Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 60

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gerbera
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ocena plonowania nowych miniaturowych odmian gerbery

100%
Badania prowadzono w czasie od 23 kwietnia do 31 października 2001 r. oceniając pięć odmian miniaturowej gerbery hodowli Preesmana. Były to ‘Baccardy’ - pomarańczowa z ciemnym oczkiem, ‘Channa’ - ciemnoróżowa, obydwie o kwiatach pojedynczych i półpełne: ‘Diamonti’ - jasnoróżowa, ‘Fristy’ - żółta z pomarańczowym kołnierzykiem oraz ‘Nova Zembla’ - śnieżnobiała. Gerberę uprawiano w szklarni w substracie torfowym, zgodnie z zaleceniami dla tego gatunku. W związku ze skróconym okresem produkcji na 1 m² umieszczono 14 roślin. Wielkość i jakość plonu, z wyjątkiem trwałości kwiatostanów, zależały od odmiany. Najobficiej kwitła ‘Channa’ (223 szt.·m⁻²), bardzo dobrze ‘Baccardy’ (190 szt.·m⁻²), a najsłabiej ‘Diamonti’ (150 szt.·m⁻²). Wszystkie odmiany miały typową dla miniatur średnicę koszyczków (6,4 - 7,0), wystarczającą długość szypuł (47,3 - 58,6 cm) i dobrą trwałość kwiatostanów (14,8 - 15,3 dni). Największą masę, która jest odzwierciedleniem jakości, miały kwiatostany odmiany ‘Channa’ (15,8 g), a najmniejszą ‘Fristy’ (13,5 g). Do uprawy w warunkach polskich godne polecenia, nie tylko ze względu na plonowanie, ale także na intensywną barwę kwiatostanów są ‘Channa’ i ‘Baccardy’.
Stosowana powszechnie w Europie Zachodniej uprawa warzyw i kwiatów w wełnie mineralnej, wzbudziła zainteresowanie polskich producentów gerbery. Przy zastosowaniu tego sposobu uprawy uzyskiwano podczas uprawy niektórych odmian wydatne zwiększenie plonu z jednostki powierzchni, polepszenie jakości i obniżenie kosztów produkcji. Przy propagowaniu uprawy gerbery w wełnie mineralnej jako najważniejsze zalety podaje się: podwyższenie plonu ogólnego, polepszenie jakości (zwiększenie średnicy koszyczków i długości szypułek kwiatostanowych), poprawienie zdrowotności, zmniejszenie pracochłonności w czasie prowadzenia plantacji oraz usprawnienie dynamiki kwitnienia. Możliwość zautomatyzowania procesu nawadniania i precyzyjnego dozowania nawozów w różnych fazach wzrostu i kwitnienia roślin czyni uprawę gerbery w wełnie mineralnej łatwą i niezawodną przy sprawnie działających urządzeniach. Do ujemnych stron tego sposobu uprawy należy duża podatność gerbery na zaburzenia fizjologiczne przy zachwianiu równowagi w dostarczanych w pożywce makro- i mikroskładnikach oraz konieczność znajomości uprawianych odmian, gdyż niektóre z nich reagują obojętnie lub ujemnie na uprawę w wełnie mineralnej.
Celem pracy było porównanie plonowania gerbery odm. Amaretto i Venata uprawianej w wełnie mineranej Flormin i Orsil Agro. Badano także stan odżywienia roślin makro- i mikroskładnikami oraz sodem. Rodzaj zastosowanego podłoża nie wpływał na plon i jakość kwiatostanów. Nie odnotowano również wpływu wełny mineralnej na zawartość składników mineralnych w liściach gerbery. Stwierdzono, że zawartość niektórych składników w liściach gerbery jest cechą odmianową.
Celem pracy było zbadanie wpływu podłoża na zmiany składu chemicznego pożywek zachodzące w strefie korzeniowej roślin uprawianych w wełnie mineralnej. Badania prowadzono od początku maja do końca września w latach 1998-1999. Jako roślinę testową wybrano gerberę odm. Amaretto i odm. Veneta uprawianą w wełnie mineralnej Flormin oraz Orsil Agro. Stwierdzono, że w środowisku korzeniowym roślin następuje zwiększenie stężenia większości badanych składników: N-NO₃, K, Ca, Mg, Na, Cl, S-SO₄, Fe, Zn, Cu, B. Obniżenie zawartości składników odnotowano jedynie w przypadku fosforu i manganu. Do uprawy roślin w otwartych systemach nawożenia i nawadniania nie ma potrzeby różnicowania pożywki w zależności od rodzaju użytej wełny mineralnej. Uzyskane wyniki mogą być podstawą do opracowania składu chemicznego pożywek do uprawy roślin w układach zamkniętych z recyrkulacją.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.