Wzrost świadomości konsumenckiej w ciągu ostatnich lat wymusił na rolnikach i ogrodnikach produkowanie bezpiecznej żywności w warunkach atrakcyjnego środowiska o bogatej bioróżnorodności. Badania prowadzone są miedzy innymi pod kątem funkcjonalnej bioróżnorodności, która może być wykorzystana przez producentów na poziomie gospodarstwa. W tym przypadku strategia ochrony przed szkodnikami opiera się na oddziaływaniu na dziko występujące populacje organizmów pożytecznych, w celu zwiększenia ich migracji z otoczenia pól na rośliny uprawne. Można to uzyskać tworząc warunki sprzyjające występowaniu drapieżców i parazytoidów w agrocenozach. Szczególną rolę przypisuje się znaczeniu pasów zieleni śródpolnej i miedz, na których rosną wieloletnie rośliny kwitnące, służące jako pokarm dla wrogów naturalnych szkodników. Dodatkowo zapewniają one pożytecznym organizmom schronienie w czasie zabiegów agrotechnicznych i ochrony roślin oraz miejsca zimowania lub gniazdowania, natomiast panujący tam mikroklimat stwarza korzystne warunki dla ich prawidłowego rozwoju.