Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gleby skazone
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W niniejszej pracy określono wpływ związków ropopochodnych na proces nitryfikacji w glebie. Wpływ ropopochodnych substancji zależał od zastosowanego ksenobiotyka, jego stężenia i rodzaju gleby. Olej napędowy wprowadzony do gleby hamował proces nitryfikacji w większym stopniu niż benzyna bezołowiowa. Zmienne warunki temperaturowe istotnie wpływały na proces nitryfikacji, zwiększając jego intensywność nawet o 50%. Różnice w intensywności tego procesu zależne były od rodzaju gleby. Skażenie gleby tymi związkami w niewielkich ilościach stymulowało proces nitryfikacji, w miarę wzrostu dawek intensywność mikrobiologicznego utleniania azotu malała w porównaniu do stałych warunków.
W warunkach doświadczeń polowych badano wpływ nawozów organiczno- mineralnych otrzymanych na bazie węgla brunatnego na przyswajalność metali ciężkich dla roślin na glebach skażonych. Doświadczenia były zlokalizowane w dwóch miejscowościach województwa katowickiego. Schemat doświadczenia obejmował 5 wariantów: 1. Kontrola, 2. Plonofoska W, 3. Plonofoska J, 4. Rekulter, 5. NPK (mocznik, superfosfat potrójny, sól potasowa). Jako rośliny testowe stosowano burak ćwikłowy, marchew, pietruszkę i sałatę. Z przeprowadzonych badań wynika, że plon warzyw uwarunkowany był lokalizacją doświadczenia, gatunkiem oraz nawożeniem, a w mniejszym stopniu rodzajem nawozu. Nawozy organiczno-mineralne w porównaniu z nawozami mineralnymi dawały porównywalny efekt plonotwórczy. Nawożenie, bez względu na jego rodzaj, powodowało generalnie wzrost zawartości badanych metali w warzywach. Najwyższe zawartości metali zarejestrowano w warzywach uprawianych na obiektach nawożonych nawozami mineralnymi. Otrzymane wyniki pozwalają stwierdzić, że w rejonach zanieczyszczonych metalami ciężkimi nawozy organiczno-mineralne będą korzystniejszą formą nawozów ze względu na ich detoksykacyjne właściwości w stosunku do metali ciężkich. Problem ten jednak wymaga dalszych szczegółowych badań dotyczących czynników determinujących następcze działanie niekonwencjonalnych nawozów otrzymanych na bazie węgla brunatnego na przyswajalność kadmu, ołowiu i cynku dla roślin.
W doświadczeniu mikropoletkowym badano skuteczność różnych zabiegów rekultywacyjnych (wapnowanie, nawożenie preparatem z węgla brunatnego „Rekulter", osadem ściekowym) w detoksykacji chemicznego skażenia gleby piaskowej siarką i metalami ciężkimi. Szkodliwość dla roślin nadmiaru Cd, Pb, Zn, Cu i Ni w warunkach zasiarczenia gleby polegała na obniżeniu ich plonowania, akumulacji pierwiastków śladowych w biomasie oraz w skrajnych przypadkach na wyginięcie roślin wskutek fitotoksycznego oddziaływania niektórych metali. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że w likwidacji negatywnych skutków zasiarczenia i zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi najkorzystniej działał „Rekulter".
W doświadczeniu wazonowym na glebie kwaśnej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego mocnego przeprowadzono badania mające na celu próbę neutralizacji skażania gleby kadmem poprzez zastosowanie węgla brunatnego i kompostu z odpadów gospodarskich oraz wapna. Badania obejmowały trzy czynniki: 1) skażenie gleby kadmem w ilości 10, 20 i 30 mg Cd/kg gleby, 2) obiekty bez i z dodatkiem substancji organicznej (węgiel brunatny, kompost) do gleby oraz 3) serię bez i z dodatkiem wapnia w wysokości 1 Hh. W doświadczeniu uprawiano kukurydzę odmiany Skandia. Skażenie gleby kadmem spowodowało istotny spadek plonu zielonej masy kukurydzy uprawianej w doświadczeniu. Wprowadzona do gleby substancja organiczna w postaci kompostu i węgla brunatnego wyraźnie łagodziła ujemny wpływ kadmu na plonowanie kukurydzy, szczególnie w serii bez wapnowania. Wzrastające dawki kadmu spowodowały zwiększenie koncentracji tego pierwiastka w kukurydzy. Na ograniczenie akumulacji kadmu w roślinach korzystnie wpłynęło wprowadzenie do gleby substancji organicznej oraz zmiana jej odczynu przez wapnowanie. Wysoka zawartość kadmu w glebie i częściowo wapnowanie, przeważnie zwiększały zawartość makroskładników w zielonej masie kukurydzy.
W warunkach doświadczenia wazonowego badano działanie skażenia gleby kadmem - dawek 10, 20 i 30 mg/kg gleby na plonowanie gorczycy białej i niektóre właściwości gleby. Do inaktywacji kadmu, którym glebę skażono, zastosowano węgiel brunatny lub kompost w ilości odpowiadającej 4% masy gleby w wazonie oraz wapno w dawce równoważnej 1 Hh. Wprowadzenie do gleby 10 mg Cd/kg wpłynęło dodatnio na plon masy nadziemnej gorczycy, natomiast zastosowanie 30 mg Cd/kg przyczyniło się do jego spadku. Nawożenie węglem brunatnym i kompostem, a szczególnie wapnem, spowodowało silne zwiększenie plonu zielonej masy gorczycy. Porównywane nawozy częściowo ograniczyły ujemny wpływ kadmu na plonowanie gorczycy. Skażenie gleby kadmem odbiło się silnym pobraniem tego składnika przez masę nadziemną gorczycy. Przy najwyższym skażeniu gleby wynoszącym 30 mg Cd/kg gleby pobranie kadmu średnio zwiększyło się 23-krotnie w serii bez wapnowania i 12-krotnie w serii z wapnowaniem. Węgiel brunatny i w mniejszym stopniu kompost spowodowały silne ograniczenie pobrania kadmu przez gorczycę. W tym względzie (ograniczenia zawartości kadmu) wykazano dodatnie współdziałanie nawożenia organicznego z wapnowaniem. Zwiększona koncentracja kadmu w glebie nie powodowała większych zmian w odczynie gleby, kwasowości hydrolitycznej oraz zawartości przyswajalnych form fosforu, potasu i magnezu.
Celem przeprowadzonych badań, które o- parto na doświadczeniu wazonowym, było wyjaśnienie wpływu skażenia gleby ołowiem (150, 300 i 450 mg Pb/kg gleby) na plonowanie, zawartość magnezu i stosunki ilościowe pomiędzy poszczególnymi składnikami w kapuście pekińskiej. Działanie skażenia gleby ołowiem rozpatrywano przy zróżnicowanym nawożeniu NPK i Ca. Wysokie skażenie gleby ołowiem (450 mg Pb/kg gleby) spowodowało obniżkę plonu zielonej masy kapusty pekińskiej w obu seriach doświadczenia. Dodatek wapnia do gleby, w odróżnieniu od nawożenia NPK, wyraźnie ograniczył spadek plonu zielonej masy tej rośliny. Spadek plonu w obiektach o maksymalnym skażeniu gleby ołowiem i z najniższą dawką NPK został całkowicie zahamowany, a w wazonach z najwyższym nawożeniem mineralnym ograniczony do 14%. W serii z wapnowaniem wykazano tendencję do spadku koncentracji magnezu w wazonach z wysokimi dawkami NPK i do rozszerzenia stosunku K:(Ca+Mg) niezależnie od dawki nawozów mineralnych w miarę wzrostu skażenia gleby ołowiem. Wapnowanie miało negatywny wpływ na zawartość magnezu i wartość stosunku K:(Ca+Mg) w kapuście pekińskiej. Stosunek ten pozostawał jednak na niskim poziomie i nie przekroczył wartości uznawanych za dopuszczalne w żywieniu zwierząt.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.