Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 62

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dysmutaza ponadtlenkowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Stres solny jest jednym z najważniejszych czynników abiotycznych, ograniczających produkcję roślinną na świecie. W odpowiedzi na stres solny organizmy rozwinęły różne mechanizmy adaptacyjne. Akumulacja glicerolu w komórkach drożdży jest pierwszą zaobserwowaną i najczęściej badaną cechą pojawiającą się w wyniku wzrostu ciśnienia osmotycznego środowiska. W tych warunkach zaobserwowano także syntezę katalazy T. W prezentowanej pracy badano odpowiedź komórek pozbawionych różnych elementów systemu antyoksydacyjnego na stres solny indukowany NaCl. W warunakach umiarkowanego stresu solnego obserowowano wzrost aktywności katalazy T ale poziom przeżywalności kamórek badanych szczepów nie ulegał zmianom. Komórki drożdży pozbawione aktywności cytoplazmatycznej dysmutazy ponadtlenkowej (Cu, ZnSOD) były nadwrażliwe na silny stres solny. Komórki pozbawione funkcjonalnych mitochondriów (rho-) okazały się bardziej odporne na silny stres solny niż komórki szczepu dzikiego. Komórki pozbawione aktywności katalazowej zachowywały się w tych warunkach w taki sam sposób jak komórki szczepu dzikiego.
Superoxide dismutase activity and the copper level in serum of rats treated with protein deficient or energy restricted diet were measured. Decrease in the copper concentration after 3 months of experiments was found. No influence on enzyme activity was observed in limited nutritional conditions.
Doniesienia licznych autorów wskazują, że dieta uboga w białko (PDD) może zmniejszać aktywność enzymów antyoksydacyjnych w tkankach, czemu towarzyszy wzrost wskaźników peroksydacji lipidów. Z kolei adaptacja do wysiłków fizycznych powoduje wzrost bariery antyoksydacyjnej w tkankach. Brak jest doniesień oceniających wpływ PDD na aktywność enzymów antyoksydacyjnych w mięśniach szkieletowych oraz wpływ treningu na czynność enzymów antyoksydacyjnych w mięśniach i w wątrobie u zwierząt karmionych PDD. Zagadnienia te były celem obecnej pracy. Badania wykonano na szczurach, samcach rasy Wistar. Zwierzętom przez 3 miesiące podawano dietę o zawartości 9% energii z białka. Jedna grupa zwierząt biegała na bieżni mechanicznej godzinę dziennie, przez 5 dni w tygodniu. Druga grupa pozostawała w spoczynku. Kontrolę stanowiły zwierzęta, trenowane lub nietrenowane karmione dietą zawierającą 20% energii z białka. Po 3 miesiącach określano aktywność peroksydazy glutationowej (GPX) i dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) oraz zawartość zredukowanego glutationu (GSH) w homogenatach wątroby, mięśnia płaszczkowatego (Soleus), oraz części czerwonej (R-Gastrocnemius) i białej (W-Gastrocnemius) mięśnia brzuchatego łydki. PDD obniżała aktywność GPX we wszystkich badanych tkankach oraz aktywność SOD w R- i W-Gastrocnemius i Soleus. Ponadto obserwowano obniżenie zawartości GSH w wątrobie, Soleus i W-gastrocnemius. U zwierząt karmionych PDD, trening częściowo zapobiegał obniżeniu aktywności GPX i SOD w Soleus i W-Gastocnemius. PDD zwiększała wartość stosunku SOD do GPX we wszystkich badanych tkankach. Trening powodował zmniejszenie tego efektu w R-Gastrocnemius i tendencje do zmniejszenia w pozostałych tkankach.
Purpose: Oxidative mechanisms play a major role in the etiology and pathogenesis of cataract, especially age-related cataract (ARC). Our study aimed to investigate the serum vitamin E level and the activities of systemic antioxidant enzymes: superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GPX) in the blood of dogs with age-related cataract but without any general diseases. Material and methods: The population examined consisted of 40 dogs of various breeds and both sexes, aged 10-16 years, diagnosed with age-related cataract. Cataract was diagnosed by complete ocular examination. Blood was collected during clinical examination from the external jugular vein in dogs weighing less than 20 kg or from the small saphenous vein in dogs weighing over 20 kg. The control group consisted of 10 healthy dogs of different breeds and sexes, aged 8-12 years, without cataract. SOD and GPX were measured by a colorimetric reagent kit Randox SOD and Randox GPX. The level of vitamin E was determined using a Perkin-Elmer LS 30 luminescent spectrometer. This apparatus determines the vitamin E level by the fluorometric method of Hansen and Warwick . Results: The results showed a significantly lower activity of SOD as well as a lower activity of GPX and a lower level of the vitamin E in dogs with ARC compared to healthy dogs. Conclusions: The results obtained indicate a weakening of the general antioxidant defence system in the course of ARC in dogs. These results suggest that such conditions may have effect on the development of canine age-related cataract and are consistent with the free radical theory of age-related cataract development.
Dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), kwas askorbinowy i selen są ważnymi antyoksy-dantami dla reaktywnych form tlenu. Celem przeprowadzonych badań było oznaczenie wpływu różnych stężeń kadmu na aktywność SOD, stężenie kwasu askorbinowego i selenu w wybranych tkankach szczurów. Intoksykowane grupy zwierząt otrzymywały kadm (chlorek kadmu) w wodzie do picia w stężeniu 100 mg/dm3 i 300 mg/dm3. Grupa kontrolna otrzymywała do picia wodę podwójnie destylowaną i dejonizowaną. Uzyskane wyniki wskazują, że kadm wpływał na aktywność SOD w badanych tkankach. Aktywność dysmutazy ponadtlenkowej była zależna od stężenia kadmu stosowanego w doświadczeniu, jak również zależała od rodzaju badanej tkanki. Kadm podawany w pożywieniu wpływał na stężenie kwasu askorbinowego w surowicy krwi i badanych tkankach szczurów. Kadm wpływał również na tkankowe stężenia selenu. Stężenia kwasu askorbinowego i selenu zależały od rodzaju badanej tkanki i stężenia kadmu podawanego zwierzętom.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Dysmutaza nadtlenków a trisomia 21

63%
The purpose of the study was the measurement of superoxide dismutase (SOD) activity in erythrocytes in 43 patients with acute myocardial infarction on the lst-2nd day after the onset of clinical symptoms, and elucidation of the relationship between this enzyme activity and the blood levels of antioxidant vitamins and lipid peroxides determined as the amount of substances reacting with thiobarbituric acid (TBARS). The effect of vitamin C and E supplementation for period of 14 days on SOD activity in these patients was also studied. A statistically significantly lower TBARS level was found in patients with SOD activity over 1700 u/gHb, and higher TBARS level in patients with low SOD activity at the time of infraction onset. In the patients with erythrocyte SOD activity over 1700 u/gHb higher serum levels of ascorbic acid and carotenes were found. Administration of antioxidant vitamins during 14 days to patients with clinical symptoms of myocardial infraction raised SOD activity in patients with initially low activity.
Coraz większą uwagę zwraca się obecnie na współudział reaktywnych form tlenu w powstawaniu różnych procesów chorobowych. Wielu autorów uważa, że ich zwiększone stężenie jest przyczyną ponad stu różnych chorób. W procesie ewolucji wykształciły się mechanizmy obronne chroniące organizmy przed niekorzystnym działaniem wolnych rodników tlenowych. Do enzymów antyoksydacyjnych należy między innymi dysmutaza ponadtlenkowa, katalizująca reakcję dysmutacji anionorodnika ponadtlenkowego. Jej aktywność badano w doświadczeniu przeprowadzonym na 20 krowach rasy czarno- białej, w wieku od 3 do 10 lat, znajdujących się w okresie laktacji. Grupa 1. (10 zwierząt) znajdowała się w rejonie dość ubogim pod względem zaopatrzenia mineralnego, czego wynikiem bylo występowanie u krów takich schorzeń, jak tężyczka pastwiskowa oraz porażenie poporodowe. Natomiast grupa 2. (10 krów) pochodziła z rejonu, gdzie dzienna podaż składników mineralnych była zbliżona do zapotrzebowania krów, zaś chorób niedoborowych nie obserwowano. Badania składu chemicznego paszy wykazały duże różnice w stężeniu oznaczanych I pierwiastków. Również wyniki analizy krwi ujawniły znaczne różnice stężeń Ca, Mg i P pomiędzy grupami 1. i 2. Niskie stężenia badanych pierwiastków w grupie żywionej paszami niedoborowymi wpływają na podatność krów na rozwój takich schorzeń, jak: tężyczka pastwiskowa, czy porażenie poporodowe. Zaobserwowano również wpływ wieku i kolejnych laktacji na obniżenie aktywności dysmutazy ponadtlenkowej, u krów w obu grupach, co świadczy o upośledzeniu funkcji obronnych organizmu przeciwko działaniu reaktywnych form tlenu, co z kolei może przyczyniać się do większej podatności zwierząt starszych na działanie czynników chorobotwórczych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.