Badania pozwoliły na ustalenie lokalizacji pochodzenia materiałów wyjściowych polskich odmian traw, wyhodowanych wyłącznie z dzikich ekotypów. Stanowiły one aż 44% wszystkich odmian wyhodowanych w XX wieku w Polsce. Z pozostałych odmian krajowych ponad połowa również częściowo pochodzi z ekotypów, których geny znalazły się w ich składzie bezpośrednio lub pośrednio z wcześniejszych odmian. Ustalono i naniesiono na mapie sześć regionów i czternaście konkretnych miejscowości, z których pochodziły dzikie genotypy tworzące dawne odmiany, głównie kostrzew, wiechlin i życic. Wyznaczenie tych terenów może być wykorzystane również obecnie do eksploracji ekspedycyjnych w celu pozyskania wartościowych, dzikich genotypów traw. Dokonano również próby reintrodukcji ośmiu gatunków traw marginalnych, wycofanych wcześniej z polskiego rejestru oraz wstępnej hodowli z ekotypów czterech nowych gatunków dzikich o charakterze proekologicznym, w celu zwiększenia bioróżnorodności siedlisk łąkowych. W obu grupach gatunków uzyskano pozytywne wyniki odtwarzania i generatywnego rozmnażania niemal wszystkich badanych form. Pewne utrudnienie w technologii ich nasiennictwa stanowi osypywanie się nasion, występujące u połowy gatunków oraz niska zdolność kiełkowania, zwłaszcza u Puccinellia distans i Phalaris arundinacea.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.