Badania nad wpływem składu granulometrycznego, zawartości substancji organicznej oraz gęstości gleb na retencję wodną gleb przeprowadzono w latach 1999-2002 na próbkach glebowych o nienaruszonej strukturze pochodzących z warstwy ornej (0-25 cm) dla 16 gleb mineralnych. Stwierdzono, że wyższa zawartość frakcji iłu koloidalnego oraz substancji organicznej w badanych glebach istotnie zwiększała zawartość wody dla wartości odpowiadającej polowej pojemności wodnej (PPW). Wpływ zawartości substancji organicznej był tu 10-krotnie większy od zawartości iłu koloidalnego. W glebach o większych zawartościach iłu koloidalnego oraz substancji organicznej stwierdzono wyższe zawartości wody odpowiadającej punktowi trwałego więdnięcia roślin (PTWR). Przeprowadzone badania wykazały bardzo wysoce istotną statystycznie zależność pomiędzy zawartością iłu koloidalnego, gęstością objętościową a ilością wody dostępnej dla roślin (WD) oraz istotny związek pomiędzy zawartością substancji organicznej a wartością WD. Wyższa zawartość iłu koloidalnego i substancji organicznej w glebach zwiększała zawartość wody przy potencjale wodnym -lOOhPa (odpowiadającym polowej pojemności wodnej PPW) i przy -15000 hPa (odpowiadającej punktowi trwałego więdnięcia roślin PTWR). Uzyskane funkcje pedotransferu danych dla wody dostępnej dla roślin (WD), polowej pojemności wodnej (PPW) i punktu trwałego więdnięcia (PTWR) mogą być zastosowane do szacowania retencji wodnej gleb na podstawie ich składu granulometrycznego, zawartości substancji organicznej i gęstości objętościowej.