Zgodnie z wymogami Ramowej Dyrektywy Wodnej Unii Europejskiej (RDW) najważniejszym działaniem gospodarki wodnej jest przeciwdziałanie zanieczyszczeniu wód i osiągnięcie dobrego stanu wszystkich wód do końca roku 2015. Dla określenia stanu ekologicznego wód należy ustalić warunki referencyjne dla wyznaczonych 26 typów cieków oraz współczynnik jakości ekologicznej EQR. Aby taka ocena została prawidłowo przeprowadzona, należy uwzględnić dane o jak najmniejszej ingerencji człowieka w ekosystemy cieków. Przy określaniu warunków referencyjnych ważne jest zatem, aby wykorzystać dane historyczne. Najpowszechniejszymi materiałami historycznymi, których używa się podczas analizy zachodzących zmian w korycie cieku, są mapy topograficzne, uwzględniają one jednak tylko układ poziomy danego cieku. Analizowanie zmian w układzie pionowym jest znacznie bardziej problematyczne ze względu na trudności z dostępnością danych bądź ich brakiem. Celem artykułu jest przedstawienie potrzeby, a zarazem problemu związanego z wykorzystywaniem danych historycznych, przy wyznaczaniu warunków referencyjnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.