Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fertygacja kroplowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W ścisłych doświadczeniach polowych, przeprowadzonych w roku 2011 na glebie bardzo lekkiej w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy, porównywano reakcję trzech odmian sałaty rzymskiej w uprawie wiosennej i jesiennej na fertygację kroplową azotem. Doświadczenia założono jako dwuczynnikowe w czterech powtórzeniach. Badanymi czynnikami były: dawka azotu podawana w formie płynnej (25 kg N·ha-1, 50 kg N·ha- 1), odmiana uprawna (‘Barracuda’, ‘Chiquina’, ‘Romora’). Fertygację przeprowadzono przy użyciu proporcjonalnego dozownika do nawozów. Wyższy plon handlowy badanych odmian sałaty rzymskiej stwierdzono w uprawie wiosennej. Zwiększenie dawki nawożenia azotowego z 25 kg N·ha-1 do 50 kg N·ha-1 istotnie zwiększyło plon handlowy sałaty. Spośród badanych odmian ‘Romora’ wydała wyższy plon w uprawie wiosennej, natomiast w uprawie jesiennej najwyżej plonowała odmiana ‘Barracuda’. Najniżej plonowała odmiana ‘Chiquina’. W uprawie wiosennej uzyskano większą masę główki sałaty. Wyższa dawka azotu wpłynęła na istotne zwiększenie masy główki. Największą masę pojedynczej główki sałaty zanotowano u odmiany ‘Barracuda’. Wyższa dawka azotu spowodowała – przeciętnie dla trzech badanych odmian – zmniejszenie zawartości suchej masy w liściach sałaty w uprawie wiosennej, zaś w jesiennej – zwiększenie. Liście sałaty w uprawie wiosennej cechowały się wyższym poziomem azotanów od uprawianej jesienią. Wyższa dawka azotu wpływała na wzrost poziomu azotanów w liściach sałaty. Odmiana ‘Romora’ wykazała najmniejszą skłonność do kumulacji azotanów w liściach.
W latach 2005–2007 przeprowadzono badania nad wpływem nawadniania oraz powierzchniowej i podpowierzchniowej fertygacji kroplowej azotem na plonowanie marchwi, pietruszki i cykorii korzeniowej w uprawie na redlinach i na płaskim gruncie. Fertygację prowadzono przy użyciu emiterów liniowych, które w obiektach z fertygacją podpowierzchniową umieszczone zostały na głębokości 50 mm od powierzchni redliny, pośrodku dwóch rzędów roślin. W kombinacjach z fertgacją powierzchniową emitery liniowe umieszczono na powierzchni pomiędzy dwoma rzędami roślin. Nawadnianie i fertygację rozpoczynano przy potencjale wodnym gleby wynoszącym – 30–40 kPa. Nawozy azotowe (100 kg.ha-1N) wprowadzono w dwóch dawkach. Pierwszą dawkę azotu w wysokości 50 kg.ha-1 zastosowano przedwegetacyjnie, drugą połowę wprowadzono poprzez fertygację. W kontroli, druga dawka azotu wniesiona została w nawożeniu posypowym. Kroplowa fertygacja powierzchniowa i podpowierzchniowa zastosowana na redlinach, jak i na płaskim gruncie powodowała istotny wzrost plonu handlowego korzeni spichrzowych marchwi, pietruszki oraz cykorii. W uprawie na redlinach istotnie wyższy plon marchwi uzyskano przy kroplowej fertygacji powierzchniowej w stosunku do fertgacji podpowierzchniowej. W uprawie pietruszki nie stwierdzono różnic w plonowaniu przy fertygacji powierzchniowej i podpowierzchniowej, natomiast w uprawie cykorii wyższy plon korzeni uzyskano, stosując fertgację powierzchniową niż podpowierzchniową. W uprawie pietruszki na redlinach udział korzeni niekształtnych w plonie był dwukrotnie mniejszy w porównaniu z uprawą na płaskim gruncie. Marchew i pietruszka uprawiane na redlinach wytwarzały dłuższe korzenie spichrzowe o lepszym kształcie w porównaniu z uprawą na płaskim gruncie. Kroplowa fertygacja powierzchniowa i podpowierzchniowa spowodowała istotny spadek suchej masy korzeni marchwi, natomiast w uprawie pietruszki metody uprawy jak również fertygacja nie miała istotnego wpływu na zawartość suchej masy. Fertygacja powierzchniowa i wgłębna powodowała istotny spadek zawartości azotu ogólnego i potasu w korzeniach pietruszki, w korzeniach marchwi spadek dotyczył tylko azotu ogólnego.
Badano występowanie owadów fitofagicznych i pożytecznych zasiedlających dynię olbrzymią ‘Amazonka’, uprawianą w warunkach zróżnicowanej fertygacji kroplowej azotem oraz okrywy foliowej. Doświadczenia entomologiczne przeprowadzono w latach 2006–2007. Pluskwiaki równoskrzydłe, pluskwiaki różnoskrzydłe i przylżeńce stanowiły najliczniejszą grupę, która zasiedlała dynię olbrzymią ‘Amazonka’. Najwięcej owadów o kłująco-ssącym aparacie gębowym występowało, gdy fertygację stosowano raz w tygodniu. Najmniej natomiast w kombinacjach w których stosowano nawożenie posypowe z nawadnianiem kroplowym. Uszkadzające rośliny dyni owady zaliczane do Homoptera reprezentowane były przez kilka rodzin, jak: skoczkowate, szydlakowate i mszycowate. Najliczniejszym przedstawicielem Cicadellidae był skoczek ziemniaczak – Empoasca pteridis Dahlbom. Skoczek sześciorek – Macrosteles laevis Ribaut oraz skoczek czarnoplamek – Eupteryx atropunctata Goeze wystąpiły w mniejszym nasileniu. Owady pożyteczne stanowiły kilka procent całości oznaczonej entomofauny i były to dziubałkowate – Anthocoridae, dziewięciorkowate – Aelothripidae i zażartkowate –- Nabidae. Stosowanie w uprawie polowej dyni olbrzymiej ‘Amazonka’ zróżnicowanej fertygacji kroplowej azotem i okrywy foliowej wpływało na liczebność fitofagicznych pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny tasznikowatych: zmienika lucernowca – Lygus rugulipennis Popp. i wysmułka paskorogiego – Trigonotylus coelestialium Kirk. Wymienione dwa gatunki tasznikowatych chętniej żerowały na roślinach bez czarnej okrywy foliowej. Stosowanie w uprawie dyni okrywy foliowej powodowało zatrzymywanie wody w glebie, nie dopuszczało do rozwoju chwastów oraz prowadziło do zmniejszenia wilgotności w łanie roślin uprawnych.
Badano wpływ ściółkowania czarną folią oraz fertygacji kroplowej na występowanie owadów zasiedlających dynię zwyczajną ‘Miranda’. Doświadczenia entmologiczne przeprowadzono w latach 2006-2007. Cicadellidae, Miridae i Thysanoptera stanowiły najliczniejszą grupę, która zasiedlała dynię zwyczajną ‘Miranda’. Stosowanie czarnej okrywy foliowej w uprawie polowej dyni odmiany ‘Miranda’ powoduje wzrost zasiedlenia fauny skoczkowatych. Najliczniejszym przedstawicielem Cicadellidae był skoczek ziemniaczak. Skoczek sześciorek oraz skoczek czarnoplamek wystąpiły w mniejszym nasileniu. Stosowanie w uprawie polowej dyni zwyczajnej ‘Miranda’ zróżnicowanej fertygacji kroplowej azotem i okrywy foliowej wpływało na liczebność fitofagicznego pluskwiaka z rodziny tasznikowatych - zmienika lucernowca. Wymieniony gatunek chętniej żerował na roślinach z czarną okrywą foliową oraz gdy fertygacje stosowano raz na trzy tygodnie. Stosowanie w uprawie dyni okrywy foliowej powodowało zatrzymywanie wody w glebie, nie dopuszczało do rozwoju chwastów oraz prowadziło do zmniejszenia wilgotności w łanie roślin uprawnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.