Celem przeprowadzonych badań było ustalenie reakcji (wyrażonej plonem ziarna) 10 odmian pszenicy jarej na jakość gleby (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). W literaturze brakuje informacji na ten temat. Badania nad pszenicą jarą prowadzono na bazie serii doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego w ramach COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Uwzględniono 10 odmian pszenicy jarej: Bombona, Bryza, Hewilla, Monsun, Nawra, Parabola, Trappe, Tybalt, Zadra i Żura. Doświadczenia były zakładane na czterech kompleksach glebowo-rolniczych: pszennym bardzo dobrym, pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach gleby: 2, 3a, 3b i 4a; w warunkach odczynu obojętnego i lekko kwaśnego (pH gleby od 5,0 do 7,3). Najwyższe plony ziarna (średnio z odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego bardzo dobrego, a o 5% niższe na glebach kompleksu pszennego dobrego. W porównaniu z kompleksem pszennym bardzo dobrym na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego otrzymano plony niższe o 16%, a na glebach kompleksu żytniego dobrego – niższe o 21%. Badane odmiany pszenicy wykazywały niejednakowe spadki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w stosunku do kompleksu pszennego bardzo dobrego stwierdzono u odmian: Bryza, Tybalt, Nawra i Żura. Najmniejszymi spadkami plonu ziarna przy uprawie w gorszych warunkach glebowych charakteryzowały się odmiany Hewilla i Trappe.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.