Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  immunological index
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki badań obejmujących identyfikację polimorficznych wariantów kwaśnej fosfatazy (FK) leukocytów krwi u bydła, opracowano model ich dziedziczenia oraz określono stopień zróżnicowania populacji bydla neb pod względem występujących form polimorficznych kwaśnej fosfatazy. Podjęto także próbę ustalenia zależności między polimorfizmem i aktywnością FK oraz wybranymi wskaźnikami sprawności biologicznej organizmu. Stwierdzono, że polimorfizm kwaśnej fosfatazy leukocytów krwi przejawia się występowaniem sześciu wariantów fenotypowych. Dwa z nich są uwarunkowane parą alleli autosomalnych, pozostałe nie wykazują genetycznego uwarunkowania. Strukturę genetyczną układu kwaśnej fosfatazy charakteryzuje duże zróżnicowanie. U zwierząt dorosłych frekwencja genu dominującego jest wyższa niż u cieląt, a u buhajów hodowlanych wyższa niż u krów. Aktywność kwaśnej fosfatazy zarejestrowano w granulocytach i w limfocytach, natomiast nie stwierdzono jej w monocytach. Aktywność w leukocytach jest związana z polimorfizmem kwaśnej fosfatazy. Jest ona istotnie niższa u homozygot recesywnych. Aktywność enzymu wykazuje ponadto związek ze zróżnicowaniem morfologicznym układu białokrwinkowego i aktywnością metaboliczną granulocytów.
Badania przeprowadzono na 180 szczurach szczepu Wistar/Hannower w trzech oddziel­nych doświadczeniach E, E+C i C. W każdym z doświadczeń zwierzęta dzielono na sześć grup w zależności od dodatku witaminy E i С w paszy oraz sposobu ekspozycji. Zwierzęta z grup kontrolnych oraz grup II żywiono paszą standardową dla gryzoni „Murigran", natomiast z grup III-VI w zależności od doświadczenia paszą wzbogaconą witaminą E, E+C lub C. Zwierzęta doświadczalne z grup II-VI eksponowano na 1.0±0.4 mg 03/ m3 powietrza przez okres 5 tygodni, 8 godzin dziennie. Przeanalizowano wpływ ozonu na indeks transformacji blastycznej limfocytów i aktywność metaboliczną granulocytów obojętnochłonnych oraz zmiany makroskowe w płucach. Badania wykazały istotny statystycznie wzrost aktywności neutrofili u ozo­nowanych szczurów żywionych paszą standardową w stosunku do grupy kontrolnej. Dodatek witaminy E do paszy podtrzymywał zwiększoną aktywność neutrofili bez względu na wielkość stosowanej dawki tej witaminy. Natomiast uzupełnienie paszy niskimi dawkami witaminy С oraz witaminy E i С łącznie powodowała dalszy wzrost aktywności metabolicznej granulocytów obojętnochłonnych, który ulegał obniżeniu po zastosowaniu najwyższych dawek tych witamin. We wszystkich doświadczeniach w grupach ozonowanych szczurów żywionych paszą standardo­wą stwierdzono obniżenie wartości indeksu transformacji blastycznej limfocytów. Łączne bądź oddzielne wzbogacanie paszy niskimi dawkami witaminy E i С wywierało korzystny wpływ na wartość indeksu transformacji blastycznej w przeciwieństwie do zaobserwowanych negatyw­nych skutków stosowania wysokich dawek witaminy E oraz witaminy E + C. Na podstawie przeprowadzonych badań można sądzić, że stosowanie naturalnych antyutleniaczy w paszy w dawkach wyższych niż zalecane jest korzystne w warunkach narażenia szczurów na ozon.
Badania przeprowadzono na 180 szczurach szczepu Wistar/Hannower w trzech oddziel­nych doświadczeniach E, E+C i C. W każdym z doświadczeń zwierzęta dzielono na sześć grup w zależności od sposobu ekspozycji i dodatku witaminy E i С w paszy standardowej. Zwierzęta z grup kontrolnych oraz grup II żywiono paszą standardową dla gryzoni „Murigran", natomiast z grup III-VI, w zależności od doświadczenia, paszą wzbogaconą witaminą E, E+C lub C. Zwierzęta z grup II - VI eksponowano na 1.0 ± 0.4 mg O3/ m3 powietrza przez okres 5 tygodni, 8 godz. dziennie. Po zakończeniu doświadczeń w osoczu krwi oznaczono poziom fluorescencji frakcji lipidowej i wodnej produktów peroksydacji lipidów, poziom dialdehydu malonowego i witaminy С oraz określono zawartość białka całkowitego. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wykazano celowość żywienia szczurów paszą wzbogacaną witaminą E i С w warunkach narażenia ich na wielokrotnie powtarzane ekspozycje na powietrze o zwiększonej koncentracji ozonu.
Badania przeprowadzono na 180 szczurach szczepu Wistar/Hannower w trzech oddziel­nych doświadczeniach E, E+C i C. W każdym z doświadczeń zwierzęta dzielono na sześć grup w zależności od sposobu ekspozycji i dodatku witaminy E i С w paszy standardowej. Zwierzęta z grup kontrolnych oraz grup II żywiono paszą standardową dla gryzoni „Murigran", natomiast z grup III-VI w zależności od doświadczenia paszą wzbogaconą witaminą E, E+C lub C. Zwierzęta z grup II-VI eksponowano na 1.0±0.4 mg 03/ m3 powietrza przez okres 5 tygodni, 8 godz. dziennie. Po zakończeniu doświadczeń pobierano od szczurów płuca, wykonywano homogenat tkanki płucnej oraz otrzymywano z niego supernatant. W tkance płucnej metodą chromatografii gazowej oznaczono procentowy udział frakcji jedno i wielonienasyconych kwa­sów tłuszczowych, w homogenacie tkanki płucnej oznaczono poziom fluorescencji frakcji lipidowej i wodnej produktów peroksydacji lipidów, poziom dialdehydu małonowego i witaminy С metodą spektrofotometryczną, natomiast w supernatancie homogenatu określono zawartość białka całkowitego. Wyniki poddano analizie statystycznej. Stwierdzono niekorzystny wpływ ozonu na płuca zwierząt przejawiający się nasileniem procesów peroksydacji lipidów. Wykaza­no celowość żywienia szczurów paszą wzbogacaną witaminą E i С w warunkach narażenia ich na wielokrotnie powtarzane ekspozycje na powietrze o zwiększonej koncentracji ozonu.
Badania przeprowadzono na 180 szczurach szczepu Wistar/Hannower w trzech oddziel­nych doświadczeniach E, E+C i C. W każdym z doświadczeń zwierzęta dzielono na sześć grup w zależności od sposobu ekspozycji i dodatku witaminy E i С w paszy standardowej. Zwierzęta z grup kontrolnych oraz grup II żywiono paszą standardową dla gryzoni „Murigran", natomiast z grup III - VI w zależności od doświadczenia paszą wzbogaconą witaminą E, E+C lub C. Zwierzęta z grup II-VI eksponowano na 1.0±0.4 mg 03/ m3 powietrza przez okres 5 tygodni, 8 godz. dziennie. Po zakończeniu doświadczeń pobierano od szczurów krew i oznaczano podsta­wowe wskaźniki hematologiczne, aktywność G-6-PD oraz poziom białka, grup tiolowych i α-tokoferolu w czerwonych krwinkach. Wyniki poddano analizie statystycznej. Stwierdzono niekorzystny wpływ ozonu na układ czerwonokrwinkowy. Wykazano celowość żywienia szczu­rów paszą wzbogaconą witaminą E i С w warunkach narażenia ich na wielokrotnie powtarzane ekspozycje na powietrze o zwiększonej koncentracji ozonu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.