Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 27

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  element deficiency
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The reaction of tomato plants cv. Tukan F1 to copper deficiency and to water stress was compared. Plants grown in copper deficiency and in conditions of water stress were significantly smaller than controls. They had also lower turgor. The epidermis cells of the upper side leaf in the plants growing in copper deficiency or water stress conditions were smaller than in control plants. However the stomata and trichomes number of leaves plants with copper or water deficiency grown were bigger in comparision with control. The pores of stomata were always larger in leaves of control plants than in other objects.
The morphology and anatomy of wheat (Triticum aestivum L.) stems under conditions of copper deficiency were investigated. Copper was supplied at 0, 5 and 125 mg per Mitscherlich pot. The lignification of tissues in plants from field experiments (0; 5; 10; 20 mg Cu/ha) was also studied. Significant changes in stem and leaf morphology and anatomy were found along inhibition of inflorescence and flower development. The anthers produces sterile and deformed pollen grains. The diminished stability of stems was caused by the following anatomical changes: considerable reduction of steam diameter and culm wall thickness and decreased numbers and dimensions of sclerenchyma and parenchyma cells and layers. In addition, the size of vascular bundles and the diameter of xylem vessels were decreased and the sclerenchyma sheath around the vascular bundles was reduced. The epidermis and sclerenchyma cells had thinner walls. The absence of lignification of cells walls was observed most frequently in the peripheral tissues (epidermis, sclerenchyma and parenchyma). It was demonstrated that it was possible to histochemically determine the degree of stem lignification in the early phases of wheat development.
Przeprowadzono doświadczenie wazonowe z bobikiem odmiany Nadwiślański i peluszką odmiany Tukan w wazonach typu Kick-Brauckmanna, używając piasku płukanego oraz pożywkę w dwóch wersjach - pełną i bez boru. W czasie wegetacji roślin sporządzono dokumentację fotograficzną zmian morfologicznych wynikłych z niedoboru boru. Stwierdzono również, że bobik jest rośliną wrażliwą na brak tego mikroelementu i wymaga bardzo precyzyjnej profilaktyki nawozowej. Niedobór boru znacznie ograniczył akumulację azotu i fosforu przez rośliny bobiku, natomiast w większym stopniu zadecydował o dystrybucji K, Mg, Ca niż o wielkości ich akumulacji przez rośliny bobiku i peluszki.
Przeprowadzone badania miały na celu zbadanie wpływu deficytu fosforu na wzrost siewek pszenżyta i aktywność kwaśnych fosfataz zewnątrzkomórkowych i wewnątrzkomórkowych w tkankach pszenżyta (x Triticosecale Wittm.). W eksperymentach użyto dwie odmiany: Kazo i Woltario rosnące 1-3 tygodnie na pożywce pełnej (+P) lub bez fosforu (-P). Brak fosforu w pożywce obniżył stężenie Pi w tkankach obu badanych odmian oraz zahamował wzrost pędów i stymulował wydłużanie korzeni. Deficyt fosforu w tkankach spowodował wzrost aktywności zarówno kwaśnych fosfataz zewnątrzkomórkowych jak i wewnątrzkomórkowych w korzeniach i pędach. Przy czym, generalnie wzrost aktywności kwaśnych fosfataz zewnątrzkomórkowych był silniejszy u pszenżyta odmiany Woltario, a wewnątrz komórkowych u odmiany Kazo. Badane odmiany pszenżyta różnią się pod względem aklimatyzacji do wczesnego deficytu fosforu - uruchamiaj ą różne pule kwaśnych fosfataz, aby pozyskać Pi z wewnętrznych i zewnętrznych źródeł.
Dziedziczenie szeregu morfologicznych cech systemu korzeniowego analizowano w diallelicznym układzie krzyżowań (Ps + F₂s) pszenicy ozimej. W czynnikowym doświadczeniu wazonowym, przeprowadzonym w fitotronowej komorze wzrostowej, rośliny rosły w specjalnych wazonach (tzw. 'root box’) w warunkach kontrolnych (K), suszy (D) i obniżonego zaopatrzenia w azot (N). W stadium krzewienia (stadium 21/22 Zadoksa) korzenie oddzielono od podłoża przez delikatne wymywanie, a ich cechy zmierzono przy pomocy specjalnego systemu pomiarowego. Efekty GCA okazały się najistotniejsze dla wariancji większości cech, z wyjątkiem całkowitej długości korzeni (TLR) i stopnia rozgałęzienia korzeni (BRA), wariancji których była głównie związana z efektami SCA. W przypadku niektórych cech, a zwłaszcza suchej masy korzeni (RDM), stosunku R : S i specyficznej długości korzeni (SRL) w warunkach suszy, zanotowano indukowany stresem wzrost proporcji GCA/SCA. Zastosowane niedobory wody i azotu na ogół nie wpływały na znak i zakres efektów GCA, ale istotność takich interakcji GCA- typ podłoża stwierdzono dla TLR i długości korzeni bocznych. Rzadziej notowane interakcje SCA-typ podłoża dotyczyły głównie TLR, a w mniejszym stopniu - stosunku R : S i długości korzeni bocznych. Analiza genetycznych komponentów wariancji wykazała, że efekty addytywnego działania genów miały decydujące znaczenie dla długości korzeni bocznych typy L i TLR, natomiast nieaddytywne działanie genów - dla RDM, SRL i BRA. Odziedziczalność w wąskim sensie większości cech korzeni była bardzo niska (0,01-0,34) i tylko TLR oraz długość korzeni bocznych typy L okazały się cechami o wyższej odziedziczalności (0,27-0,59 i 0,36-0,82). Ten znaczący udział nieaddytywnego działania genów może utrudniać selekcję zmierzającą do poprawy sposobu ukorzeniania się wśród mieszańcowego potomstwa badanej kolekcji pszenicy ozimej.
Omówiono znaczenie dla organizmu i występowanie w żywności żelaza i manganu na podstawie najnowszego piśmiennictwa. Pobranie Fe i Mn wraz z żywnością w różnych krajach porównano z obowiązującymi w tym zakresie normami żywieniowymi. Poruszono problem występowania niedoborów żelaza u ludzi i metod im zapobiegania.
Badano wpływ deficytu fosforu na wzrost i aktywność kwaśnych fosfataz zewnątrzkomórkowych i wewnątrzkomórkowych w pędach i korzeniach owsa (Avena sativa L.) nowych odmian ‘Polar’ i ‘Szakal’ rosnących 1-3 tygodnie na pożywce pełnej (+P) lub bez fosforu (-P). Brak Pi w pożywce zahamował wzrost pędów i stymulował wydłużanie korzeni oraz obniżył poziom fosforu w tkankach roślin obu badanych odmian. Brak fosforu wpłynął w większym stopniu na wzrost i zawartość Pi w tkankach owsa odmiany ‘Polar’, niż owsa odmiany ‘Szakal’. Deficyt fosforu zwiększał głównie aktywność kwaśnych fosfataz zewnątrzkomórkowych, wydzielanych przez korzenie. Zwiększenie aktywności fosfataz wewnątrzkomórkowych obserwowano tylko w pędach roślin odmiany ‘Polar’, oraz w 3 tygodniu wzrostu w korzeniach roślin odmiany ‘Szakal’. Badane odmiany owsa różnią się pod względem aklimatyzacji do warunków wczesnego deficytu fosforu - uruchamiają różne pule kwaśnych fosfataz, aby pozyskać Pi z wewnętrznych i zewnętrznych źródeł.
19
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Reakcja tytoniu Virginia na niedobor azotu w glebie

76%
Trzyletnie doświadczenie polowe (1996-1998) miało na celu określenie składu chemicznego liści tytoniu odmiany ‘Wiślica’ w warunkach zróżnicowanego nawożenia azotem. Na podstawie badań stwierdzono, że w warunkach niedoboru azotu liście tytoniu charakteryzują się niską zawartością N oraz wysokim poziomem K, Ca i suchej masy. Zastosowanie azotu w nawozach mineralnych, szczególnie w postaci saletry amonowej, powodowało wzrost zawartości N i stopniowe obniżanie poziomu pozostałych badanych składników. Skład chemiczny liści tytoniu ulegał zmianie w trakcie wegetacji roślin: zwiększała się zawartość suchej masy, malała koncentracja potasu, zaś stężenie azotu i wapnia miało charakter zmienny.
Badania prowadzono w Instytucie Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, w wazonach Mitscherlicha w latach 2002/3 i 2003/4. Czynnikiem I rzędu były dwie odmiany pszenicy ozimej: Begra i Juma, a czynnikiem II rzędu było zróżnicowane nawożenie azotem: 1,2 (dawka niedoborowa) i 2,4 g N na wazon (kontrola - nawożenie optymalne). W wazonie rosło 10 roślin. W trakcie wegetacji roślin wykonywano na liściach flagowych pszenicy, aparatem Li-6400, pomiary intensywności fotosyntezy netto, transpiracji oraz przewodności szparkowej i wyliczano WUE. Rośliny zbierano w fazie dojrzałości żniwnej. Niedobór azotu w glebie istotnie ograniczał rozwój roślin, wymianę gazową liści flagowych a także plonowanie obu odmian pszenicy ozimej. Badane odmiany różniły się fotosyntetyczną aktywnością liści pszenicy a także plonem biomasy i ziarna. Odmiana Juma, niezależnie od nawożenia azotem, osiągała lepsze parametry wymiany gazowej i plonowała lepiej w porównaniu z odmianą Begra.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.