Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 66

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  garden pea
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Spring barley was grown on the proper black soil, on the experimental plots in Szadłowice (52°50' N, 18°20' E) in 2009–2011. The aim of this study was to compare the effect of field pea grown as a catch crop (catch crop ploughed in autumn; catch crop as a mulch; without a catch crop – control) on the occurrence of diseases in spring barley cultivar Tocada sown the following year. The catch crop decreased stem base infection caused by Fusarium spp. and Cochliobolus sativus. However, it also contributed to an increase in infection of leaves with Blumeria graminis, the pathogen than causes powdery mildew. The most symptoms of powdery mildew were recorded on the mulched plots. There was no significant effect of catch crop on the occurrence of other diseases of roots, stem base, leaves and spikes. The pathogens occurring in infected spring barley roots were predominantly Gaeumannomyces graminis and Glomerella graminicola, while Fusarium species, C. sativus and Rhizoctonia solani were isolated less frequently. Diseased stems of barley were settled the most often by F. culmorum, C. sativus, G. graminicola and Gibberella avenacea. Oculimacula yallundae, Rhizoctonia spp., Aureobasidium pullulans and Microdochium bolleyi were isolated much less frequently.
Doświadczenie prowadzono w hali wegetacyjnej Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa - Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach. Czynnikiem I rzędu była odmiana grochu siewnego: Piast - forma wąsolistna, o liściach częściowo przekształconych w wąsy czepne i Rola - forma tradycyjna, bogato ulistniona, a czynnik II rzędu stanowiła zróżnicowana wilgotność gleby: 30 i 70% polowej pojemności wodnej. Najsłabiej plonował groch odmiany Piast uprawiany w warunkach niższej wilgotności gleby (30% ppw), a najlepiej odmiana Rola rosnąca w wazonach, w których utrzymywano wilgotność 70% ppw gleby. Spadek plonu nasion uzyskanych z roślin rosnących w warunkach niższej wilgotności gleby wynosił dla obu odmian około 46% i wynikał z mniejszej obsady strąków oraz mniejszej liczby nasion w wazonie.
Badania prowadzono w fitotronach oraz w hali wegetacyjnej Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa - Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach, w wazonach Mitscherlicha zawierających mieszaninę 5 kg ziemi ogrodowej i 2 kg piasku. Celem podjętych badań było określenie wpływu wysokiej temperatury w okresie kwitnienia i zawiązywania strąków na wzrost, rozwój i plonowanie zróżnicowanych genotypów grochu siewnego. Wysiewano groch siewny odmiany Rola. Czynnikiem doświadczenia była temperatura powietrza w okresie kwitnienia: optymalna (noc: 14oC, dzień: 24oC) oraz podwyższona (noc: 18oC, dzień: 30oC). Następnie wazony z roślinami przeniesiono do hali wegetacyjnej i utrzymywano je do dojrzałości pełnej. Przez cały okres wegetacji utrzymywano wilgotność gleby na poziomie 60% ppw. Zbyt wysoka temperatura w okresie kwitnienia powodowała zwiększenie wysokości oraz zmianę przebiegu niektórych faz fenologicznych grochu. Rośliny, które przetrzymywane były w warunkach podwyższonej temperatury znacznie wcześniej kończyły kwitnienie i rozpoczynały zawiązywanie strąków oraz dojrzewały o kilka dni wcześniej niż rośliny rosnące w optymalnej dla grochu temperaturze powietrza. Wysoka temperatura zmniejszała plon co było konsekwencją mniejszej liczby strąków na roślinie i liczby nasion w strąku oraz znacznego zmniejszenia masy 1000 nasion.
The authors present the effect of a mixture of microelements (boron, molybdenum, and manganese) as well as that of Florovit containing considerable amounts of microelements on the productivity of cultivars of green peas — Opal and Ramir — differentiated as to morphology and biology. Fertilization with a water solution applied at the beginning of appearance of flower buds. A favourable effect of the mixture of microelements and Florovit was ascertained on the yield of seeds and that of protein per unit of superficy as well as on the amino acid composition of the protein of seeds of the investigated cultivars of peas.
Analysis of the effect of meteorological factors on the yielding of pea cv. Fidelia was conducted for the period of 1986-2005. The source material concerning the yields and the weather conditions originated from three experimental and meteorological stations situated in northern and eastern Poland. In the study the method of multiple regressions was applied, with the use of linear and quadratic functions with stepwise selection of variables, and the created regression equations were evaluated by means of the coefficient of determination R2, adjusted R2 adj and the Cross Validation procedure – R2 pred, as well as the F-Snedecor test. In the years of the study notable variation was observed in the weather factors in the individual stages of growth of pea, which had a significant effect on the times of their beginning, on the duration of the growth stages, and on the level of yields. The effect of the meteorological factors studied, i.e. solar radiation, air temperature and atmospheric precipitations on the yielding of the pea cultivar was related to the location of the station, stage of advancement of vegetation, and on the set of variables adopted for the analyses.
W pracy przedstawiono wyniki 6-letnich badań, uzyskane w doświadczeniu płodozmianowym, zlokalizowanym na glebie płowej kompleksu pszennego dobrego i żytniego bardzo dobrego. Oceniano plonowanie dwóch odmian grochu siewnego Ergo i Agat, uprawianych w płodozmianie 6-polowym oraz w narastającej 1-6-letniej monokulturze, stosując trzy warianty jego ochrony. Plon nasion grochu w płodozmianie wyniósł średnio 3,99 t·ha⁻¹, zaś w uprawie po sobie był niższy o 47%. W monokulturze nastąpiło zmniejszenie obsady roślin o 12,1%, liczby strąków o 44,2%, a liczby i masy nasion odpowiednio o 48,9 i 21,9%. Odmiany reagowały na zbliżonym poziomie zarówno na rodzaj następstwa (płodozmian, monokultura), jak i na poziom zabiegów plonochronnych (herbicydy, fungicydy). Stosowanie herbicydów i fungicydów w płodozmianie nie jest uzasadnione, natomiast w monokulturze przyczynia się do wzrostu plonu nasion.
Celem badań było określenie wydajności biomasy i zdrowotności trzech gatunków roślin strączkowych: seradeli uprawnej, grochu siewnego i łubinu żółtego, uprawianych w międzyplonie ścierniskowym po jęczmieniu jarym. Badania polowe przeprowadzono w latach 2002-2004 w Stacji Badawczej w Mochełku, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, na glebie lekkiej, kompleksu żytniego bardzo dobrego. Spośród badanych roślin najwięcej suchej masy całkowitej wytworzył łubin żółty (3,31 t·ha⁻¹), a najmniej seradela (2,43 t·ha⁻¹). Groch siewny wytworzył największy plon biomasy nadziemnej, natomiast łubin żółty istotnie większą niż seradela i groch masę resztek pozbiorowych. Obserwowano stosunkowo niskie porażenie szyjki korzeniowej i korzeni seradeli, nieco wyższe łubinu żółtego i grochu. Główną przyczyną obserwowanych objawów chorobowych były grzyby z rodzaju Fusarium, zwłaszcza F. solani. Nie stwierdzono istotnego wpływu międzyplonów na skład chemiczny gleby.
Celem badań było określenie wpływu następczego dla pszenicy jarej trzech gatunków roślin strączkowych: seradeli uprawnej, grochu siewnego i łubinu żółtego, uprawianych w międzyplonie ścierniskowym. Badania polowe wykonano w latach 2003-2005 w Stacji Badawczej w Mochełku, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Badane rośliny motylkowate znacząco poprawiały stanowisko dla pszenicy jarej. Pozytywny wpływ przyoranej biomasy ujawniał się poprzez zwiększenie obsady kłosów oraz plonu ziarna i słomy. Nie stwierdzono istotnego wpływu badanych roślin na liczbę ziaren w kłosie i masę 1000 ziaren uprawianej po nich pszenicy jarej. Wpływ następczy międzyplonu grochu i seradeli był silniejszy, gdy wykorzystano na zielony nawóz całą wytworzoną biomasę. W przypadku łubinu żółtego dla uzyskania maksymalnego efektu wystarczyło przyorać same resztki pozbiorowe.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.