W pracy zbadano wpływ niedokładności oszacowania stałych dyspersji po-dłużnej i poprzecznej na dokładność rozwiązań równania dyspersji hydrodynamicznej, będącego podstawą matematycznego modelowania przepływu zanieczyszczeń chemicznych w ośrodku gruntowo-wodnym. Wykorzystano analityczne rozwiązania równania dyspersji dla źródła punktowego, chwilowego lub stałego w czasie. Niedokładności oszacowania stałych dyspersji opisano rozkładem normalnym z zadaną wartością średnią i wariancją. Na podstawie wielowariantowych symulacji przy różnych wartościach stałych dyspersji wykazano, że przestrzenno-czasowy rozkład koncentracji zanieczyszczeń istotnie zależy od dokładnego określenia parametrów równania dyspersji. Największe wartości współczynnika zmienności obliczonych koncentracji zanieczyszczeń, będącego miarą błędu symulacji, występują na krańcach obszaru skażonego. Są to obszary, w których istnieje największe ryzyko błędnych obliczeń symulacyjnych. Przedstawiono także zależność średniego współczynnika zmienności uzyskanych wyników od założonego współczynnika zmienności stałych dyspersji. Wykazano, że współczynnik zmienności nie rośnie z czasem symulacji komputerowych, co oznacza stabilność modelu migracji zanieczyszczeń.
Podstawą matematycznych modeli zjawiska migracji zanieczyszczeń w strefie saturacji jest dwuwymiarowe równanie dyspersji hydrodynamicznej, w którym jednymi z istotniejszych parametrów są stałe dyspersji podłużnej i poprzecznej. Charakteryzują one własności dyspersyjne ośrodka gruntowego, a ich precyzyjne określenie na etapie tarowania modelu ma istotny wpływ na dokładność przeprowadzanych obliczeń symulacyjnych. W pracy przedstawiono metody wyznaczania tych parametrów na podstawie pomiarów wskaźników jakości wody w kilku wybranych punktach obserwacyjnych w otoczeniu punktu iniekcji zanieczyszczeń do wód podziemnych. W obliczeniach wykorzystano analityczne rozwiązania równania dyspersji w warunkach ruchu ustalonego i nieustalonego. Oszacowano dokładność zaproponowanych metod oraz zbadano wpływ niedokładności pomiarów stężeń w punktach obserwacyjnych na dokładność estymacji stałych dyspersji. Przedstawione metody mogą być wykorzystane przy ocenie wpływu punktowych i stacjonarnych źródeł zanieczyszczeń na jakość wód podziemnych.