/rym11 może zapewnić długoterminową ochronę przeciwko dynamicznie zmieniającej się populacji wirusów.
Choroby wirusowe mogą się przyczyniać do istotnego spadku plonu w wybranych latach. W celu oceny obecnego stanu zaawansowania hodowli odpornościowej na wirusy w kraju, określono występowanie genu Sbm1 tolerancji na wirusa odglebowej mozaiki zbóż (SBCMV, soil-borne cereal mosaic virus) oraz genu Bdv2 tolerancji na wirusa żółtej karłowatości jęczmienia (BYDV, barley yellow dwarf virus) w 168 liniach pszenicy ozimej oraz w 21 odmianach pszenicy ozimej. O obecności genu wnioskowano na podstawie analiz markerem Xgwm469. Obecność genu Sbm1 stwierdzono w 4 odmianach pszenicy zwyczajnej (Alcazar, Meteor, Ostka Strzelecka i Nateja) oraz w 13 liniach hodowlanych. Odmiany wrażliwe na SBCMV mają w locus Xgwm469-5D allel „null”. W jednej z linii hodowlanych stwierdzono występowanie allela o wielkości 156 pz o nieznanym efekcie fenotypowym. Genotypy pszenicy scharakteryzowano z wykorzystaniem dostępnych markerów DNA dla genu Bdv2 odporności na wirusa żółtej karłowatości jęczmienia. Do identyfikacji genu Bdv2 pochodzącego od A. intermedium wykorzystano markery Bdv2, SC-gp1 i SCD04. Dla markera SC-gp1 uzyskano produkty amplifikacji, które mogą świadczyć o obecności genu, jednak wyniki te nie zostały potwierdzone drugim markerem (Bdv2). Trzeci z testowanych markerów genu Bdv2 (SCD04) dawał niespecyficzne produkty reakcji przy zastosowanej metodyce.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.