Wyniki wyszukiwania

1

Czym pokryte sa rosliny? O kutykuli i warstwie woskow epikutykularnych

100%

Tomaszewski D.

Kosmos

|

2007

|

tom 56

|

nr 1-2

167-174

2

Nowe modele roznicowania komorek epidermy oparte na bialkach transportowanych symplastowo

100%

Marzec M., Kurczynska E. U.

Postępy Biologii Komórki

|

2009

|

tom 36

|

nr 3

443-453

3

Epiderma wielokrotna lodyg wierzby - szczegolny przypadek powtarzania fenotypu epidermalnego

84%

Kurczynska E. U.

Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

|

2002

|

nr 2102

120

4

Chloroplasts in tissues of some herbaceous stems

84%

Maksymowych R., Dollahon N., diCola L.P., Orkwiszewski J. A. J.

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

|

1993

|

tom 62

|

nr 3-4

123-126

5

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Zagrozenia naturalnych ekosystemow przez ekspansywne byliny polnocnoamerykanskie na przykladzie rodzaju Solidago L.

84%

Szymura M., Wolski K.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2005

|

tom 505

445-450

Rodzaj Solidago należy do najbardziej złożonych rodzajów w taksonomii roślin wyższych. U gatunków tego rodzaju można zaobserwować wysoką zmienność przejawiającą się zróżnicowaniem ekologicznym oraz będącą skutkiem czynników wewnętrznych, zmienność ta jest pogłębiona przez hybrydyzację i introgresję. W Europie Środkowej występuje pięć taksonów rodzaju Solidago, lecz tylko jeden gatunek, S. virgaurea jest rodzimy, pozostałe zostały sprowadzone do Europy z Ameryki Północnej w XVIII wieku jako rośliny ozdobne. Na terenie Dolnego Śląska największą częstością występowania charakteryzują się S. canadensis var. scabra i S. gigantea, zaś S. canadensis var. canadensis występuje rzadziej. Zasięg S. graminifolia obejmuje niewielki obszar na terenie Dolnego Śląska, a liczba stanowisk tylko nieznacznie się powiększyła od czasu introdukcji. Ekspansywne taksony nawłoci stanowią zagrożenie dla roślinności rodzimej (lasów i zarośli łęgowych) i całych ekosystemów. Szeroko rozpowszechnione taksony wykazują podobieństwo morfologiczne, a ich status taksonomiczny (szczególnie 5. canadensis s.l.) jest dyskusyjny. Cechami mikrometrycznymi, które mogą posłużyć do rozróżniania taksonów rodzaju Solidago są: typ liścia, owłosienie dolnej strony liścia, indeks szparkowy i grubość liścia.

6

Polymyxa betae Keskin - wektor wirusa powodujacego rizomanie buraka i jego rola w procesie choroby. Czesc I. Rozprzestrzenianie i szkodliwosc P.betae oraz wplyw odczynu i zawartosc skladnikow pokarmowych w glebie na zasiedlenie korzeni buraka

67%

Nowakowska H.

Hodowla Roślin, Aklimatyzacja i Nasiennictwo

|

1994

|

tom 38

|

nr 1-2

43-55

7

Kukurydza. Cz.3. Dalszy ciag budowy oraz sklad chemiczny ziarniakow

67%

Gasiorowski H.

Przegląd Zbożowo-Młynarski

|

2005

|

tom 49

|

nr 12

8-10

8

Czy swiadome wykorzystanie mechanizmow obronnych roslin moze polozyc kres chemicznej dewastacji srodowiska?

67%

Wojcicka A.

Ekonatura

|

2009

|

nr 10

12-13

9

Polymyxa betae Keskin - wektor wirusa powodujacego rizomanie buraka i jego rola w procesie choroby. Czesc II. Wplyw wybranych metod agrotechnicznych, chemicznych i biologicznych na ograniczenie zasiedlenia korzeni siewek buraka przez P.betae

67%

Nowakowska H.

Hodowla Roślin, Aklimatyzacja i Nasiennictwo

|

1994

|

tom 38

|

nr 1-2

57-73

10

Mikromorfologia kwiatow ruty zwyczajnej [Ruta graveolens L.]

67%

Weryszko-Chmielewska E.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio EEE: Horticultura

|

2003

|

tom 13

45-51

11

Wytrzymałość biologiczna skórki bulw ziemniaka napromieniowanych mikrofalami

67%

Jakubowski T.

Acta Agrophysica

|

2009

|

tom 13

|

nr 3[168]

12

Liscie

67%

Dawidowicz-Grzegorzewska A.

Wiedza i Życie

|

1997

|

nr 07

22-25

13

Kłopotliwe derenie - Cornus alba L. i C. sericea L. (Cornaceae). Dwa gatunki czy jeden?

51%

Zielinski J., Tomaszewski T., Gawlak M., Orlova L.

Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego

|

2014

|

tom 62

The history of taxonomy and problems with identification of two very similar and closely related dogwoods Cornus alba and C. sericea are discussed. They were described by Linnaeus on the basis of flowering cultivated specimens of unknown origin. When characterizing their fruits, Linnaeus got the information from the older, “pre-Linnean”, literature and wrote that they were white in C. alba (Linné 1767) and black in C. sericea (Linné 1771). It was soon pointed out that both taxa had white fruits, however, their specific identity has not been questioned for a long time. Cornus alba and C. sericea are considered to be geographically isolated – the former is recorded from Siberia and NE Europe, while the latter from North America, but both dogwoods are often cultivated and naturalize in many places outside their natural ranges. In European dendrological literature, in which both plants are usually mentioned, there are permanent controversies concerning the differences between them. Attempts are still made to distinguish them, mainly on the basis of their stones and leaf shapes. Narrow stones and abruptly narrowed leaf apex have been attributed to C. alba, while broad stones have been said to be characteristic to C. sericea. Our analysis reveals that shapes of stones of discussed taxa are very variable and their ranges of variability overlap to a considerable extent. The similar kind of variability can be observed in the shape of leaves of both dogwoods. In C. alba leaf blades are most often broadly elliptic and abruptly narrowed, while in C. sericea they are most often broadly ovate and gradually narrowed at the apex. It must be said that there are also numerous exceptions to the above scheme. The filigree pattern of cuticle and the wax crystals on the abaxial leaf surface are sometimes useful for distinguishing C. alba and C. sericea. Unfortunately both features are also variable as those characterized above. Taking into consideration the great similarity of discussed dogwoods and difficulties with their identification, in our opinion the broad species concept of C. alba (including C. sericea) is most reliable and practical. However, as it appears from presented results, both taxa are not fully identical, so the rank of subspecies proposed by Wangerin (1910) – C. alba L. subsp. alba and C. alba subsp. stolonifera (Michx.) Wangerin, seems to be most appropriate in their case. It facilitates identification of wild plants of C. alba s.l. both in flowers and fruit as well as in the vegetative state. It also helps avoid controversy with the classification of cultivars of uncertain origin.

14

Kora drzew

34%

Hrynkiewicz-Sudnik J.

Wszechświat

|

1964

|

nr 09

Ograniczanie wyników

Czym pokryte sa rosliny? O kutykuli i warstwie woskow epikutykularnych

Nowe modele roznicowania komorek epidermy oparte na bialkach transportowanych symplastowo

Epiderma wielokrotna lodyg wierzby - szczegolny przypadek powtarzania fenotypu epidermalnego

Chloroplasts in tissues of some herbaceous stems

Zagrozenia naturalnych ekosystemow przez ekspansywne byliny polnocnoamerykanskie na przykladzie rodzaju Solidago L.

Polymyxa betae Keskin - wektor wirusa powodujacego rizomanie buraka i jego rola w procesie choroby. Czesc I. Rozprzestrzenianie i szkodliwosc P.betae oraz wplyw odczynu i zawartosc skladnikow pokarmowych w glebie na zasiedlenie korzeni buraka

Kukurydza. Cz.3. Dalszy ciag budowy oraz sklad chemiczny ziarniakow

Czy swiadome wykorzystanie mechanizmow obronnych roslin moze polozyc kres chemicznej dewastacji srodowiska?

Polymyxa betae Keskin - wektor wirusa powodujacego rizomanie buraka i jego rola w procesie choroby. Czesc II. Wplyw wybranych metod agrotechnicznych, chemicznych i biologicznych na ograniczenie zasiedlenia korzeni siewek buraka przez P.betae

Mikromorfologia kwiatow ruty zwyczajnej [Ruta graveolens L.]

Wytrzymałość biologiczna skórki bulw ziemniaka napromieniowanych mikrofalami

Liscie

Kłopotliwe derenie - Cornus alba L. i C. sericea L. (Cornaceae). Dwa gatunki czy jeden?

Kora drzew